Autotest: Renault Laguna 2.0 dCi 150 Initiale

De huidige generatie Laguna is niet bijster populair, dus heeft Renault ‘m bijgeschaafd. Een beetje.

 

Eerlijk is eerlijk: na het rijdende probleemkind dat de vorige Laguna was, is het niet onlogisch dat mensen voor dit model niet altijd meer even warm lopen. Toch zegt Renault dat de elektronische nachtmerries bij deze generatie voltooid verleden tijd zijn, en die bewering wordt door veel ervaringsdeskundigen gesteund. Je zou bij deze Fransoos niet bang hoeven te zijn dat ie plots besluit te gaan staken.

 

Waarom wil dan nog steeds niemand een Laguna? Volgens Renaults eigen onderzoek ligt het aan het uiterlijk. Dat begrijpen we niet zo, want we vinden het al vanaf het begin een aardige auto. Apart, dat zeker, maar op een leuke manier. Toch vond Renault de tijd rijp om het model optisch aan te passen. Alleen vragen we ons af: als je dan toch met die beweegreden een facelift doorvoert, waarom dan geen zichtbare?

 

Goed, de voorbumper is veranderd, met een modieuze luchthapper en wat chroomaccenten. De koplampen hebben ‘wimpers’ gekregen, en de achterlichten een rookkleurig laagje. Daar houden de uiterlijke wijzigingen wel op. Zoals gezegd hebben wij daar geen probleem mee, maar of deze mini-ingreep daadwerkelijk klanten naar de showroom gaat lokken die voor de uitgaande Laguna gillend wegrenden, valt te bezien.

 

Aan het rijden zal het niet liggen. In de Laguna is het nog altijd prettig zitten, met mooie materialen en goede isolatie. De hele auto heeft een zekere zachtheid over zich; bijzonder Frans. Het onderstel is heus stug genoeg voor vlot rijgedrag, maar geeft slecht wegdek bijna vriendelijk door. Alsof iemand je onder je kont schopt met een dik kussen ertussen. De 150 pk-versie van de 2.0 dCi moet wel op toeren gehouden worden, en de versnellingsbak is wat hakerig. De koppeling vergt echter minder spierkracht dan het intrappen van een lege plastic zak.

 

Ook sturen is een vederlichte bezigheid, waarbij de auto toch directer op je bewegingen reageert dan je in eerste instantie verwacht. De 4Control-vierwielbesturing – in Nederland alleen leverbaar op de GT – maakt van de Laguna een behoorlijk wendbare machine. Onder de 60 km/u sturen de achterwielen tegen, zodat je krappe bochten makkelijker rondt. Boven de 60 km/u sturen ze mee, voor een toefje extra dynamiek. Erg geslaagd; zelfs zodanig dat BMW tegenwoordig dezelfde techniek gebruikt.

 

Een ingebouwde Carminat TomTom, compleet met verkeersinfo, Google Search, weersvoorspellingen en radarwaarschuwingen, is op elke uitvoering standaard. Net als halfleren bekleding en een radio met mp3 en Bluetooth. Als dat soort dingen je niets doen, bedenk dan dat de Laguna nog altijd een van de veiligste auto’s in zijn klasse is. Bij EuroNCAP aanbidden ze ‘m.

 

We willen best in deze Laguna gezien worden, maar als jij dat voorheen al niet wilde, dan nu waarschijnlijk ook niet. Een nadeel is bovendien dat de lichtste diesel in Nederland nét buiten het 20-procent-bijtellingstarief valt. Zonde, want waar let men in de lease tegenwoordig het meest op?