Uitgelicht: Richard en de 911 GT2 RS

Ere wie ere toekomt. De GT2 RS mag misschien geen conventionele supercar zijn; hij doet in dat segment wel een hoop stof opwaaien.

 

Dit is ‘m dan. Mijn onbetwiste Auto van het Jaar 2010. De krankzinnige, bloedsnelle, flamboyante Porsche 911 GT2 RS.

 

Ik zet mezelf wel een beetje te kijk door deze Porsche te kiezen, want de GT2 RS voldoet niet aan het beeld dat ik altijd van de 911 heb gehad en de mening die ik altijd over de 911 heb gegeven. Ik ben namelijk steeds van oordeel geweest dat de 911 onder de categorie sportwagens valt en beslist niet in de rubriek supercars thuishoort. Supercars hebben een duizelingwekkende verschijning, zijn krankzinnig snel en krachtig en beschikken over een zeer exclusief imago. Bij die auto’s gaat het in gelijke mate om de hebberigheidsfactor, de prestaties en het rijplezier. Bij de 911 draait het juist om alledaagse bruikbaarheid. Dat is ook de beste eigenschap van de 911. Hij is voldoende praktisch en betrouwbaar om dag in dag uit te gebruiken. De kenmerken van iedere 911 som je in een paar woorden op: duurzaamheid en betrouwbaarheid gekoppeld aan unieke rijeigenschappen en veel vermogen.

 

De rijeigenschappen die de Porsche 911 zo uniek maken, vloeien voor het grootste deel voort uit het feit dat de motor na al die jaren nog altijd achterin de auto zit. Ondanks decennia van vijlen en schaven, is er aan het oorspronkelijke ontwerp in dat opzicht niets wezenlijks veranderd.

 

Bij de 911 GT2 RS is het niet anders, al zijn er wel verschillen. Ten eerste is er geen achterbank. Op die plek zit wat stevig steigermateriaal, zodat je hoofd redelijk intact blijft wanneer je de auto onverhoopt op z’n kop parkeert. De motor is opgevoerd tot 611 pk, heeft twee turbo’s en een koppel van 700 Nm. Mocht je dus wel eens de aandrang hebben om het gaspedaal een keertje helemaal in te drukken, dan kan je dat beter niet in deze auto doen. Het resulteert op z’n best in een almachtige hoop lawaai en gekrijs van banden, maar als het tegenzit in een tripje naar het ziekenhuis, of naar een penitentiaire inrichting.

 

De brede wielkasten, de gigantische achtervleugel en de enorme voorspoiler doen vermoeden dat de gemiddelde bezitter van een GT2 RS de leeftijd heeft waar nog een flinke dosis jeugdige overmoed bij past. Gezien het prijskaartje van 309.700 euro (242.847 euro in België!), mogen we echter aannemen dat de meeste eigenaren de leeftijd des onderscheids wel hebben bereikt.

 

Zodra je jezelf in de details van de GT2 RS gaat verdiepen, is het moeilijk om je bewondering onder stoelen of banken te steken. Alles staat in het teken van gewichtsbesparing. Voor een maximaal effect is op verschillende plaatsen in de auto een uniek en kostbaar met koolstofvezel versterkt plastic (CFRP) gebruikt. De accu is een licht lithium-ion exemplaar. De achter- en zijruiten zijn van plastic (policarbonaat om precies te zijn) en de achterste draagarmen zijn gemaakt uit aluminium. Ook de wielen zijn lichter dan normaal en ze worden afgeremd door koolstof-keramische remmen. De motorsteunen zijn aangepast om de stabiliteit bij superhoge snelheden te verbeteren en om de laatste gram gewicht te besparen, moet je het zonder radio of airconditioning stellen. Aan de binnenkant van de deuren zijn om diezelfde reden geen traditionele deurgrepen gemonteerd, maar stoffen lussen. Door al die afslankmaatregelen is het geluidsniveau in de cabine oorverdovend. Vooral de gewichtsbesparende ramen van policarbonaatglas zijn hier debet aan.

‘De beste eigenschap is ongetwijfeld de tweewielaandrijving. Daarmee laat Porsche zien dat zij als geen ander weten hoe je een auto bouwt’

 

Tien seconden nadat ik de GT2 RS had gestart, was ik verloren. Hals over kop verliefd. Dit is geen normale 911. De gewichtsbesparende maatregelen zijn nog maar het begin van de totale metamorfose die Porsche de 911 heeft laten ondergaan om deze GT2 RS te maken. De motor is een verhaal apart. De overweldigende 3,6-liter twinturbo zescilinder die in de GT2 RS huist, geselt het wegdek. Doordat het vermogen uitsluitend via de achterwielen wordt overgebracht, is de GT2 RS van 0 naar 100 verrassend genoeg een tiende seconde langzamer dan de vierwielaangedreven 911 Turbo, die het met 118 pk minder moet doen. De GT2 RS noteert 3,5 seconde, de 911 Turbo 3,4 seconde. Maar dat verschil kon ik in de praktijk niet waarnemen. Mijn systeem is er niet op gebouwd om zulke minieme verschillen waar te nemen. Zeker niet wanneer je doodsangsten uitstaat tijdens zo’n lancering op volle snelheid. Dan heb je al je concentratie nodig om de neus van de GT2 RS in de juiste richting te laten wijzen.

 

Al het vermogen wordt overgebracht door een handgeschakelde zesversnellingsbak. Net als in andere 911’s die zijn uitgerust met deze fantastisch schakelende bak, voel je jezelf direct verbonden met de auto. Soms zelfs wat al te direct. In z’n een krijg je een klap tegen je voorhoofd, in z’n twee een dreun tegen je ribbenkast en in de derde en vierde versnelling drukt een reusachtige hand je hele bovenlichaam naar achter. Opeens zie ik weer wat het nut van een handgeschakelde bak is: je krijgt tijdens het opschakelen tenminste even de kans om adem te halen.

 

Om eerlijk te zijn, is het bijna ondoenlijk om een weg te vinden die lang genoeg is om de GT2 RS voorbij de vierde versnelling te krijgen. Het is ook geen auto die je in een paar tellen leert kennen, maar het is wel een ontiegelijk imponerende machine en dat bedoel ik letterlijk. Deze 911 is ontzagwekkend en overweldigend.

 

De beste eigenschap is ongetwijfeld de tweewielaandrijving. Daarmee laat Porsche zien dat zij als geen ander weten hoe je een auto bouwt. Iedere tweewielaangedreven 911 beschikt over een karakteristiek trekje. Wanneer je wat steviger tekeer gaat en de voorwielen een kleine oneffenheid in de weg tegenkomen, wordt de voortrein heel even een klein stukje lichter. Het is alsof het stuur even in je handen siddert en dan direct tot leven komt. Dit wordt veroorzaakt door de positie van de motor. Het blok is weliswaar in de loop der jaren met ieder nieuw ontwerp weer een beetje verder naar voren gekomen, maar ligt toch nog altijd op overtuigende wijze tussen de achterwielen.

 

De combinatie van deze typerende 911-configuratie en kleine oneffenheden in de weg geeft dat onmiskenbare 911 gevoel. Je vliegt heus niet gelijk van de weg, je komt ook niet achterstevoren uit de bocht, maar je voelt heel even de voortrein reageren en daarmee ook direct die volle, angstaanjagende kracht van de motor achter je. Eer je dat goed en wel registreert, grijpt de unieke 911-configuratie in. Dat is voor mij, net als voor vele duizenden andere 911-eigenaren de meest definiërende karaktertrek van deze auto. Geef je de 911 vierwielaandrijving en belast je die voorwielen met een differentieel en aandrijfassen, dan neem je die subtiele, kenschetsende en bijna magische eigenschap voorgoed weg. De GT2 RS heeft gelukkig achterwielaandrijving en door de gewichtsbesparing en het extra vermogen wordt die typische 911-eigenschap zo mogelijk nog iets verder uitvergroot. Daarmee is de GT2 RS eigenlijk een nog uitgesprokener 911 dan de andere types.

 

Hoort de Porsche 911 GT2 RS dus toch thuis in de categorie supercars? Nee, ik denk het niet. Realistisch gesproken voelt deze auto zich het meest op z’n gemak op het circuit. Op de openbare weg blijft het een uitzonderlijke verschijning.