Subaru Outback 2.5i Field

We hebben, we kunnen het niet helpen, een enorm zwak voor Subaru. Het is een van de weinige merken met een afwijkende overtuiging, en daar gaan ze helemaal voor. Die eigenwijsheid, wij houden ervan. Al moeten ze wel oppassen dat ze zich niet keihard richting de uitgang manoeuvreren, en de nieuwste versie van de Subaru Outback lijkt daar in veel opzichten haast een pleidooi voor.

Subaru staat, in het heel kort, voor vierwielaandrijving en boxermotoren. Dat heeft ze veel gebracht (een ziljard WRC-overwinningen), maar het zijn geen eigenschappen waarmee je het in de ‘nieuwe wereld’ ver gaat schoppen. Het merk maakt geen enkele haast met zaken als elektrificatie; dat beperkt zich tot het monteren van stofzuigermotortjes in de XV en Forester – lachertjes als het om uitstoot en daarmee daadwerkelijk overleven gaat. Dat zal op termijn vast veranderen, maar ondertussen mikt men doodleuk een nieuwe Subaru Outback op de markt die zelfs dáár niets mee te maken wil hebben.

Halve SUV

Verbijsterend, maar ook weer niet. Subaru’s belangrijkste markt is immers Amerika, waar de Outback al jaren als een gek scoort, en milieu en klimaat even belangrijk zijn als de kleur van je onderbroek. En zo is de Subaru Outback ‘totaal nieuw’, van onderstel tot uiterlijk, en tegelijk zo modern als een kolenkachel. Hij is een klap groter dan voorheen, en waar ie de eerste ‘station die ook goed is in het terrein’ was, is hij inmiddels een halve SUV. Dat merk je bijvoorbeeld ook aan de zitpositie, die net zo hoog is als veel van de moderne ‘SUV’s’ die nog geen greintje van de offroad-capaciteiten van de Outback bezitten. Mocht je in een buurt met weinig asfalt wonen: dit is je auto.

Op je vingers gekeken

Maar Subaru doet heus zijn best om de Outback ook op de weg beter te maken. Het zoekt de oplossing vooral in elektronica, die deels top, deels dramatisch is. Enige jaren geleden ontwikkelde het EyeSight, de overkoepelende naam voor alle veiligheidselektronica. De daaruit voortkomende actieve cruisecontrol is een van de beste die we kennen. Maar bij de nieuwe Outback kijkt het systeem niet alleen naar buiten, maar ook naar de bestuurder.

En daar gaat het mis, want een paar seconden niet vóór je kijken en je hebt al een piepende waarschuwing te pakken – of je wel wilt blijven opletten. Heel soms terecht, meestal bloedirritant. De rijbaanassistent blijft je continu tussen de lijnen duwen, ook als je dat helemaal niet wilt. Om hem uit te zetten, moet je diep de menu’s in op het toch al ingewikkelde en bijzonder onoverzichtelijk opgebouwde touchscreen. En dat moet je telkens; zet de auto uit en weer aan en het spul is weer actief. Heel storend.

CVT-automaat

Rijdend blijft alles bij het oude in de Subaru Outback. Vrij stevige demping en vrij slappe vering bijvoorbeeld, waardoor hij stevig overhelt in bochten en zijwind je zelden zal ontgaan. Maar goed, je rijdt een Outback toch altijd rustig. Al is het alleen maar om te ontkomen aan het gejengel van de CVT-automaat, die er sowieso voor zorgt dat er nooit enige overeenkomst lijkt te zitten tussen de acties van de motor en jouw rechtervoet. Inderdaad: we zijn geen fans.

Het is jammer dat Subaru de plank zó misslaat met alle elektronica en zich verder nergens iets van aan lijkt te trekken. Met deze Outback lijkt het bedrijf nog het meest op de brontosaurus die rustig kauwend staat te kijken naar de meteoriet die op hem afkomt. ‘Zal wel loslopen’, zie je hem denken.

Specificaties Subaru Outback 2.5i Field (2021)