De hekkensluiter
 
Pagani Zonda F: dit jaar nemen we afscheid van een koning. Wat is een beter grafschrift dan dat?
 
Zonda. Even afgezien van al het andere is dat een naam die er mag zijn, voor een supercar. Kort, exotisch, en een stuk beter dan Huayra, een woord dat je je mond niet uit krijgt zonder je tong te breken. De naam zet de toon voor de auto – met een Zonda weet je waar je aan toe bent.
 
Ook op allerlei andere gebieden is het geen auto die zich moeilijk laat doorgronden. Hij heeft een ongeblazen motor, een handbak met een normale koppeling en hij geeft al z’n vermogen door aan de achterwielen. De cijfers zijn natuurlijk indrukwekkend, maar de Pagani probeert ze niet te verbergen achter elektronische begrenzing of dat soort kul.
 
Nee, de Zonda is een stuk eerlijker dan dat. Hij heeft ook geen spoiler die tevoorschijn springt bij een zekere snelheid, en de tractiecontrole is, ach, laten we zeggen dat die nogal lankmoedig is.
 
Maar de Zonda is dan ook geen hypermoderne supercar. Laat de Huayra straks de wetten van de zwaartekracht maar tarten met z’n maffe vleugels, de Zonda is van de oude school: simpele technologie, briljant uitgevoerd. Afgezien van de koolstofvezel monocoque dan – maar dat materiaal is altijd de specialiteit geweest van Horacio Pagani. Niemand krijgt dezelfde vormen uit koolstofvezel gemaakt als Pagani. Alleen al die luchtroosters. Mjam.
 
Hij is nu twaalf jaar oud (ja, hij stamt uit de vorige eeuw) en dit model, de F, bestaat een jaar of zes. Maar denk je nou echt dat er iets bestaat dat deze auto met vlag en wimpel verslaat? Serieus? Deze auto, de auto dus die we reden en die we leenden van z’n eigenaar, heeft zo’n 45.000 kilometer afgelegd.
 
En het is niet moeilijk om te begrijpen waarom die gozer het zo leuk vindt om in z’n auto te rijden. Dat heeft te maken met het geluid.
 
Want zit je eenmaal in de auto en kijk je je ogen uit naar dat exuberante interieur, dan zou je wel eens kunnen vergeten het raampje open te zetten voordat je de startknop (die op de pook zit) indrukt. Dat zou een foutje zijn. Er komt gebulder uit de startmotor en daarna hoor je een hard getik. Aha, dat moet de 7,3-liter V12 zijn die stationair loopt. Relax, want het gaat straks beter, hij is gemaakt om te bewegen.
 
Het wordt veel, veel beter. Het is de enige auto van ons tiental dat de omgeving als een versterker gebruikt. Je hoort echo’s en vraagt je af waardoor je wordt achtervolgd, tot je je realiseert dat je het zelf bent. Of althans de Zonda. We hebben het nu over de bergen. Stel je voor wat je in een tunnel hoort.
 
En hij gedraagt zich zo makkelijk, zo trouw, zo braaf, het is alsof je een heel snelle en heel brede Lotus Elise rijdt.
 
Hij mag dan een miljoen euro kosten, binnen een paar minuten voel je je helemaal senang in ‘m. Als het wegdek niet nat is, althans.
 
Je kunt namelijk niet, terwijl het regent, de som nemen van 335/30-achterbanden, een vermogen van 641 pk en een gewicht van 1.274 kg om je grip te berekenen. Maar, tenzij het regent dus, er bestaat geen supercar die lichter en atletischer is dan deze – niets beweegt zoals een Pagani Zonda F zich beweegt. En dat is waarom ie er nog steeds toe doet.
 
 

Specificaties: Pagani Zonda F (Clubsport)

 

Prijs: €1.000.000 (exclusief belastingen)

Motor: 7.291 cc V12

Vermogen: 650 pk @ 6.200 tpm

Koppel: 780 Nm @ 4.000 tpm

Acceleratie: 0–100 km/u in 3,6 sec.

Top: > 345 km/u

Transmissie: 6-bak, handgeschakeld, achterwielaandrijving

Verbruik: geen opgaaf

Gewicht: 1.274 kg

Vermogen/gewicht: 503 pk per ton

 

 

Check het volledige Supercars Italië-artikel hier.

Reacties

Geef een reactie

(verplicht)

Meer van TopGear

Lees meer over Pagani Zonda
Lees meer over Pagani
Lees meer over Italië
Lees meer over Autotest