Toyota RAV4 Hybrid AWD Style

Het is geen frisse wind die er door de Toyota-fabrieken waait, maar eerder een nietsontziende tyfoon. Die krijgen altijd een naam, zoals je weet, en deze heet Akio. Nu is Akio geen tyfoon, maar een nogal bijzonder (je raadt het al) mens. Hij heet Toyoda van zijn achternaam – inderdaad, hij is de achterkleinzoon van de oprichter van het bedrijf – en op zijn visitekaartje staat dat hij niet alleen CEO is, maar ook ‘Master Driver’. Dat zegt al het een en ander. Toyoda-san zwaait sinds 2009 de scepter bij het concern en besloot al snel dat alles anders moest. Dat Toyota’s zo betrouwbaar waren en nooit stuk gingen – dat wisten we nou wel. Maar dat Toyota zelden of nooit in één zin met het woord ‘leuk’ genoemd werd, dat moest veranderen. En dat is gebeurd.

De vijfde generatie Toyota RAV4

Niet alleen met auto’s als de GT86 of de nieuwe Supra – zelfs ukkie Aygo wist de PSA-broertjes C1 en 108 met speels gemak te passeren. Qua hipheid, in ieder geval. De voormalige oogkwaal Prius ziet er ook aanzienlijk beter uit (al blijven meningen natuurlijk altijd verschillen) en van een auto als de C-HR kun je een hoop beweren, maar toch echt niet dat hij saai is. En nu is er dus deze nieuwe Toyota RAV4. Het is alweer de vijfde generatie van een van de pioniers op midsize SUV-­gebied. En ook deze jongen ziet er totaal anders uit dan zijn soms wat bedaagde voorgangers. En een heel stuk stoerder dan ie ooit is geweest. Het nieuwe ontwerp straalt één en al kracht en zelfverzekerdheid uit, zeker recht van voren. Het profiel is nogal aan de drukke kant: het barst van de lijnen en lijntjes. En waar veel SUV-makers stoerheid benadrukken door vierkante wielkasten te tekenen, doet Toyota er nog een schepje bovenop door aan de onderkant de boel nog eens naar binnen te trekken, waardoor ze wel zeshoekig lijken. Het is allemaal een beetje veel van het goede, maar toch. Er stáát wel wat. Zeker als je gewoon eens meedoet met Toyota’s nieuwe vrolijkheid en geen grijze of donkere neemt, maar een lichte kleur met een zwart dak kiest.

Het interieur van de Toyota RAV4 Hybrid AWD Style

Het interieur blijft een beetje achter in al die hipheidsdrang. Er is niks mis mee, de materialen zijn doorgaans mooi. Blauwe stiksels zorgen voor een vrolijke noot en de meeste knoppen zitten op de plekken waar je ze wilt hebben. Maar spannend: nee. Het touchscreen prijkt fier bovenaan het dashboard en doet wat het moet doen, al kennen we er in deze klasse ook wel een paar die mooier, ­sneller of intuïtiever bedienbaar zijn. Er zijn genoeg knoppen (gelukkig geen doorgeschoten ‘alles moet via het touch­screen’-gedoe in dit geval), die op letterlijk en figuurlijk voor de hand liggende plekken zitten. Een leuk stylingdetail is de zilvergrijze plastic rand rond het scherm, die dwars door het dashboard naar de middentunnel lijkt te lopen. Op zich geestig is het rubber rond de ronde knoppen waarmee je de temperatuur bedient. Alsof je dat ook met handschoenen aan moet kunnen bedienen. Je treft dat spul ook weer aan op de binnenkant van de deurgrepen. Gek genoeg is het enige goedkope kriskras-plastic nou net weer te vinden aan de ándere kant van die deurgrepen. Maar goed, dat raak je toch niet aan als je handschoenen aanhebt. Maar wie rijdt nou met handschoenen aan? Hoe dan ook, dat interieur: doorsnee, maar prima. Al vermoeden we dat alles er heel anders had uitgezien als Akio weleens een Peugeot 3008 of 5008 ­vanbinnen had gezien.

Hij is wel iets korter

De nieuwe Toyota RAV4 is weliswaar iets korter dan zijn voorganger, maar dat ligt vooral aan het feit dat de overhangen voor en achter korter zijn geworden – de wielbasis is juist iets gegroeid (3 centimeter, maar toch). En dat is altijd goed nieuws voor het ruimte-aanbod, dat dan ook dik in orde is. Zowel voor- als achterin zit je prima, met ruim voldoende hoofd- en beenruimte. Potentiële mopperaars achterin (lees: kinderen) worden op hun wenken bediend met twee USB-aansluitingen, en voorin zitten er ook nog eens drie. De bagageruimte is riant (79 liter meer dan in het vorige model), en ook onder de vloer is nog plek voor kleine spulletjes. Overigens is er ook voorin meer dan genoeg ruimte om klein grut (lees: niet kinderen) op te kunnen ­bergen.

‘Raffinement en sportiviteit: precies de twee ­dingen waar de bak korte metten mee maakt…’

De motoren-keuze

Motorisch is er alleen de keuze uit een 175 pk leverende 2,0-liter viercilinder, die er ook met handbak is, en twee hybrides: voor- en vierwielaangedreven. Van diesel heeft Toyota afscheid genomen. Voor het ware Toyota-gevoel moet je natuurlijk de Toyota RAV4 Hybrid AWD hebben. De benzinemotor is dan 2,5 liter groot en krijgt ondersteuning van één (de voorwielaangedreven versie) of twee elektromotoren (de AWD). De voorste elektromotor is 120 pk en 202 Nm sterk, het exemplaar op de achteras gooit daar eventueel nog 55 pk en 121 Nm bij. Nee, dat mag je allemaal niet zomaar bij elkaar optellen. De totale systeem-output, zoals het dan heet, komt bij de AWD neer op 222 pk. De voorwielaangedreven Toyota RAV4 levert 218 pk. Die benzinemotor is dus relatief groot, ja. Dat heeft, wat Toyota betreft, twee achtergronden. Eén: een grotere motor hoeft zich minder in te spannen, wat beter is voor het verbruik. Iedereen die een relatief klein turbomotortje in zijn auto heeft liggen en van een beetje doorrijden houdt, weet: daar heeft Toyota een punt. De Japanners geven als verbruik voor de Toyota RAV4 Hybrid AWD trouwens 4,5 l/100 km op, en daar kom je nog heel aardig bij in de buurt ook.

Sportief hoor, zo’n Toyota RAV4 Hybrid AWD

Reden twee: sportiviteit. Het persmateriaal staat bol van termen als ‘power with no compromise’ en ‘dynamic force’. Nu is het ons een beetje een raadsel waarom een auto als de Toyota RAV4 in hemelsnaam sportief zou moeten zijn, maar goed. Het schept wel bepaalde verwachtingen. Gelukkig is in het onderstel geen overdreven hang naar sportiviteit terug te vinden. Het is bijzonder comfortabel, en toch ruimschoots in staat de carrosserie ook in vlottere bochten in bedwang te houden. Van hobbels of slecht wegdek heeft de Toyota RAV4 geen enkele last, en zijn inzittenden al helemaal niet. Echt heel erg goed. De besturing loopt niet over van het gevoel, maar hij is wel precies en (zeker in de Sport-stand) zwaar genoeg om je de illusie van communicatie te geven. De motorisering is op zich krachtig genoeg (0-100 in 8,1 tellen, top 180 km/u), al zijn dat, toegegeven, nu ook weer geen cijfers waar asfalt zich op voorhand enorme zorgen over hoeft te gaan maken. Echt heel geïnspireerd klinken doet de motor trouwens niet, maar dat mag de pret verder niet drukken.

Er zijn ook wat minpuntjes

Wat wel een uitgesproken domper op de feestvreugde is: de versnellingsbak. Toyota blijft vasthouden aan zo’n CVT (Continu Variabele Transmissie) om alle kracht naar alle wielen over te brengen. En hoezeer Toyota ook beweert en ongetwijfeld ook echt heeft geprobeerd de bak de gewoonten van een normale automaat bij te brengen, het blijft een bijzonder onrustig geheel. Bij het minste of geringste beetje gasgeven jankt de bak de motor naar veel te hoge toerenregionen, waar hij luid loeiend blijft hangen. Om dan, terwijl jij je voet in precies dezelfde positie houdt, weer terug te zakken. En daarna, als ie er trek in heeft, weer omhoog te schieten. In de Sport-stand wordt het alleen maar erger. Dan vliegt ie nóg sneller naar de veelduizend toeren (geen idee hóéveel – de Toyota RAV4 heeft geen toerenteller, maar een soort ‘powermeter’ waarop je ook kunt zien of er remenergie geregenereerd wordt) en blijft daar nog langer hangen. Des te vervelender is het feit dat de geluidsisolatie vanuit de motorruimte heus niet heel dramatisch is, maar wel wat beter had gekund. Met andere woorden: als het niet zo enorm zou opvallen, zou het misschien wat minder storen.

Je rijdt snel hard

Dankzij die CVT-bak lijkt er geen enkele samenhang te zitten tussen jouw instructies en wat de bak vervolgens bepaalt. Dat gaat ten koste van je snelheidsgevoel. Je gaat wel vooruit, en dat gaat ook best vlot, maar door het ratjetoe aan toerentallen dat je om je oren krijgt, ben je al snel de draad kwijt hóé hard je rijdt in de Toyota RAV4 Hybrid. In een ‘normale’ auto weet je na verloop van tijd puur op het geluid van de motor wel wat je snelheid ongeveer is. Omdat dat bij de Toyota RAV4 Hybrid elke keer anders is, went dat dus moeizaam. Zaak dus om je snelheids­meter in de gaten te houden, want je rijdt snel te hard. Oké: wij reden in heuvelachtige gebieden in Spanje. In pannenkoekplat Nederland zul je er vast minder last van hebben. Maar dan nog. Vervelender is eigenlijk dat het ook ten koste gaat van een ander Toyota RAV4-speerpunt: raffinement. Het valt Toyota te prijzen dat ze daar enorm hun best voor hebben gedaan. Het valt ze nog meer te prijzen dat dat ze in de Toyota RAV4 ook op alle fronten gelukt is. Op dat ene punt na. Dat gejank en gejengel is het absolute tegenovergestelde van raffinement. Het blijft verbazingwekkend hoe zoveel goede intenties en prestaties om zeep kunnen worden geholpen door een draak van een bak…

Specificaties Toyota RAV4 Hybrid AWD Style

Motor
2.487 cc
viercilinder hybride
222 pk @ 5.000 tpm
270 Nm @ 2.000 tpm

Aandrijving
vier wielen
CVT-automaat

Prestaties
0-100 km/u in 8,1 s
top 180 km/u

Verbruik (gemiddeld)
4,5 l/100 km
100 g/km CO2  A label

Afmetingen
4.600 x 1.855 x 1.685 mm
(l x b x h)
2.690 mm (wielbasis)
1.560 kg
55 l (benzine)
850 / 1.189 l (bagage)

Prijzen
€ 49.495 (NL)
€ 45.860 (B)

Het vonnis

De nieuwe RAV4 is ruim, comfortabel en zuinig, rijdt uitstekend en ziet er prima uit. Maar de gezochte combinatie van raffinement en sportiviteit wordt meedogenloos om zeep geholpen door die verschrikkelijke CVT-transmissie. Zonde hoor…