Autotest: Toyota Verso 1.8 Valvematic

Er is niets mis met de nieuwe Verso. Echt niets. We zouden niet weten wat. En dat is precies het probleem.

 

Toyota is vandaag wat Opel vroeger was. O zo degelijk, o zo goed gemaakt, o zo betrouwbaar, o zo gewild, en o zo saai. Het erge is dat Toyota niet tracht die saaiheid weg te nemen maar dat die saaiheid door Toyota tot bestaansrecht wordt gemaakt. En als we dan te maken krijgen met een zevenzitter pur sang (die ook te krijgen is al vijfzitter, die in Nederland waarschijnlijk het best verkocht zal gaan worden), met de opvolger van de grote Corolla Verso, met kortom een gezinsauto die in Vinex-wijken razend populair zal worden, waar is de lol dan te zoeken? We bedoelen maar: als een Vinex-huis vier wielen en een motor zou hebben, was het de Verso. Toegegeven: je moet een levendige fantasie hebben om zoiets saais te bedenken. Een 0/20 op ons scorebord. Maar – ho! Stop! – er is ook een andere kant aan dit nieuwe Verso-verhaal.

 

Zoek je de betrouwbaarste auto ter wereld? Een auto die goed rijdt, waar je al je kinderen, honden, klusgereedschap, je boot én de Clio van je vrouw in kwijt kunt? Een auto die niet opvalt, die niemand afgunstig maakt, een auto met zeven airbags (zodat oma door kan slapen na je aanrijding) en een massa bekerhouders, een auto met een torenhoge inruilwaarde, een auto die veilig is en bijna onderhoudsvrij zal blijken én een auto die altijd functioneert wanneer je wilt? Gebouwd in de gelauwerde Turkse Toyota-fabriek? Zoek niet verder: de Verso is jouw auto. Een 20/20 op ons scorebord.

 

Maar-maar-maar. Mocht je andere eisen stellen aan je auto, dan zit je met deze Verso verkeerd. ‘Je zou zelfs kunnen vergeten dat je een MPV rijdt’, claimt Toyota. Baarlijke nonsens, merken we tijdens de testrit. Ja, de Verso rijdt licht en makkelijk, maar in de bochten is het nou niet direct een sportieve sedan. Dat is-ie dan ook niet, en zo is-ie ook helemaal niet bedoeld, dus waarom dan die vergelijking getrokken? Hetzelfde zou het zijn wanneer iemand zou beweren dat een Smart kan doorgaan voor een gezinsauto of dat een Ferrari Testarossa best een betrouwbaar tweedehandsje is. Nee. Dat is gewoon niet zo.

 

De Verso is gewoonweg groot. Daar is niks mis mee. Net zo min als er iets mis is met de rest van de auto, of met de motoriseringen. De 1,8-liter die wij reden, is tamelijk zuinig, best bij de pinken, met de zes versnellingen kun je goed uit de voeten, en op het dashboard zie je wanneer je milieukundig verantwoord kunt schakelen. De idioot grote achterdeuren verschaffen alle passagiers moeiteloos toegang, er is een geheim opbergvak achterin, enorme spiegels bieden optimaal zicht. Deze auto is evenzeer te goed als dat hij te gemiddeld is.

 

In Nederland verwachtte de importeur in 2009 4.000 Verso’s te verkopen. Of niet. Ligt aan de recessie. Dat klinkt een beetje als onze conclusie. Slecht is-ie niet, helemaal niet, en goed is-ie wel. En o zo gemiddeld.