Autotest: Volkswagen Golf Cabrio 2.0 TSI

In 9 seconden in de zon, en dan begint het grote lachen pas: de nieuwe Golf cabrio is een pareltje.

 

Het is een jaar of negen geleden dat Volkswagen de Golf Cabriolet voerde; de Golf IV en V werden overgeslagen. In de tussentijd mochten we het doen met de Eos met stalen klapdak, een auto die best mooi is, en best ruim, en prima rijdt, maar die wel nogal aan de prijs is.

 

Dit is dan de cabrio naar de Golf VI – gebaseerd op de zesde generatie Golf. Van de voorgaande twee cabrio-edities werden tussen 1979 en 2002 al met al zo’n 680.000 exemplaren verkocht (in totaal verkocht VW 1,42 miljoen cabrio’s, inclusief de Kever, de New Beetle en de Eos). Je herkent de nieuwe Golf cabrio meteen, en dat is leuk, al herken je ook een en ander van z’n broer, de Audi A3 cabrio, en dat is een fractie minder leuk.

 

We lopen eerst maar eens om ‘m heen. De voorruit, zo wordt ons verteld door cabrio-baas Michael Brun, staat schuiner dan de voorruit van welk ander product uit de Volkswagen AG-stallen ook, inclusief de Murciélago van Lamborghini. Inderdaad: het silhouet is erg plat, bijna sportauto-achtig (al is de carrosserie een tikkie te vierkant om ‘m echt voor een sportauto aan te zien).

 

Het stiksel van de kap is zo gezet dat het als een regengootje fungeert, wijst Brun, en dat hij ook verder trots is op zijn nieuwste loot, zul je wel willen geloven.

 

Er ontbreekt visueel iets aan de Golf cabrio: een rolbeugel. In de plaats daarvan is een uitschuifbaar rolmechanisme geplaatst, dat binnen een mum van tijd tevoorschijn komt wanneer de auto over de kop slaat.

 

Het boegbeeld in de reclames voor deze Golf cabrio is Kylie Minogue – precies de half-blote, zomerse traktatie die de Golf cabrio ook lijkt te zijn. Brun overhandigt ons de sleutel (er is geen startknop) en we rijden de parkeerplaats af, St. Tropez in. Nou is St. Tropez niet bepaald een plaats waar men nog erg opkijkt van een mooie, nieuwe auto, maar de Golf, in een parelmoer-wittige kleur, trekt op het boulevardje toch bekijks.

 

De kap gaat in negen seconden open en in elf seconden dicht: zo ongeveer sneller dan je ‘hé, het begint te regenen’ kunt zeggen. Dat gaat tot 30 km/u en we testen het op een afslag van de in de vroege zomerzon glinsterende A8, La Provençale, in de Var. Het werkt feilloos, degelijk en geluidloos, zowel omhoog als daarna, het is nogal zonnig, meteen weer omlaag.

 

Michael Brun zei ons de kap vooral even op te zetten omdat de Golf cabrio is uitgerust met een ‘akoestisch dak’ dat een voor cabrio’s ongekende stilte zou moeten creëren. Dat lijkt te kloppen: met de kap dicht heb je nauwelijks nog het idee dat je in een cabrio rijdt. Nul windgeruis, alles verloopt in zwijgzaamheid.

 

We rijden in de snelste versie die op de markt zal komen: de 2.0 TSI, die omringd door een andere gedaante als de Golf GTI door het leven gaat. Deze is er vanaf oktober 2011, maar vanaf half augustus zijn in Nederland al vier andere versies leverbaar: een 1.2 TSI met handbak, stop-startsysteem en 105 pk (daar reden we ook even mee, een lekker ontspannen en afdoende krachtige auto), een 1.4 TSI met 160 pk en naar keuze met handbak of dsg-automaat, en een 1.6 TDI met 105 pk. Prijzen van 27.290 tot 33.690 euro.

 

Met 210 pk vermogen heeft onze testauto een beul van een motor en dat laat ie vooral op de snelweg goed merken. Versnellen om in te halen doet ie met een prachtig, ploffend zuchtje en als we van het gas af gaan, reutelt de uitlaat als die van een sportauto.

 

Een cabrio is pas een echte plezierauto als er meer dan twee mensen in passen, zo vindt VW, en dus moest er een volwassen achterbank worden geplaatst. De Eos is achttien centimeter langer dan deze Golf, en is daarmee een echte vierzitter. Voor het interieur van de Golf geldt: er passen vier volwassenen in, maar zeker als deze langer zijn dan 1,80 meter en de kap dicht is, kunnen ze erg goed van elkaar ruiken wat ze de vorige avond hebben gegeten.

 

Het interieur is overigens typisch voor moderne Volkswagens; alles bevindt zich waar je het verwacht en werkt zoals je je mag wensen. Het dashboard is van fijne, zachte materialen gemaakt en het is allemaal zo degelijk en zo logisch uitgevoerd dat je het ongemerkt tot de standaard voor alle auto’s uitroept. Niets irriteert, niets is overbodig of aanstellerig. De basisuitvoering is tamelijk compleet, met chroom her en der, inklapbare spiegels, een erg fijn, driespaaks stuur, goede stoelen (niet geweldig goed, maar wel goed) en als enig echt opvallende uitschieter een koelbaar handschoenenvak, zodat je je fles Bandol-rosé koud kunt houden tot de picknickbestemming.

 

Dat er niets mis is met de nieuwe Golf cabrio, is eigenlijk het enige wat er een beetje mis mee is. Je irriteert je aan niets, maar er is ook wat weinig om nou eens echt heel opgewonden van te worden. De afwerking is perfect, hij rijdt super, hij is ruim genoeg en het is onmogelijk aanstoot te nemen aan z’n uiterlijk. Tegelijkertijd is dat z’n zwakte. Had ie maar iets raars, iets geks, iets afwijkends, dan zou je meer van ‘m kunnen houden. Had ie maar een vlekje. Maar hoe en waar we ook keken, we vonden niets. De Golf cabrio is een perfecte, zwijgzame oester.