Autotest: Volkswagen Scirocco R

Volkswagens sportiefste model laat zijn tanden zien. Het resultaat is de R-versie van de Scirocco. Slaagt de R erin een plekje te veroveren tussen de heetste hatches?

 

Is de nieuwe Scirocco nu een hoogstaand esthetisch ontwerp of een Golf die zojuist is overreden door een Sherman M4? Zeg het maar; wij zijn er nog niet uit. Zeker is dat de gedrongen Volkswagen in de verste verte niet doet denken aan zijn populaire voorganger uit de vorige eeuw. De hoekige vormen zijn ingewisseld voor een vloeiend, rond ontwerp dat associaties oproept met een hippe sportschoen. Niet de met vislijm in elkaar geflanste gympen van de Zeeman, maar de Nike Air Max: opvallend gekleurd met een aërodynamische vorm.

 

De Scirocco is een begeerlijke hatchback gebleken en ruim een jaar na zijn introductie is er een superversie genaamd R. Volkswagen benadrukt dat de R geen opvolger is van de Scirocco GTI uit de jaren tachtig. De ontwerpers putten hun inspiratie voornamelijk uit de 325-pk sterke Scirocco GT24, de raceversie die hoge ogen gooit op de Nürburgring en menig autoliefhebber het hoofd op hol brengt. De R heeft verschillende onderdelen die rechtstreeks geknipt en geplakt van de GT24 lijken te zijn: grote luchthappers, sideskirts, een diffuser onder de kont en een flinke dubbele uitlaat. De spoiler (als we het zo mogen noemen) op het dak van de R doet wel wat sullig aan in vergelijking met de grote vleugel van de volbloed. Noch met het blote oog, noch met een meetlat op de tekeningen valt een verschil te ontdekken tussen de spoiler op de standaard-Scirocco en die op de R-versie.

 

Dat is meteen een punt wat opvalt als we de R vergelijken met de grootste concurrent: de Ford Focus RS. Die laatste laat zich door zijn pompeuze uiterlijk niet makkelijk met een standaard-Focus verwarren. Sterker nog: de RS valt op als een bodybuilder op een naaktstrand vol ambtenaren. De Scirocco R onderscheidt zich minder sterk, maar we denken dat dit juist een groep nuchtere kopers kan aantrekken die een zeer snelle hatchback wil zonder al te veel uiterlijk vertoon.

 

Zittend achterin deze hete hatch komen er herinneringen naar boven aan de oer-Scirocco: in mijn jeugd heb ik, opgevouwen tussen de bagage op de achterbank, ritten van 1.000 kilometer richting het zuiden overleefd. Toegegeven, in de huidige Scirocco kun je (als je geen Clarkson heet) achterin relatief ruim zitten. Wel kost het enige moeite en atletisch vermogen om die zitplaats te bereiken. De voorstoelen zitten goed en stevig, maar zijn niet ontworpen voor de corpulente mens. Het interieur is sober en degelijk, zoals we dat van Volkswagen kennen. Hoogtepunten binnenin vormen enkele aluminium details waar het R-logo op is geplakt, zodat je niet vergeet dat je in een bijzondere Scirocco rijdt.

 

Het schijnt dat we op een zonnige dag met een aantal journalisten door een prachtig landschap hebben gereden in de bergen rondom het Zuid-Franse Nice. De Scirocco gunde ons echter geen tijd om te beseffen waar we waren en van het belle vue te genieten. Een auto als deze smeekt erom flink door de bochten te worden gejaagd. Dat vergt concentratie – want voor je het weet ligt er een geplet stokbrood met bijbehorende Fransoos onder de wielen.

 

Tijdens dit heftige gooi- en smijtwerk op de Col de Vence bewijst de Scirocco R dat Volkswagen een echt agressief scheurijzer heeft gecreëerd dat de Focus RS en Mégane RS klanten gaat afsnoepen.

 

Zelfs als je de R als een lompe boer over het Franse asfalt dirigeert (vol op het gas en dan weer flink in de remmen), verliest deze kleefkikker zijn balans niet. Maar waar is de spanning en sensatie, het gevoel dat de auto een eigen wil heeft en je net wel of net niet de controle behoudt? Het gevaar dat op de loer ligt, als een hongerige tijger die elk moment uit de bosjes kan springen om je met huid en haar te verslinden? Dat gevoel ontbreekt en dat zal voor de kamikazepiloten onder de autoliefhebbers een minpunt zijn. Voor ons mag het de pret niet drukken; het sublieme rijgedrag van de R produceert genoeg endorfine in de hersenpan.

 

Bij Volkswagen zijn ze tevreden over het geluid van de R. Als dit onderwerp ter sprake komt, beginnen de ogen van de pr-man te glimmen, zijn konen worden rood en als een blij kind roept hij: ‘Es knallt, sehr toll!’ Juist. Wij werden er niet euforisch van, maar toegegeven: het geluid van deze Scirocco valt niet tegen voor een viercilinder. De DSG-bak creëert aangename puffen tussengas tijdens het wisselen van versnelling. De handgeschakelde versie schijnt auditief iets minder spannend te zijn.

 

Bij de R is gekozen voor voorwielaandrijving, in tegenstelling tot de vierwielaandrijving van bijvoorbeeld de Golf R. Wel halen ze beide hun kracht uit een tweeliter viercilinder turbomotor, die we kennen uit de Audi S3. Bij de Scirocco resulteert dat in een vermogen van 265 pk en een koppel van 350 Nm. Die kracht is al bij 2.500 toeren beschikbaar en houdt dat vol tot 5.000 toeren per minuut. Volgens de Wolfsburgers is de Scirocco R het maximaal haalbare voor een auto met voorwielaandrijving (en daar zullen ze bij Ford vast om lachen). Dankzij het elektrische XDS-sperdifferentieel moet je het wel heel bont maken om bij het optrekken last te hebben van torque steer (een verschijnsel waar geen goede Nederlandse benaming voor bestaat maar er op neer komt dat je voorwielaangedreven auto tijdens accelereren naar links of rechts trekt omdat een van de voorwielen doorslipt). De flippers aan het stuur zijn leuk om mee te spelen, maar de zestraps DSG-bak doet z’n werk al perfect.

 

Het uitgangspunt van Volkswagen bij het maken van deze Scirocco was hetzelfde als bij de jaren tachtig-GTI: een betaalbare sportauto produceren voor ‘de massa’, degelijk en snel. Daar zijn ze goed in geslaagd. Maar een koopje kun je de R niet noemen en je verwacht toch wel standaard leren zetels onder je 45.000 euro lichtere achterwerk. Niet dus, daar moet je nog eens 2.350 euro extra voor bij elkaar schrapen.

 

Volkswagen denkt de Scirocco te gaan slijten aan jonge mensen zonder kroost, die genoeg hebben aan 292 liter bagageruimte. Wacht alleen niet te lang met het kopen van deze beheerste perfectionist, want er bestaat een reëel risico dat dit over een jaar of tien een heuse petjesauto is, zoals de oude Golfjes GTI dat nu zijn.