Autotest: Volvo XC60 D5 AWD Summum

De D5 belooft vooralsnog de aantrekkelijkste uitvoering van de nieuwe Volvo XC60 te zijn. Maar ach, er wordt zoveel beloofd.

 

Komt Volvo net te laat of net op tijd met de XC60? Moeilijk. De belangstelling voor midi-SUV’s taant op zich niet, en het aanbod is groter dan ooit. Dat kan goed of slecht zijn; nieuwe concurrenten als de Mercedes GLK en Audi Q5 houden de markt levendig, maar zijn niet de minsten. Daarbij is het de vraag of de volledig ingestorte SUV-markt nu ook de ‘maatje kleiner’-markt zal meesleuren. Een XC60 mag dan een stuk voordeliger zijn dan een XC90, 60 mille blijft een klap geld, waarvoor veelal een soort van financiering nodig zal zijn. Daar zitten banken tegenwoordig niet echt op te wachten. Daarbij klagen ook de leasemaatschappijen steen en been, terwijl juist daar een fors deel van de XC60-markt ligt. De tijd zal het leren, maar makkelijk zal het niet worden.

 

Dat is zonde, zeker omdat de XC60 waarschijnlijk de beste Volvo ooit is. De Scandinaviërs hebben zich in werkelijk élk opzicht alle moeite getroost om te komen met het beste, mooiste en veiligste dat ze konden bedenken. Vooruit: in bijna elk opzicht, maar daarover zo meer.

 

Feit is dat de XC60 een fraaie verschijning is. Hij zit qua formaat overal mooi tussenin: lager en compacter dan de XC90, hoger en korter dan een V70. De wat erg rechtopstaande neus met giga-logo vinden we niet helemaal geslaagd, maar het profiel oogt door die schuin aflopende achterruit en C-stijl haast snel. De achterkant is een stuk rustiger dan die van de V70, met al z’n lampjes en lijntjes, en vinden we dan ook een stuk mooier. Het interieur is prachtig, typisch Volvo, dus chic en toch anders dan anders. Ruimte is er in overdaad, zeker ook voor je bagage – daar hoef je dus geen XC90 meer voor aan te schaffen.

 

Met de XC60 zit Volvo steviger dan ooit in het zadel van haar veiligheidsstokpaardje. Het mooie is dat de meeste elektronische voorzieningen echt helpen: BLIS waarschuwt je treffend als er iets in je dode hoek zit, de actieve cruisecontrole rijdt supercomfortabel en het blijft heel bijzonder én effectief dat de auto zelf stopt als je ergens tegenaan dreigt te rijden. Veel veiliger kun je in een auto tegenwoordig bijna niet zijn.

 

Het enige mopperpunt van deze XC60 is z’n motor. Hij maakt met name bij optrekken en accelereren een forse bak chagrijnig klinkende herrie, en verbruikt stevig (de opgegeven 1 op 12 haal je nooit: met 1 op 9, hooguit 10 mag je blij zijn).

 

Daarbij mag-ie dan 186 pk en 400 Nm sterk zijn, het voelt nooit zo – het rijdt door, maar meer ook niet. Een uitstoot van 219 gram CO2 per kilometer (en een bijbehorend F-label) is niet van deze tijd en zou je van een nagelnieuwe state of the art-auto met zo veel hypermoderne elektronica niet verwachten. Het goede nieuws is dat er druk aan vervanging gewerkt wordt. Maar daar heb je nu weinig aan.

 

Voor de rest is de XC60 een zalige auto, heus. Hij stuurt relaxed, ligt uitstekend, veert comfortabel en zit fantastisch. Sterker: voor dove milieuhaters met veel geld en weinig haast kon het wel eens de ideale auto zijn.