BMW 2002 Turbo

De smetteloze BMW 2002 Turbo die ik voor me heb staan, is één van de slechts negen in het Verenigd Koninkrijk geregistreerde exemplaren. Daarmee is de BMW zeldzamer dan een LaFerrari en de waarde van een Turbo in goede staat bedraagt al gauw 70.000 euro. Aangezien de auto een korte wielbasis heeft en een primitieve KKK-turbo op de 2,0-liter motor, wil ie nog wel eens achterstevoren eindigen als je niet alert bent op het moment dat de boost komt.

De BMW 2002 Turbo is uniek

De Turbo is ontwikkeld met de gedachte zo veel mogelijk potentieel te halen uit het chassis van de 2002. Slechts 1.672 exemplaren werden er gebouwd, tussen 1973 en 1975. Ten opzichte van de 2002 werd een make-over toegepast; grotere remmen, een sperdifferentieel, bredere banden en 40 pk extra. Vervolgens ging de voltallige afdeling design de Bierstube in om direct na afloop het exterieur onder handen te nemen. Kijk nu eens naar die vastgeklonken wielranden, die sneeuwschuiver van een voorspoiler en de stickers van voor tot achter. Dat is toch knettergestoord, zelfs naar huidige maatstaven?

Als we vandaag langer de tijd hadden, had ik voor de gelegenheid andere bochten geselecteerd. Je mag me een watje noemen, maar echt uitnodigend om hard te gaan zijn de blinde bochten vol koeienvlaaien niet. Zeker niet op deze regenachtige oktoberdag. Ik hoor geen stemmetje in me dat roept sneller, sneller, maar wel één dat schreeuwt niet crashen, halve gek, anders verlies je je baan, je huis en je vrouw! Maar de klok tikt, dus ik moet me vermannen en het oorspronkelijke plan uitvoeren.

Het blijft ‘spannend’

Elk schroefje aan deze auto is goed verzekerd en tóch krijg ik klamme handen en een onrustige maag als ik denk aan het in de prak rijden van deze kostbare Duitser. De eerste paar minuten benader ik de 2002 met fluwelen handschoen; oren gespitst op het aanzwellen van de turbo en dan pas het volle vermogen aanspreken, de voet voorzichtig op het gas als ware het de hand van een chirurg. Mijn ogen zijn wijd opengesperd, eentje om de mesthopen te scannen en de ander om de tegenliggers in de gaten te houden. Het rijden van een oldtimer als deze vergt mijn volledige aandacht.

Het eerste spervuur van sensaties dat ik onderga, is op zijn zachtst gezegd onrustbarend. Om te beginnen voel ik in het stuur ontzettend veel speling waardoor het als een dode vis door mijn handen floept, zeker als ik over hobbels en kuilen in de weg rijdt. Daarnaast is de herrie oorverdovend. Dat is niet alleen aan de motor te wijten maar ook aan de banden, de krakende carrosserie en de wind die langs de bijna verticale voorruit raast. Bij snelheden onder de 15 km/u vereist het (onbekrachtigde) sturen biceps als boomstammen en de versnellingsbak is zo slap dat het schakelen op de gok moet. Ondertussen zorgt het koppelingspedaal ervoor dat in mijn linkerdij het melkzuur ophoopt.

‘Je moet even door de slapheid
heen, maar dan voel je
het stuur tot leven komen’

Dan opeens klikt het met de BMW. Intimidatie maakt plaats voor extase en ik raas opeens met illegale snelheden in het rond. Je moet eerst de typische eigenaardigheden van een oldtimer onder de knie krijgen om te ondervinden dat je te maken hebt met een echte sportauto waarvan de fundamentele eigenschappen zelfs nog kunnen strijden tegen de hedendaagse machines. Als voorbeeld noem ik die motor met 170 pk.

hij is best levendig

Je zou verwachten dat de turbo dermate sloom reageert dat je ondertussen drie straten verder bent, maar dat is niet het geval. Zodra de schoepen gaan draaien maakt het lage gebrom plaats voor gezoem, gevolgd door een krachtig sissen. Bij 4.000 toeren per minuut levert de BMW z’n maximale trekkracht en voel je dat de turbo volledig wordt ingezet. Ik draai de ramen naar beneden om te kunnen genieten van het raspende uitlaatgeluid. De duw in de rug die je krijgt, is vergelijkbaar met die in een moderne, snelle hatchback. Maar aangezien je in deze oldtimer veel meer met de weg verbonden bent, voelt ie aanmerkelijk sneller aan.

Langzamerhand begin ik me zelfverzekerder te voelen, want de vermogenskromme is fraai lineair; de kracht komt geleidelijk en niet abrupt. Om te zorgen dat de turbo bij het uitkomen van de bocht zijn hoogtepunt bereikt, trap ik het gas bij de apex steeds dieper in. De balans in de bochten is fenomenaal, de BMW 2002 Turbo zal pas gevaarlijk worden als ik als een idioot ga rijden. Het wordt haast een ritmische dans; redelijk beheerst door de bocht, vol gas op het rechte eind en dan weer ongelooflijk hard remmen, harder dan je in eerste instantie durft. En dat blijven herhalen.

Ik begin zelfs enig stuurgevoel te krijgen

Je moet even door de slapheid heen, maar dan voel je het stuur tot leven komen. Er ontstaat dan een fysieke connectie met de plompe voorbanden en die kun je flink belasten want als ie dreigt te gaan schuiven, voel je dat meteen. Ik wil harder en harder, ik voel me op mijn gemak. Zelfs de stevige zijsteunen van de vintage sportstoelen hebben zich perfect tegen mijn zwembandjes genesteld.

Net als ik me diep met de BMW verbonden begin te voelen, is het voorbij met de pret. De invallende duisternis en een bijna lege benzinetank maken er een einde aan. Met enig berouw leveren we de sleutels in. De nieuwe M2 heeft de potentie en techniek om ons te gaan bekoren, maar dan moet ie minstens de helft van de charme en het charisma hebben van de 2002 Turbo. In dat geval zal ie de beste M van de huidige generatie zijn.
Met dank aan Dan en Laura van Munich Legends voor het uitlenen van de auto. Voor meer info: munichlegends.co.uk

Specificaties BMW 2002 Turbo (1973-1975)