40 seconden en twee kilometer reden we reeds eerder in de i40, toen nog in Korea. Nu rijden we er een paar dagen mee, in Europa, voor een echt gewogen oordeel.
 
Wie in het museum van Hyundai in Korea de aandoenlijke Pony uit de jaren tachtig ziet staan, kan zich maar moeilijk voorstellen dat diezelfde fabrikant nu mondiaal slechts drie merken voor zich hoeft te dulden. Als groep, dus samen met Kia, is het merk in Europa zelfs Toyota voorbij. Het succes smaakt kennelijk naar meer, want de ambities beperken zich niet langer tot compacte auto’s. Gesterkt door de verkoopsuccessen denken de Koreanen nu ook het populairste zakensegment van Europa te kunnen bevechten. En wel met de introductie van de i40; een spannend gelijnde auto, die het de Ford Mondeo, Opel Insignia en zelfs de Volkswagen Passat moeilijk moet maken. Maar de Duitse eredivisie is een tegenstander van formaat. De vraag is dan ook of Hyundai niet te snel wil.
 
Het merk maakte eerder wat foutjes in dit segment. Bijvoorbeeld door te denken dat ze met de XG35 en Grandeur de bovenkant van de Europese zakenmarkt konden beconcurreren. Maar de in Korea getekende en gebouwde modellen sloegen hier niet aan en dat is nog een understatement. De oorzaak werd al snel gevonden. In de vertaling van de wensen van de Europese BMW- en Mercedes-rijder naar een concreet model in Korea zat flink wat ruis op de lijn. Ook was het imago van Hyundai destijds nog lang niet goed genoeg. Als zakenman wilde je in ieder geval niet gezien worden in een merk dat qua bouwkwaliteit, prijsniveau en design nog onder de Japanners van toen opereerde.
Anno 2011 is dit flink veranderd. Niet alleen scoort Hyundai zeer goed in betrouwbaarheidsonderzoeken, ook openden de Koreanen een designcentrum in Russelsheim in Duitsland, waardoor goed ingespeeld kan worden op Europese voorkeuren.
 
Hyundai mag dan ook graag opscheppen over het feit dat het auto’s ontwerpt en bouwt in Europa, maar even doorvragen leert dat dit niet opgaat voor de i40. Weliswaar is hij ontworpen in Russelsheim, maar ze worden gewoon gebouwd in Korea.
 
De auto is aanvankelijk alleen als stationwagon leverbaar vanwege de importantie van deze carrosserievorm in deze klasse. De sedan komt pas dit najaar. De Hyundai i40 heeft zijn uiterlijk mee. Hyundai noemt het Fluidic Sculpture Design, gebaseerd op vloeiende vormen. Origineel is het allemaal niet, want wie goed kijkt, ziet dat Hyundai van bijna alle geslaagde modellen in deze klasse wel iets heeft gestolen. Toch is het eindresultaat buitengewoon aardig. De naden tussen de verschillende carrosseriedelen lopen niet allemaal gelijk, maar dat kan het gevolg zijn van het feit dat we niet rijden met de definitieve productiemodellen.
 
Binnen zien we meer bekende elementen. Een dashboard dat duidelijk is geïnspireerd op dat van de Opel Insignia en een afwerkingsniveau dat qua materiaalgebruik en afwerking doet denken aan dat van Franse auto’s van enkele jaren geleden. Het is prima, maar niet meer dan dat. De enige echte afknapper is het plastic waarvan de flippers achter het stuur zijn gemaakt, alleen vindbaar in de versies met automaat uiteraard. De exemplaren van een PlayStation-racestuur voelen hoogwaardiger aan dan de plastic patatvorkjes achter het stuur van de Hyundai.
 
De automaat zelf is wel goed. Hij twijfelt zelden en reageert goed op impulsen van het gaspedaal. De stoelen zijn wat bol. Je zakt er niet lekker in weg, maar je kunt het er wel lang op uithouden zonder vermoeid te raken. De binnenruimte is oké. Vooral achterin is het goed. De achterstoelen staan vrij ver achterover, waardoor de hoofd- en beenruimte nog groter lijkt. De bagageruimte met z’n inhoud van 553 liter is – afgezien van de enorme Passat en Superb – de grootste in zijn klasse. Met neergeklapte achterbank is zelfs 1.719 liter bagageruimte beschikbaar.
 
Opvallend is de sterke, nieuwe autogeur die Koreaanse auto’s kenmerkt. In tegenstelling tot Europese auto’s, die allerlei geuruitstotende kunststoffen reeds verbannen hebben, lijken ze daar bij Hyundai nog niet aan toe te zijn.
 
Uitdagend is de i40 niet. Hij doet wat ‘ie moet doen, is voorzien van een prettige handbak en het onderstel is prettig en comfortabel, maar de term rijdersauto is op dit model niet van toepassing. Daarvoor moet je in deze klasse toch echt bij een merk als Ford zijn. Het grootste nadeel van de i40 is zijn besturing. De elektrohydraulische bekrachtiging begint pas op het moment dat je aan het stuur draait en dat voel je. Ook het nagenoeg absente terugdraai-effect op de snelweg is onprettig.
 
Het onderstel is stug gedempt, maar voorzien van zachte veren. Een beetje zoals de Golf IV. De door ons gereden diesel ‘slaat’ af en toe op dwarsrichels en andere oneffenheden als gevolg van de zwaardere motor, maar hinderlijk is het niet.
 
De 1,7-liter dieselmotor is prima en stil. Daarmee is dit model uitermate geschikt om zakelijk gezien hoge ogen te gooien. We haalden zelfs bijna het opgegeven verbruik. Die diesel is leverbaar met 116 en 136 pk vermogen. De benzinemotoren zijn een 136 pk sterke 1.6 en een 177 pk sterke 2.0, beide direct ingespoten.
 
De restwaarde van Hyundai is de laatste jaren enorm gestegen, waardoor deze nu in de pas loopt met die van de concurrentie. Voeg daarbij de lage aanschafprijs van 24.995 euro voor het instapmodel met 1.6 GDI-motor en je weet dat de Europese concurrentie wakker gaat liggen van deze auto. Want voor dat bedrag krijg je standaard zaken als cruisecontrole, zeven airbags, een bagagenet, een start-stopsysteem en een hill-start die de hellingproef overbodig maakt. En voor 27.995 euro levert Hyundai aantrekkelijke business-modellen vol met extra’s. Iemand die niets met autorijden heeft, maar wel slim calculeert, kan niet om deze Hyundai heen. De 115 pk diesel en de 136 pk benzinemotor vallen bovendien in de 20 procents bijtellingsklasse.
 
Het is alleen jammer voor Hyundai dat er nog zoiets bestaat als de Skoda Superb. Deze auto is ongeveer even goedkoop, maar biedt nog meer laadruimte. Bovendien staat Skoda dankzij de VW-vlag waaronder het opereert bij menig leaserijder nog net iets hoger aangeschreven dan Hyundai. Nog wel.
 
 

Specificaties: CW 1.7 CRDi 116 pk


 

Leuk

Fris uiterlijk, aangenaam geprijsd, 20 procent bijtelling

 

Niet leuk

Gedateerde plastics, maar als dat alles is...

 

TopGear-vonnis

Verslaat menig concurrent, vooral met z’n prijs/kwaliteitsverhouding. Nu maar kijken of de zakelijke rijder wil bijten

 

Prestaties

0-100 km/u in 12,9 sec., top 190 km/u, 4,3 l/100 km

 

Techniek

1.685 cc, viercilinder, voorwielaandrijving, 116 pk, 260 Nm, 1.460 kg, 113 g/km CO2

 

Doen!

De business-editie kopen, die biedt een enorm pakket aan opties

 

Niet doen

Bochtige bergweggetjes opzoeken. Het onderstel doet wat het moet doen, maar niet meer dan dat

 

Prijs NL vanaf € 24.995

Prijs BE n.n.b.

Reacties