Uitgelicht: Lamborghini Reventón Roadster

De Reventón Roadster mag dan wel een cynische marketingtruc zijn, maar het is nog altijd een overdonderend mooie cynische marketingtruc.

 

Toen ik de Reventón Roadster voor het eerst zag, stond hij op een roterende display op de Frankfurt Motor Show en draaide iedere minuut helemaal rond. Ik wachtte op Stephan Winkelmann, baas van Lamborghini en door Top Gear vorig jaar uitgeroepen tot ‘Topman van het Jaar’ om te praten over zijn zeer bijzondere auto. Ik stond er een goede twintig minuten en keek onophoudelijk, min of meer zonder het me te realiseren. Ik zag hoe de reflecties van de spots verschoven op zijn fantastische facetachtige, matte grafietkleurige carrosserie. Ik pleegde een of twee telefoontjes en verstuurde een sms, maar bijna de complete tijd keek ik zonder mijn blik af te wenden naar dit rijdende scheermes. Deze Stealth-jachtbommenwerper op wielen ziet eruit als een prototype, maar is echt. Het was zonder twijfel de meest spectaculaire auto op de hele show, inclusief alle conceptcars. En tegen de tijd dat de heer Winkelmann tijd voor mij had, was ik al hard getroffen door de magie van de auto.

 

Het is gemakkelijk om cynisch te zijn over de Reventón, want onderhuids is het gewoon een ordinaire Lambo Murciélago. Een Murciélago Roadster om precies te zijn, met hetzelfde chassis, wielophanging, remmen, motor en aandrijving – de belangrijke zaken zeg maar. Dus wanneer je de carrosserie van de Reventón en de Murciélago zou verwijderen en ze op een roterend display zou zetten, zouden ze identiek zijn. Hoe kan Lamborghini dan in hemelsnaam de uitermate belachelijk hoge prijs van 1,1 miljoen euro exclusief belastingen goedpraten? Het is immers bijna driekwart miljoen euro meer dan de auto waaraan hij technisch gezien identiek is.

 

Ik vraag het Winkelmann. ‘Niet alles wat je doet, kan een hobby zijn’, zegt hij. Daarmee aangevend dat er vooral geld verdiend moet worden met de Reventón Roadster. Iets wat in het verre verleden ogenschijnlijk minder van belang was. Winkelmann is een briljant zakenman en het is zijn taak om winst te maken en dus om zijn geest zo te plooien dat dit doel wordt bereikt. Natuurlijk, het product en het merk moeten in de basis goed zijn, maar het eindresultaat is succes. Winst. Geld.

 

 ‘We kunnen het ons niet veroorloven om verlies te draaien. Als fabrikant moet je een heldere filosofie hebben achter alle projecten die je aanpakt. En als fabrikant van luxe goederen moet je soms een manier vinden om uit de core business te stappen, echter zonder dat het de kernwaarden van je merk aantast.’

 

Oké. Net als de Reventón coupé die hieraan voorafging, gaat het hier om zeer beperkte productieaantallen. Vijftien om precies te zijn en Winkelmann vertelt me dat hij er twaalf heeft verkocht en er zeer serieuze interesse is voor de laatste drie.

 

‘Het is een logisch vervolg op de coupé. Toen we die verkochten, kregen we aanvragen binnen voor de Roadster, dus besloten we om ‘m te bouwen. We vieren er het succes van het merk mee en tevens is het de blikgeworden verpersoonlijking van de exclusiviteit van het merk. De prijs is een logisch gevolg.’

 

Het is overduidelijk dat de klanten vooral daarvoor betalen – extreme exclusiviteit. En ‘extreem’ is de auto in meerdere opzichten. Ondanks zijn relatief gewone onderstel is dit zonder meer de meest extreme en exclusieve auto ter wereld. Winkelmann legt uitvoerig uit hoe bijzonder moeilijk het is om het bodywork zo te maken en benadrukt al het werk dat het kost om het gevechtsvliegtuigachtige instrumentarium te creëren, de exclusieve wielen, de verf, maar geen enkel element rechtvaardigt maar een fractie van het prijsverschil tussen dit model en zijn meer alledaagse stalgenoot. Extreme exclusiviteit heeft z’n prijs, gelimiteerde oplagen hebben hun prijs en er zijn mensen op deze aardkloot die rijk en enthousiast genoeg zijn om 1,1 miljoen euro niet als een groot obstakel te zien. Waarom dan niet zo’n auto voor hen bouwen?

 

‘Het was niet moeilijk om te ontdekken dat de merkwaarde van Lamborghini zo sterk is gestegen. We dachten al eerder dat het zo was, maar we hadden geen bewijs. De Reventón is het bewijs dat ons merk groeit als het gaat om aanzien en imago.’

 

Een cynische marketingtruc dan? Natuurlijk is het dat, maar we leven liever in een wereld mét de Reventón dan zonder. We zullen er hoogstwaarschijnlijk nooit zelf in rijden, tenzij een genereuze eigenaar ons de gelegenheid geeft. Hij is té exclusief om ‘m uit te lenen aan journalisten, zelfs als ze voor Top Gear werken.

 

Nee, we zullen het moeten doen met het genoegen om ernaar te mogen kijken, want dat is wat de eigenaren van deze auto van ons – en van de rest van de wereld – verlangen. Kijk er naar. Hij heeft een op maat gemaakte carrosserie die is omhuld met een paar miljoen lagen exclusieve verf, hij heeft een speciaal instrumentarium en bijzondere wielen, maar op alle andere gebieden is het gewoon een Lamborghini Murciélago. Snel, mooi om te rijden, heerlijk om naar te luisteren en uitstekend in elkaar gedraaid.

 

Kijk er naar. Kijk en realiseer je dat Lamborghini hem voor een hele hoop minder zou kunnen verkopen en dan nog een flinke winst zou pakken. Kijk er naar en realiseer je dat er qua rijeigenschappen geen verschil zit tussen deze en de Murciélago. Kijk er naar als een bewijs dat Lamborghini omhoog is geschoten in de stratosfeer van de automerken, onder leiding van Winkelmann en zijn team. Maar bovenal, kijk er gewoon naar.