Mazda MX-5 RF 2.0 SkyActiv-G 160 GT-M

Inderdaad, ook van de vorige MX-5 bestond een versie met inklapbare hardtop, die Roadster Coupé heette. Je zou het niet verwachten (dat deden wij niet, in ieder geval), maar hij was een doorslaand succes: aan het eind van zijn loopbaan waren van elke tien verkochte MX-5’en er niet minder dan zeven een Coupé – een dikke meerderheid dus.

Een van de redenen dat wij dat niet hadden verwacht, is dat de Roadster Coupé er met zijn dak omhoog niet direct mooier op werd. De proporties van het verder visueel zo perfect uitgebalanceerde tweezittertje groeiden er een tikje scheef van – een euvel waar de meeste van zijn klapdak-soortgenoten nogal last van hadden. Denk maar aan de Peugeot 206 CC, Nissan Micra CC, Ford Focus CC, dat soort auto’s. Open fraai, dicht vaak een pure aanslag op je gezichtsvermogen. In dat licht bezien viel de MX-5 Roadster Coupé nog mee, maar toch.

Een list?

Dat vonden ze bij Mazda zelf ook, maar gezien de verkoopcijfers konden ze met geen mogelijkheid onder een gehelmde variant van de nieuwe MX-5 uit. En dus verzonnen ze een list. Een slimme ook. De nieuwe MX-5 RF is namelijk niet zozeer een roadster met een hard dak, als wel een coupé waar het dak af kan. Een deel van het dak, dan, want strikt genomen is het eerder een targa. Om al die auto-kretologie nog ingewikkelder te maken, spreekt Mazda dus van een ‘Retractable Fastback’. Ach, wat maakt het ook allemaal uit…

Het gaf de Mazda-ontwerpers in ieder geval de gelegenheid uit te gaan van een ander concept. Ze lijken nu te zijn begonnen met het tekenen van een klein coupeetje, waardoor deze MX-5 er dicht geweldig uitziet. Door de daklijn naar achteren door te trekken, passen alle proporties in één klap haast perfect. Zeker driekwart van achteren zou je er nauwelijks een MX-5 in herkennen. De aflopende achterstijlen geven hem zelfs (oké: met een beetje fantasie) iets Ferrari 308-achtigs.

Die doorlopende daklijn maakte het echter wel onmogelijk het hele dak wegklapbaar te maken; het achterste gedeelte moest overeind blijven. Het klapt wel omhoog om plaats te maken voor de echte dakdelen, maar zakt daarna weer terug in zijn oorspronkelijke positie. Wat, en dat is de keerzijde van deze werkmethode, van de RF in open toestand een soort van coupé met een nogal uit de hand gelopen schuifdak maakt. Het brengt ons echter wel tot de hamvraag.

Is deze Mazda MX-5 RF nou the best of both worlds of juist the worst?

Zoals dat wel vaker het geval is met hamvragen, is die nog niet zo eenvoudig te beantwoorden. Als we gaan zitten in de (dan nog dichte) MX-5 RF lopen we bijna letterlijk tegen het eerste probleem aan: de hoofdruimte is nou niet direct overbemeten. Naar later blijkt is dat overigens niet de schuld van de MX-5, maar van zijn stoelen. Ons exemplaar is namelijk voorzien van de optionele Recaro’s, die je perfect op je plek houden maar vrij hoog op hun pootjes staan. En in een toch al redelijk claustrofobisch tweezittertje is elke centimeter er één. (Overigens zit je op de bijrijdersstoel nog een heel stuk beroerder, omdat je je benen niet – zoals aan de bestuurderskant – onder het dashboard kwijt kunt. Dat is in de Roadster niet anders.)
Met andere woorden: hoewel Recaro verantwoordelijk is voor een aantal van de best zittende autostoelen ter wereld, willen we je de standaard MX-5-stoelen van harte aanbevelen.

Waarom kun je beter je soms klep dicht doen?

Probleem twee openbaart zich op de snelweg. Boven de 80 à 90 km/u ontwikkelt zich bij de omhoogstaande b-stijl een forse turbulentie, die na verloop van tijd bijzonder vermoeiend wordt. Het is een euvel dat eigen is aan targa’s: een Porsche 911 Targa heeft precies hetzelfde. Er zit nu eenmaal iets in de weg van de rijwind, en dat maakt dus lawaai. Sterker: als zelfs de ingenieurs van Mazda en Porsche dat niet weg kunnen krijgen, ís het niet weg te krijgen. En dat is jammer, want het is hinderlijk. Boven die snelheid wordt het probleem logischerwijs nog veel erger, bij lagere snelheden heb je nergens last van.

En dan is er probleem drie. Een van dé attracties van de Roadster is het feit dat hij (duh) open is. Het wijde uitzicht, de open lucht, het gevoel dat je één bent met je omgeving – al die clichés die het alleen maar tot cliché konden schoppen omdat ze zo verschrikkelijk waar zijn. Dat gevoel heb je in de RF een stuk minder. De omhoogstaande stijlen leveren joekels van dode hoeken op waar met gemak een roedel passerende Hell’s Angels in kan verdwijnen, wat om voor de hand liggende redenen bepaald onhandig is. Goed, in een dichte Roadster heb je dat probleem ook, maar in een open (of dichte) RF is het gewoon een minpunt.

Nog meer problemen?

Een volgend probleem zou kunnen zijn dat zo’n dakconstructie per definitie extra gewicht met zich meebrengt en ook nog eens het zwaartepunt verhoogt. Maar dan zouden we de Mazda-ingenieurs danig onderschatten. Want hoewel het extra gewicht ten opzichte van de Roadster maar 40 kilo bedraagt, zouden ze zich nog liever jubelend in hun eigen samoerai-zwaard storten dan dat ze dat gegeven zomaar onbehandeld zouden laten. En daar gaan ze dan meteen behoorlijk ver in. De voorste stabilisatorstang en de gasdruk in de schokdempers werden aangepast, en omdat dat weer invloed had op de stuurbekrachtiging werd ook die aan een andere afstelling onderworpen. Alles om er maar voor te zorgen dat de RF net zo lichtvoetig uit de hoek zou komen als de Roadster. Wel: die missie is compleet geslaagd. De Mazda MX-5 RF rijdt misschien zelfs nog wel beter dan de Roadster, omdat zijn carrosserie nog stijver aanvoelt (en die Roadster was al heel strak).

Nog zoiets dat een voor de hand liggend probleem had kunnen zijn, is dat zo’n hele dakconstructie, hoe fraai de boel ook in elkaar ge-origamied wordt, altijd ruimte inneemt. En als een doorsnee MX-5 érgens niet al te riant in zit, is het wel ruimte. Ofwel: als het in een Roadster al proppen is om een tandenborstel en een verschoninkje kwijt te kunnen, hoe moet dat dan als dat hele dak er ook nog bij moet? Geen zorgen: de RF heeft tot op de liter even veel bagageruimte als de Roadster. En hoewel een inhoud van 127 liter klinkt als het handschoenenvakje van een lease-middenklasser, kun je in het achterste van de RF toch echt twee (kleine) rolkoffertjes kwijt, en een kratje bier moet ook lukken (niet tegelijkertijd, natuurlijk).

Waarom nou?

Dat heeft alles te maken met het feit dat de Mazda-techneuten er alles aan gedaan hebben om die dakconstructie tot iets bijzonders, licht en compacts te maken. Bij het openen glijdt het hele gedeelte met de b-stijlen omhoog, waarna de voorste en middelste dakdelen (die respectievelijk gemaakt zijn van aluminium en kunststof) samen met de achterruit in de kofferbak worden gevouwen. Daarna schuift het hele fastback-gedeelte weer op zijn plek, waarbij het laatste stukje gedempt wordt alsof je een moderne keukenla dichtdoet. Anders zou je wellicht een ‘kloink’ horen en daar zijn Japanners hyper-allergisch voor. Het hele proces neemt amper dertien seconden in. Je kunt het ook rijdend doen, maar slechts tot 10 km/u, dat is meer een gimmick, dus. Een fijne vooruitgang is dat je het dak bij het sluiten niet langer, zoals bij de Roadster Coupé, handmatig dicht moet klikken – dat gebeurt nu automatisch.

Als gezegd: voor het rijgedrag heeft het klapdak nauwelijks gevolgen. De beschikbare motoren zijn dan ook gelijk aan die van de Roadster: een 1.5 met 131 pk en een 2,0-liter met 160 pk. Omdat ze wel net iets meer gewicht moeten voortzeulen, zijn ze íetsjes langzamer in hun sprint naar 100 km/u. Bij de 1.5 scheelt het 0,3 tellen, bij de 2.0 zelfs maar 0,1 seconde: daar merk je dus niets van. Het stuurgedrag en de wegligging van de RF zijn voorbeeldig. Het blijft één groot festijn om met het tweezittertje van de ene bocht naar de andere te dansen. Daar hoef je het beslist niet voor te laten.

Is er dan niets positiefs te melden?

En dan zouden we bijna vergeten de onmiskenbare voordelen van het concept even aan te stippen. Zo hoef je met de RF nooit bang te zijn dat de een of andere jaloerse idioot een mes door je stoffen dak prikt. Schijnt nauwelijks meer voor te komen, maar zoals alle rages zal ook deze wel weer eens terugkomen en dan zul je net zien dat ze jouw MX-5 Roadster moeten hebben. Ander voordeel: hoewel de Roadster met de kap dicht best stil is, is zo’n RF natuurlijk vele malen stiller, wat zeker op de wat grotere afstanden een stuk minder vermoeiend is. En je hoeft het audiosysteem minder hard te zetten. Hoewel: als je zo slim bent geweest de optionele (en uitstekende) Bose-installatie aan te vinken, smeekt die daar uit zichzelf nogal nadrukkelijk om.

Daar komt uiteraard bij dat je de Mazda MX-5 RF zonder enige schroom kunt achterlaten onder een boom waarin een zwerm reigers overwintert; dat doe je met zo’n stoffen kap toch minder snel. Verder schijnt er een type mensen rond te lopen (wij kennen ze niet, willen ze ook niet kennen, maar goed) dat vol-open rijden best leuk vindt, maar toch ook wat onveilig vindt aanvoelen. Die kun je dus ook met prima fatsoen in een RF parkeren. Zo zal de RF, z’n nadelen ten spijt, ongetwijfeld weer een forse groep liefhebbers voor zich weten te winnen. Zeker omdat hij, om er maar eens een Telegrafiaanse woordspeling tegenaan te gooien, vooral met z’n klep dicht de tongen los weet te maken.

Mazda MX-5 RF

1.998 cc
viercilinder
160 pk @ 6.000 tpm
200 Nm @ 4.600 tpm achterwielen
6v handbak
Prestaties
0-100 km/u in 7,5 s
top 215 km/u
6,6 l/100 km
154 g/km CO2
G label
Afmetingen
3.915 x 1.735 x 1.230 mm (l x b x h)
2.310 mm (wielbasis)
1.030 kg 45 l (benzine)
127 l (bagage)
Mazda MX-5 RF Prijs
€ 43.180 (NL)
€ 30.190 (B) – Skycruise

Vonnis
15/20
Fraaie, semi-open coupé, die een aantal typische cabrio-eigenschappen inlevert maar daar veel voor teruggeeft. Als je je auto niet binnen kunt zetten en kunt leven met de dode hoeken en de forse extra turbulentie: doen