Dit is, zeg maar, het ultieme cabrio-duel van nu. We hebben namelijk twee sensationele auto’s tot onze beschikking die we kunnen berijden op dezelfde fantastische wegen en op hetzelfde moment. Scuderia, ontmoet je wraakgodin, de Lamborghini Gallardo LP560-4 Spyder: een lichtgevend gele vlek in je binnenspiegel die zich niet laat afschudden. We brengen de Scuderia over enkele uren terug naar Maranello en rijden dan alleen met de Lamborghini naar de kust om te kijken wat ‘m zo speciaal maakt. Eerst zetten we ze tegenover elkaar en ik kan nu al verklappen dat het een uiterst prettige ervaring is om samen te zijn met deze machines.

Is er ooit eerder een vergelijking gemaakt tussen deze twee grootheden? Op een setje mooie wegen ergens ter wereld? Het zal ongetwijfeld gaan gebeuren, maar niet binnenkort. Daarvoor zijn deze auto’s te zeldzaam en te nieuw en tot nu toe is het in ieder geval nog niet gebeurd onder toeziend oog van journalisten. Het belooft een spectaculair duel te worden. Wat zou de eigenaar van een Scuderia 16M denken als hij een wedstrijdje zou doen met een Gallardo op een fantastische weg als deze? En de bestuurder van de Lambo; zou hij bij het zien van een gelijkgestemde geest de ander alleen toeknikken, of ook daadwerkelijk groeten met opgestoken hand?

Voorop staat in ieder geval dat de man in de Scuderia onder de indruk is, ongeacht hoe overtuigd hij is van de kracht en snelheid van zijn steigerende paard. Vergeet niet dat dit de LP560-4 is; de nieuwe, sterkere en lichtere Gallardo. Twintig kilo lichter dan voorheen bovendien en voorzien van een nieuwe, 5,2-liter metende V10 die er 560 pk uitperst bij 8.000 toeren. Dat is 50 pk meer dan de Ferrari en hij heeft bovendien meer koppel: 540 Nm tegenover 470 Nm. Twee extra cilinders en bijna een liter meer cilinderinhoud moeten toch ergens goed voor zijn en dat is ook zo, want de Gallardo weegt 200 kilo meer dan de Scuderia.

Wat ook meetelt in de vergelijking tussen deze twee auto’s is het feit dat de Lamborghini is voorzien van vierwielaandrijving – de Scuderia is uiteraard op de achterwielen aangedreven – en dat zorgt ervoor dat 30 procent van de aandrijving in de Lamborghini naar de voorwielen gaat. Je voelt het gebeuren, subtiel maar zeker wanneer de auto zich vast klauwt in het asfalt bij het uitaccelereren van een bocht. Verrassend is wel dat ze bij Lamborghini altijd zo toegewijd lijken als het gaat om het fabriceren van vierwielaangedreven auto’s omwille van hun veiligheid bij slechte weersomstandigheden, maar ondertussen toch een achterwiel aangedreven Balboni Gallardo in gelimiteerde oplage gaan uitbrengen. Je hoort ons niet klagen. Sterker nog, we verheugen ons al op de Spyder-variant van dat model.

‘De LP560-4 is de nieuwe, sterkere en lichtere Gallardo. Twintig kilo lichter bovendien en voorzien van een nieuwe, 5,2-liter metende V10’

O zeker, voor de man in de Scuderia is het niet moeilijk om verliefd te worden op de LP560, zowel vanwege de verschillen als vanwege de overeenkomsten. Het geluid is meer omfloerst en soulachtig; een volle trombone in vergelijking met de schrille elektrische gitaar van de Ferrari, maar toch overweldigend luid en dramatisch en – nogmaals – direct toegankelijk voor de trommelvliezen wanneer het dak wordt geopend. Goed. Waar de Ferrari het uitgilt, heeft de Lamborghini meer diepte, een huil die overduidelijk afkomstig is van een V10 – diep en rijk over het gehele toerenbereik. Weliswaar niet zo gretig in toeren klimmend, maar toch moeiteloos en gestaag. Het is het verschil tussen een hardcore racewagen, zoals de Ferrari bijna is, en een krachtige sportwagen, wat de Lamborghini zonder twijfel is. Het is F1 versus GT, scalpel versus hamer, dat soort dingen.

En hij ligt goed op de weg, de Stier. Een van de oudere testrijders omschreef hem als een stier, maar dan zonder de bullshit en hij heeft gelijk. Hoe meer je ‘m tart, hoe beter hij wordt en steeds denk je ah, nou moet hij afhaken, want we rijden net zo snel als de Scud, maar dat moment komt er nooit. Zelfs na een uur in de Ferrari Scuderia Spider 16M voelt het fantastisch om je te laten zakken in de omarmende stoelen van de Lambo en de auto de sporen te geven. Hij voelt solide, atletisch en vertrouwenwekkend. Ja, hij lijkt wat zwaarder en vleziger en de besturing is niet zo goed uitgewogen en hij is misschien een fractie minder wendbaar, maar dat is allerminst een onplezierig gevoel. Het is alleen maar anders. Zoals verwacht gezien het feit dat Lamborghini nu eigendom is van Audi, heeft de Lambo een nogal krachtige en Duitse werkwijze. Hij is niet van z’n stuk te brengen, ongeacht hoe stom je bent. Hij blijft ijzig kalm onder gigantische G-krachten en doet wat hij moet doen – zelfs in de meest hobbelige bochten. Ondertussen blijft hij via het stuur met Pruisische precisie feedback geven over wat er onder de auto gebeurt. Nee, hij is niet zo scherp als de Ferrari, maar hij heeft genoeg van de verfijndheid van de Scuderia om ‘m tot een briljante machine te maken.

De verschillen zijn dan ook onmeetbaar op de Apennijnse bergwegen. De grip in bochten is nagenoeg gelijk en de acceleratie en remweg van beide modellen liggen zo dicht bij elkaar dat het zowel voor de Lamborghini als de Ferrari onmogelijk is om een voorsprong op te bouwen. Wellicht kan de Ferrari zijn tegenstrever op het circuit losrijden, maar dat is iets voor een andere keer. Dus brengen we de Ferrari terug naar de fabriek, tikkend als een geigerteller in een Russische kerncentrale en geurend naar koolstof composietmateriaal. Onze enige troost die het verschrikkelijke verlies van de Ferrari kan compenseren, is onze tiencilinder stier die nu zijn eigen weg kiest, weg van Maranello, met z’n scherp aflopende neus in de richting van de Adriatische Zee.

In vergelijking met Nederland verslaat Italië, hoewel in de meeste gevallen veruit inferieur, ons land op allerlei gebieden. Eten, mode, wijn, snelle auto’s en het weer, om er maar eens een paar te noemen – het is er allemaal beter. Zelfs het moerasland van Italië is superieur en ook de aan zee gelegen vakantieoorden verslaan de Hollandse en Zeeuwse strandnederzettingen met gemak. Dat ontdekten we toen we de Autostrada negeerden en via nauwe wegen over de drassige vlakten naar Argenta reden en uiteindelijk de rivier Reno volgden naar Comacchio aan de kust. De Adriatische kust van Italië is meer bourgeois dan de kant van de Middellandse Zee. Vooral in het noorden is dat zo, en dat kwam ons goed uit omdat we in een splinternieuwe Gallardo rondreden en wilden weten wat voor soort reacties deze auto oproept. Misschien een enkele Ferrari uitgezonderd, had geen enkele auto kunnen tippen aan de aandacht die er was voor de Gallardo Spyder. De vakantiegangers wisten dat dit het nieuwste model was, ze bekeken de badge aandachtig, maakten opnames en foto’s en omdat Comacchio het Italiaanse equivalent van Delfzijl is, zagen ze zo’n auto niet iedere dag. Regelmatig weerklonken kreten van bewondering en de Lambo verdient dat ook.

‘De Lambo heeft een heel Duitse aanpak van z’n bestuurder: wat je ook doet, niks brengt ‘m van de wijs’

De auto doorstond de reis voorbeeldig. Het grootste deel van de reis stond de E-Gear bak in de automatische stand. Prima om mee te cruisen. Hij schakelt wanneer je het verwacht en activeert de kick-down snel genoeg wanneer je het gaspedaal vloert om in te halen. Dit is een auto waarin je je meteen ontspannen en op je gemak voelt. Je weet dat-ie er is om je te helpen en doet dat met een enorme macht en kracht. Duitse kracht om precies te zijn en dat is helemaal niet slecht. Vraag maar aan Porsche. Er is geen enkele vibratie of trilling voelbaar in het stuur, eigenlijk überhaupt geen enkel teken van zwakte. Ik kon geen verschil in stijfheid voelen in vergelijking met de dichte versie van de LP560-4.

De E-Gear heeft twee standen: Sport en Corsa, die worden ingeschakeld met knoppen op de middenconsole. Sport opent de kleppen in het uitlaatsysteem permanent (ze worden in de normale stand automatisch gesloten bij minder dan 3.750 toeren), waardoor de motor ongeveer vijf keer zo hard klinkt en dus ook vijf keer zo goed. Het was onmogelijk om de verleiding te weerstaan om in de eerste versnelling met 7.000 toeren door de kleine dorpjes te rijden met geopende kleppen. Whaaaaaa! Het gehuil moet ongetwijfeld tien kilometer verderop nog hoorbaar zijn geweest, maar geen van de lokale inwoners leken het erg te vinden. Behalve dat ene oudere dametje in Molinella dan, die haar vinger naar haar mond bracht om een geërgerd sst-geluid te mimen. Sorry, ouder dametje in Molinella.

Omdat we al ons snelle rijden al in konvooi met de Scuderia hadden gedaan, konden we lekker rustig rondtoeren in de Lamborghini. Het uitzicht is fantastisch, naar voren over het mooie dashboard en naar achteren langs de fantastische motor. De spiegels alleen al verdienen een onderscheiding voor hun vorm. Rijdend door het open moerasland naar Lago Comacchio, dak open, langzaam en ontspannen, onderwijl de frisse lucht inademend, begin je je af te vragen waarom je ooit zou kiezen voor een coupé in plaats van deze prachtige magnifieke Spyder.

Ik zou het niet doen. Dat werd helemaal duidelijk toen we klaar waren met onze fotosessie bij een ondergaande zon in Comacchio en de snelle RA8-Autostrada namen terug naar Ferrara, waar ons hotel en net zoveel bier als we op konden ons wachtten. Ik deed het dak dicht tijdens deze nachtelijke hogesnelheidsrit en de Lambo was net zo stil en comfortabel als je je zou wensen met z’n mooi oplichtende meters op het dashboard, zijn dak dat voor het eerst die dag de wind buiten hield en z’n airconditioning die het interieur koelde. Wat moet je met een vast dak? Hij glijdt, cruiset en scheurt, allemaal met even veel enthousiasme en gemak. Het is moeilijk te zeggen hoeveel ik van deze auto houd – zijn enorme kracht, zijn machtige motor, zijn lekkere besturing en zijn eerlijke, betrouwbare inborst.

Dus welke van de twee auto’s zou ik kiezen als we er maar een konden nemen? De Scuderia is niet zo ver vooruit als je zou denken als het gaat om een rechtstreeks duel en de Lamborghini is een veel meer ontspannende auto om in te rijden. Maakt dat de Lambo tot de betere auto? Nee. Want verschillende mensen zullen deze auto’s kopen op basis van verschillende motieven. De Ferrari is het superieure stuk techniek en er zijn genoeg mensen – schrijver dezes incluis – die het ultieme en meest extreme willen en die bereid zijn om daarvoor te betalen. Kopers van de Lamborghini zal het niets uitmaken, omdat ze weten dat ze de betere allround straatauto hebben. En weet je wat? Daar hebben ze een punt.

SPECIFICATIES LAMBORGHINI GALLARDO SPYDER LP560-4

Prijs: n.n.b. Motor: 90º V10 Motorinhoud: 5.204 cc Vermogen: 560 pk Koppel: 540 Nm Gewicht: 1.640 kilo 0-100 km/u: 4,0sec. Top: 324 km/u

Reacties