Lewis Hamilton heeft een snipperdag en neemt ons mee… parachutespringen

‘Kom op jongens, het vliegtuig wacht. Let’s go!’ Met alle flitsende finesse die een mondiale megaster nu eenmaal eigen is, hupst Sir Lewis Hamilton terug in het DHC-6 vliegtuig waar hij een paar minuten geleden nog uit gesprongen is. Zijn oude parachute ligt nog op de grond. Ons wordt vriendelijk doch dringend verzocht voor de volgende vlucht ook in te stappen.

Helaas voor de zevenvoudig wereldkampioen heb ik nog maar net de hangar verlaten. Aan me vast zit een uiterst beleefde Spaanse instructeur. Samen lijken we een soort zwalkend, 190 kilo wegend natuurkundeproject met vier benen en twee hoofden. Nu heel hard ‘get in there, Lewis’ brullen, wijzend op de kist, zou waarschijnlijk vreemd overkomen. In plaats daarvan opteer ik voor het universele teken van de duim omhoog, wat er niet erg Top Gun uitziet, maar wel behoorlijk ‘man die een lift probeert te ritselen langs de A4’.

Parachutespringen is een eitje voor de F1-coureur

In het vliegtuig straalt Lewis één en al kalmte uit; hij lijkt in een haast meditatieve staat te verkeren als hij de aanstaande paar minuten overdenkt. ‘Welke sprong zullen we eens proberen?’ vraagt hij aan mij en cameraman James. Geen van ons beiden weet iets van parachutespringen, maar voordat we ook maar aan het begin van een antwoord toekomen, heeft Hamilton al iets bedacht en uitgevogeld waar we het best kunnen gaan staan om het goed in beeld te kunnen brengen. ‘Spider-Man? Daar ben ik dol op, het ziet er altijd cool uit’, voegt hij toe.

‘Kunnen jullie hier bij de deur gaan staan? Dan klim ik eruit, hou me vast aan de reling en val dan achterover. Wat vinden jullie?’ We knikken allebei instemmend. In de wereld van het automobiele bingo is het kijken naar een van de beste F1-coureurs aller tijden die zich achterover uit een op 14.000 voet (4.267 meter) cruisend vliegtuig laat vallen zelfs voor TopGear-begrippen een onwaarschijnlijk nummer.

‘Zijn jullie er klaar voor?’

Toch: ook met deze taak in het vooruitzicht en camera’s die elke stap vastleggen, werkt het brein van een F1-kampioen elk denkbaar scenario af, als software die door duizenden regels computercode raast. Hij denkt niet alleen aan zijn sprong, maar ook aan onze opnames en hoe die twee elkaar niet in de weg zitten.

Als we het over alles eens zijn, opent Lewis de deur van het vliegtuig en zit meteen in zijn rol. Geen gedoe, geen gedraai – hij weet precies wat er van hem wordt verwacht. ‘Zijn jullie er klaar voor?’ vraagt hij kalm. ‘Absoluut niet’, is mijn eerste gedachte. Maar in plaats daarvan maakt die liftduim van eerder maar weer eens zijn opwachting. Even een boks, en dan aftellen. ‘Drie, twee, een, woohoo!’

Hamilton kiest zijn pr-verplichtingen slim uit

Eind november vorig jaar. Met het langste F1-seizoen ooit bijna ten einde moeten de coureurs nog een serie activiteiten en verplichtingen nakomen voordat ze op hun welverdiende vakantie kunnen. Voor sommigen betekent dat vooral veel handjes schudden op pr-evenementen, anderen worden over de bedrijfsterreinen van logistieke firma’s geparadeerd om maar te voldoen aan de minder leuke kanten van hun miljoenen opleverende sponsordeals.

Maar Lewis, die nu al meer dan drie decennia van zijn leven competitief bezig is, had met zijn vaste sponsor Monster Energy een heel wat leukere overeenkomst geregeld. Eentje die meer in de sfeer lag van ‘vertel ons maar wat je wilt doen, dan zorgen wij wel dat we het mogelijk maken’.

Je zou vandaag kunnen zien als Lewis’ eerste vrije dag na het lange seizoen. Hoewel die dus nog altijd vergeven is van de foto- en filmcamera’s om alles maar vast te leggen. Maar dit is geen eenmalige marketingstunt van Hamilton om parachutespringen te promoten: Monster heeft speciaal een vliegtuig gehuurd om Lewis de kans te geven om zoveel sprongen te maken als hij maar wil, tussen tien uur ’s ochtends en vijf uur ’s middags. En omdat zijn vrije tijd zo schaars is, is hij vast van plan zo vaak naar beneden te storten en weer op te stijgen als menselijkerwijs maar mogelijk is.

Hamilton is een ervaren parachutespringer

Dit is niet de eerste keer dat de 39-jarige Brit zich geheel uit eigen vrije wil uit een verder prima functionerend vliegtuig keilt. Eind 2018 haalde hij zijn parachutespringdiploma, goed om zonder assistentie of instructeur sprongen te mogen maken. Daarvoor moet je op zijn minst 25 sprongen achter de rug hebben.

De combinatie van weinig vrije tijd en de restricties die Covid-19 de afgelopen jaren kenmerkten zorgt dat Lewis er nu op gebrand is het luchtruim te kiezen wanneer de gelegenheid zich ook maar aandient. ‘Ik kon gisteren de slaap niet vatten – ik kan echt niet wachten’, grijnst hij. ‘Ik heb de afgelopen jaren veel geleerd en het is nu een van mijn favoriete dingen om te doen. Het is zo’n fantastische manier om je hoofd leeg te maken.’

Parachutespringen in Dubai

Vandaag heeft Lewis gekozen voor Skydive Dubai, deels omdat het een handige locatie is na de seizoensfinale in Abu Dhabi. Er zijn twee drop zones: een in de woestijn, waar we nu zijn, en een boven de gigantische eilanden in de vorm van een palm in het centrum van Dubai.

Aan die laatste zone is wel een voorwaarde verbonden: om alleen boven de Palm Islands te mogen springen, moet je 1.000 sprongen op je naam hebben staan. Begrijpelijk, gezien de hoeveelheid gebouwen, toerisme en algehele drukte onder je.

Bij het springen op een hoogte van 14.000 voet bereikt een gemiddeld persoon na vijf tot tien seconden een snelheid van 190 km/u. Voor een F1-coureur is dat nogal traag – die is gewend die snelheid binnen een tel of vier aan te tikken. Maar in een vrije val kun je zo’n 45 seconden ononderbroken vol gas vliegen. Dat is op een circuit wel even anders; zelfs op de langste sectie van Spa zul je na amper 20 seconden toch weer op de remmen moeten.

‘Alles is verzekerd’, lacht Lewis. ‘Ik neem geen echt idiote risico’s, maar ik wil wel mijn leven leiden zoals ik dat voor me zie. En waar ik heilig in geloof: geen dag is je beloofd’, voegt hij eraan toe. Hoewel hij dus niet veel vrije tijd heeft, schat Lewis in dat hij inmiddels zo’n 80 solosprongen heeft gemaakt. Elk van die sprongen geeft hem de gelegenheid complexere bewegingen en posities te oefenen, die hij onlangs in een windtunnel nog bijspijkerde.

Waarom Hamilton aan parachutespringen doet

Zelfs na negen maanden de wereld over reizen en racen op het absoluut hoogste niveau blijkt het uitzetten van het brein van een F1-coureur nog niet zo’n eenvoudig proces. Sommigen gaan misschien meteen naar het strand, anderen storten zich op simracen. Maar voor Lewis is springen uit een vliegtuig een manier om te ontsnappen. Hij wil vandaag zoveel mogelijk sprongen maken, en dus vraagt hij hoe laat hij zijn laatste sprong kan gaan doen.

Lastige, in de weg lopende cameramensen zijn er niet meer, alleen nog hij en twee piloten, in een zeldzaam moment van absolute rust. ‘Kunnen we een sprong bij zonsondergang doen?’ vraagt hij aan het team. ‘Dat zou er behoorlijk spectaculair uitzien!’ Ook zonder camerateam wil Lewis van zijn laatste sprong van de dag een show maken. Hij bevestigt diverse GoPro-camera’s aan zijn lichaam voor hij weer aan boord klimt om zijn plan uit te voeren. ‘Laatste sprong, kom op. Ik begin helemaal achter in het vliegtuig en ga dan rennen en springen. Zal ik een salto maken?’

Onze tijd met hem is beperkt, maar het is duidelijk dat de Lewis van vandaag er een van complete kalmte is. Naast het gewicht en de verantwoordelijkheden van de F1 levert het vooruitzicht van op één dag vijftien keer uit een vliegtuig springen hem een gevoel van relatieve rust op. Wat ook weer een bepaald licht werpt op de druk waaronder een moderne F1-coureur gedurende zo’n lang seizoen staat, op de eisen waaraan allemaal voldaan moet worden.

Lewis Hamilton is nog lang geen uitgebluste F1-coureur

Je kunt stellen dat Lewis in de schemerjaren van zijn F1-carrière is beland, iets wat je normaal gezien zou associëren met een aanpassing van het tempo, een beetje afbouwen. Maar we hebben het nog steeds over Lewis Hamilton, winnaar van 103 Grands Prix, 104 keer vanaf pole gestart. Hij hééft helemaal geen uitknop, ook niet in zijn vrije tijd. En als je de volgende stap in zijn carrière in ogenschouw neemt, kun je er donder op zeggen dat er nog wel een paar parachutesprongen aan zitten te komen ook.