God bestaat, en de 430 Scuderia is onbetwist Zijn eigen supercar. Je weet dat Jeremy Clarkson niet snel verliefd wordt. Maar dit is anders.
 
Door Jeremy Clarkson
 
Als een stel besluit te gaan trouwen, dan is het de taak van de bruid en haar familie om de kerk te regelen, het feest, de bruidsjurk, de uitnodigingen, de catering, de dominee, de bruidsmeisjes, de auto’s, de cadeaulijst en een hele plas bier om de dorst te lessen van de Polen die komen opdraven om de partytent op te bouwen. De bruidegom hoeft alleen maar een bestemming te bedenken voor de huwelijksreis.
 
Hij kan kiezen uit een reeks van ver afgelegen eilanden. Zo heb je de Malediven, Mauritius, de Seychellen en Tahiti en dan hoef je niet nog verder te reizen naar het Caribische gebied waar het nog exotischer toeven is. Aan de brochures heb je niets. Het is een vaststaand feit dat die allemaal gebruik maken van exact dezelfde foto van exact dezelfde palmboom op een willekeurig eiland. Maar maak je geen zorgen om reisagenten waar je niks aan hebt, ome Jeremy weet raad.
 
Aangezien ik zelf op de meeste plaatsen ben geweest, kan ik je verzekeren dat ze allemaal exact hetzelfde zijn. Je krijgt een wit strand, blauwe zee en een onophoudelijke reeks mannen in idiote kostuums die proberen het zo aangenaam mogelijk voor je te maken. Meestal door je ontbijt op je kamer te brengen op iets dat enorm onhandig is. Bijvoorbeeld een olifant. Of een kano.
 
Eigenlijk is dat bij supercars niet heel anders. Natuurlijk kun je dromen van een Maserati, maar weet je wat het is? Goedbeschouwd doet–ie precies hetzelfde als de andere supercars. Hij zorgt er voor dat je opvalt en dat je veel sneller op je bestemming bent dan verstandig en veilig is. Met veel gebulder. Gelukkig is er in vergelijking met huwelijksreisbestemmingen één uitzondering. Eén merk dat er uit springt: Ferrari. Het maakt niet uit of je het hebt over de 430, de 599 of de 612 – ze voelen allemaal compleet anders aan dan de rest. Ze voelen beter.
‘Ferrari leutert maar door over elektronische differentiëlen, variabele kleptiming en die idiote manettino-knop op het stuurwiel, maar dat heeft er allemaal niks mee te maken’
 
Moeilijk uit te leggen waarom dat zo is. Ferrari leutert maar door over elektronische differentiëlen, variabele kleptiming en die idiote manettino-knop op het stuurwiel, maar dat heeft er allemaal niks mee te maken. Het is zelfs moeilijk het gevoel onder woorden te brengen, maar als ik in een Ferrari zit, heb ik vaak de indruk dat ik in een auto zit die aanvoelt zoals auto’s over twintig jaar aanvoelen.
 
Ze hebben een raffinement en wendbaarheid die je niet aantreft in andere supercars. Ook zijn ze superstabiel en het gevoel in je kont, oren en vingertoppen is altijd vertrouwenwekkend, ongeacht het tempo waarmee je de auto de laatste bocht instuurde. Ik rijd er graag in. Erg graag.
 
Toch hoef ik er geen te hebben, deels omdat ik ze niet mooi genoeg vind en deels omdat ik de passie, de ziel, de fascinatie mis die oude Ferrari’s zo bijzonder maakten en die nu lijken te zijn bedolven onder alle geavanceerde technologie. Je kijkt niet naar een schilderij. Je kijkt naar een digitale foto. De nieuwe Scuderia is een ander verhaal. In de laatste maanden zijn er lichtgewicht versies gekomen van de Lamborghini Gallardo en Porsche GT3. Eerlijk gezegd zijn die maar net iets beter dan de standaardauto’s. Maar wel veel duurder.
 
Ook de Scuderia is fors duurder dan de standaardversie. Met 282.500 euro bijna zeventig mille zelfs. Daarvoor krijg je geen radio, geen mattenset, minder geluidsisolatie, lasnaden die gemaakt lijken te zijn door apen, koolstofvezel waar je eigenlijk iets substantiëlers zou verwachten en een paar aerodynamische aanpassingen die de carrosserie nog lelijker maken dan hij al was. En nog meer narigheid.
 
Dingen die niet in het oog springen? Hij heeft vering van titanium, carbonkeramische remmen, gemodificeerde zuigers, een gewijzigd uitlaatsysteem, haalt 20 pk meer uit de 4,3-liter V8 en weer eens een nieuwe stand van die idiote manettino-knop op het stuurwiel waarmee je bij ingeschakelde stabiliteitscontrole de tractiecontrole kunt uitschakelen. Waanzin. Ofwel je rijdt op een weg en dan wil je de dempers in hun zachtste stand en de rest ingeschakeld. Ofwel je rijdt op een circuit, dan wil je graag de meest straffe afstemming van de dempers en alle elektronische systemen uitgeschakeld. Wie heeft in vredesnaam behoefte aan vijf verschillende standen?
 
Zou het misschien zo zijn dat deze auto is ontworpen met het oog op die door hun vrouwen gehate schlemielen die een dagje naar het circuit komen? De belachelijke vierpunts gordels zouden daar op kunnen wijzen. Waar zouden die anders voor dienen? Het enige wat ze mij vertellen is: ‘Je gaat straks zo ernstig crashen dat gewone gordels en een airbag niet meer helpen’.
 
Geeft niks. Het resultaat is 510 pk in een waanzinnige sportwagen die een volle honderd kilo minder weegt dan de standaardversie. Allemachtig, wat kun je dat merken op wegen waar hij onvoorstelbaar, verbijsteringwekkend en heerlijk luidruchtig is. Dit is die ene sensatie die hem zo uitzonderlijk maakt. Het geluid. Het gedreun. De hoofdpijn. Je bent je nauwelijks bewust van de snelheid en van het opmerkelijk goed op zijn taak berekende onderstel. Vaag registreer je hoe soepel en snel de met flippers bediende versnellingsbak tegenwoordig schakelt. Dan moet je algauw weer een aspirientje.
‘Ik vind nog steeds dat die met flippers bediende versnellingsbak een ramp is in alledaags verkeer – probeer jij maar eens te fileparkeren op een helling’
 
Ik vond het geweldig. Ik vond het geweldig omdat dit een Ferrari is die rijdt als een Ferrari en die bovendien de passie van een Ferrari heeft. Hij voelt rauw en ruig en obsceen. Hij voelt alsof zijn favoriete kledingstuk een regenjas zou zijn en als je hem parkeert in buitenwijken zal hij damesondergoed van de waslijn pikken en gluren naar douchende vrouwen.
 
Dat was nog voor ik hem liet kennismaken met een circuit waar hij almaar beter werd. Ik vind nog steeds dat die met flippers bediende versnellingsbak een ramp is in alledaags verkeer – probeer jij maar eens te fileparkeren op een helling – maar in een Ferrari op een circuit gaat het schakelen zo snel dat je het niet in de gaten hebt. Dan zijn er ook nog de remmen. Toen ik drie jaar geleden in een McLaren Mercedes voor het eerst kennismaakte met carbonkeramische remmen vond ik het een dwaasheid uit de Formule 1. Of ze piepten als je met beleid remde, of je ging door de voorruit als je stevig remde. Dat is nu anders. In de Scuderia rem je snel af, kun je goed doseren en blijft de remwerking eindeloos in tact. De remmen zijn dus geweldig.
 
Ook de motor is geweldig. Misschien mist de gewone V8 ergens een heel klein beetje koppel, bij de Scuderia is dat nergens het geval. Het is een muur van kracht – en geluid – die doorloopt tot 8.700 toeren per minuut. Bochten? Hij lijkt op de standaard 430 – dat is een compliment – maar is nog iets beter, levendiger, stuurt iets gewilliger de bocht in. Blijkbaar is er zoveel grip dat hij 1,5 G aan zijdelingse krachten kan genereren. Ongelooflijk.
 
Ferrari zegt dat het nieuwe model op het eigen circuit sneller is dan een Enzo. Hm. Ferrari zegt dat elke nieuwe auto die ze presenteren sneller is dan alles wat ze ooit hebben gemaakt. Genoeg daarover, hij is niet zo snel als een Enzo. In 3,6 seconden zit je op de 100 km/u en zijn top is maar 317 km/u. Maar hij biedt meer, veel meer rijplezier. Natuurlijk is er elektronica. Het elektronisch differentieel overlegt bijvoorbeeld achter je rug om met de tractiecontrole. Maar je voelt je één met de auto. Je voelt dat je in een auto rijdt die is gemaakt door enthousiastelingen, niet door ingenieurs.
 
Als je de bocht uit komt knallen, genietend van het bulderende geluid en de buitengewone grip, word je in je stoel gedrukt en ben je onbewust van de verlaagde rijstand of de verbeteringen van de stroomlijn. Het enige wat je boeit is dat het vooral niet mag ophouden. Een betere rijmachine ken ik niet. Met een radio (graag met veel vermogen anders hoor je ‘m niet), een fraaiere carrosserie en fatsoenlijke veiligheidsgordels zou hij nagenoeg perfect zijn.
 
Met bestemmingen voor een huwelijksreis is het simpel. Kies het goedkoopste eiland. Kies het eiland dat het dichtst bij is. Bij supercars is het nog eenvoudiger. Kies gewoon de 430 Scuderia.

Reacties