Deze betaalbare auto’s hebben heel erg rare deuren (maar soms is dat best handig)

De makkelijkste auto in Nederland is waarschijnlijk gewoon de vijfdeurs hatchback. Niet te klein, niet te groot en je hebt toegang tot de meeste zitplaatsen met een ‘eigen’ deur. Dit autotype is al behoorlijk oud, maar toch weerhoudt dat fabrikanten er niet van om iets anders te proberen. Dat levert soms de meest bizarre schepsels op. Daarom laten we nu enkele betaalbare auto’s met rare deuren de revue passeren.

We kiezen expres betaalbare auto’s. Want hoe leuk obscure klassiekers en supercars ook zijn (die behandelen we vast nog wel een keer), daar zijn rare deuren iets minder zeldzaam. Zeker als het gaat om vleugeldeuren en alle varianten daarop. Nee, we kijken nu naar ‘gewone’ auto’s. Relatief moderne auto’s die je gewoon voor rond de 10.000 euro kunt kopen, maar dan met rare deuren. We zetten de prijzen, bouwjaar en kilometers bij ter indicatie van wat er te koop is in Nederland qua auto’s met rare deuren.

Peugeot 1007 (3.500 euro – 2008 – 140.000 km)

De meest opvallende is wel de Peugeot 1007. Wat dachten ze? Nou, dat ze een nieuwe revolutie teweeg gingen brengen. De 1007 was bedoeld voor extreem jonge en hippe mensen. Felle kleurtjes, verwisselbare panelen voor het interieur en je kon zelfs een JBL-audiosysteem bestellen! Zelfs de pers was redelijk positief en vond hem slimmer dan de Smart ForFour (wat gewoon een vijfdeurs hatchback was).

Het idee flopte nogal. Jongeren kochten namelijk een gebruikte Peugeot 206 of spaarden door voor de toen eveneens nieuwe 107. De 1007 werd uiteindelijk een seniorenmobiel vanwege de hoge instap, hoge prijs en die elektrische schuifdeuren. Tegenwoordig pik je een net exemplaar voor 3.000 euro op, voor de helft vind je afgeleefde exemplaren.

Ford B-Max (4.995 euro – 2012 – 165.000 km)

Het idee van de Peugeot 1007 was briljant, alleen de uitwerking iets minder. In plaats van de schuifdeuren op een rijdend telefoonhokje te plaatsen, kon je ze beter als achterdeuren gebruiken. Dat is wat Ford deed met de B-Max. Dit was een Fiesta-platform, maar dan met een grotere MPV-body erop. Stiekem een hele handige auto voor gezinnen.

Het insnoeren van een baby in de Maxi-Cosi gaat het beste in een B-Max: de bank is vrij hoog en je hebt alle bewegingsruimte door het missen van de B-stijl. En omdat het schuifdeuren zijn, zitten ze ook niet in de weg. Ideaal in parkeergarages. Mensen die er eentje hebben, zweren erbij. De rest van de gezinnen geeft helaas de voorkeur aan een grotere en onhandigere crossover. Dus haalde Ford het model uit productie.

Opel Meriva (4.750 euro – 2011 – 145.000 km)

De tweede generatie Opel Meriva kwam veel te laat op de markt, moederbedrijf General Motors had het even lastig met de kredietcrisis. Zonde, want daardoor moesten we langer wachten op de zogenaamde Flexdoors. Dit waren suicide doors. We kennen het idee van enorme Amerikaanse auto’s uit de jaren ’60 en ’70, plus vooroorlogse sportwagens.

Maar Opel paste het toe op een MPV. Of dat nu echt veel handiger was bij het instappen valt te betwijfelen. Zeker omdat de achterdeuren separaat van de voordeuren te openen waren. Misschien dat gezinnen met kinderen het ideaal vonden. Maar ja, je voelt hem al aankomen, gezinnen kochten de auto niet. De Meriva werd alleen aan bejaarden verkocht die hem zo lekker hoog vonden zitten. En de koffie bij de dealer zo lekker vonden (waarschijnlijk).

Hyundai Veloster (7.500 euro – 2013 – 165.000 km)

De Hyundai Veloster is als die boekhouder die een schuine mop probeert te vertellen. We waarderen de moeite, maar het eindproduct was niet om te lachen. Op zich zag de auto er wel aardig uit, maar de deuren waren maf. Aan de linkerzijde had je één grote deur en rechts twee kleinere deuren. Die grotere deur leverde je niet zoveel op. En als je iets op de achterbank legde, moest dat via de rechterkant, afhankelijk of je een Nederlander of Brit bent.

Om te rijden was een Veloster marginaal leuker dan de Hyundai i30, die toen nog het automobiele equivalent van een bord boerenkool was. Leukere uitvoeringen kwamen er wel (zoals de Turbo), maar die gingen aan onze neus voorbij, evenals de tweede generatie, die auto ook de rare configuratie had qua deuren. Daar was wel een spectaculaire N-versie van.

Mini Clubman (6.500 euro – 2014 – 110.000 km)

Het idee bij de Mini Clubman is in principe hetzelfde als bij de Hyundai Veloster, alleen was het bij de Mini ietsje logischer. De Clubman was een praktisch alternatief met stationwagon-achtige aanbouw en een langere wielbasis. Om het in- en uitstappen van de kinderen te vereenvoudigen, kreeg de Clubman een kleine suicide door aan de rechterkant. In het Verenigd Koninkrijk betekende dat dat de kinderen meteen op straat stonden. Handig.

Er was nog niets raars aan de hand, want er was geen achterklep. In plaats daarvan kreeg je twee deurtjes aan de achterzijde. Dit betekende dat je niet zoveel had aan je binnenspiegel. De Clubman is vooral een iets minder onpraktische Mini, dan een praktische auto. Wel zijn ze erg leuk om in te rijden, ook de basisuitvoeringen gaan op hilarische wijze de bocht om.

BMW i3 (8.800 euro – 2014 – 115.000 km)

BMW – eigenaar van het merk Mini – had geleerd van de fout van de Mini Clubman. Bij de BMW i3 koos men wederom voor dezelfde manier. Dus één normale deur en een klein deurtje dat de andere kant opengaat. Het grote verschil is dat BMW zo slim was de deuren aan beide kanten te plaatsen. Dat is gewoon twee keer zo praktisch.

De BMW i3 is typisch zo’n miskende auto die we over 10 jaar ineens gaan waarderen. De monocoque is namelijk van koolstofvezel, dat heel erg licht en sterk is. Omdat de auto werd ontworpen als EV, kon BMW zoveel mogelijk ruimte besteden aan het interieur. Hij is korter dan een 1-serie, maar ruimer dan een 3-serie. Tegenwoordig pik je zo voor minder dan 10.000 euro op.

Mazda RX-8 (9.950 euro – 2004 – 115.000 km)

De Mazda RX-8 is een bijzonder fenomeen. Het was de opvolger van de RX-7, die erg fraai en exotisch was, maar ook slecht verkocht. De RX-8 moest betaalbaarder en praktischer zijn, om zo een grotere doelgroep aan te spreken. De deurtjes hielpen daarbij. Het was alsnog geen sedan, maar de RX-8 was véél praktischer dan een Nissan 350Z of Audi TT. Zeker bij het in- en uitstappen was het een verrassend handige toevoeging.

Nog bijzonderder aan de RX-8 dan de deurtjes was de motor. Het is een benzinemotor, maar in plaats van zuigers die op en neer gaan, heeft de RX-8 schijven die roteren. Dit motortype vereist wat kennis en aandacht, wat de zachte prijzen verklaart. Want voor 10.000 euro heb je keuze uit fraaie exemplaren die veel zorg en aandacht hebben gehad.

Honda Element (10.500 euro – 2008 – 240.000 km)

We eindigen dit overzicht met auto’s met rare deuren met een wel heel bijzondere auto, maar wel eentje die nog enigszins betaalbaar en zeer praktisch is. Honda was in deze periode een van de meest conservatieve merken, dus is het vreemd dat ze met deze funky auto op de proppen kwamen. De auto is specifiek voor Amerika ontworpen. Het moest een soort surfmobiel voor jongeren worden.

Dat is min of meer gelukt. De Element werd geen auto voor mensen op leeftijd. Nee, de Element bleek namelijk bijzonder praktisch en zeer betrouwbaar. Ook was het de Hondenauto van het jaar 2007. Uiteindelijk zijn er 325.000 van gebouwd en enkele daarvan zijn in Europa terechtgekomen. In Duitsland staat er eentje te koop.

Lees ook: Hier zou een relevant nieuwsbericht moeten staan, maar de redacteur is dit veldje vergeten in te vullen