Richard Hammond in de BMW 1M Coupé

En dat is een zo precieze beschrijving van deze auto dat ik ‘m niet zou kunnen verbeteren als wanneer ik er een oneindig aantal woorden en een drie uur durende PowerPoint-presentatie aan zou mogen besteden. De BMW 1M Coupé is, jawel, een kleine auto, maar dat is zeker niet het hele verhaal. Een labrador-puppy en een volgroeide eend zijn allebei klein en hebben ongeveer hetzelfde formaat, maar slechts een van die twee hangt aan je been, vreet je sneakers op en begint op je vinger te kauwen als je ‘m wilt aaien. Dat is niet de eend. En deze baby-BMW is precies dat, een baby, een baby die de potentie heeft van grotere, volwassen auto’s maar die niet de ingetogenheid en de beperkingen van volwassenheid kent.

Hij mag dan klein zijn, maar in overvloedige, zeer grote hoeveelheden heeft ie karakter. En het is geen eend.

De carrosserie van de 1-serie is opgerekt om over de ophanging en dergelijke van de M3 te passen, zodat de wielkasten zo strak over de 19-inch wielen zitten als een wetsuit om een worstelaar – hoewel ik dat nooit heb gezien, begrijp je vast wel wat ik bedoel. Visueel vertelt ie je meteen, zelfs als ie nog stilstaat, dat ie maar een doel in z’n leven heeft en dat is als een gek tekeergaan, het tapijt aan stukken scheuren en de afstandsbediening van je tv opkauwen.

In elk artikel dat je over deze auto leest, wordt de vergelijking getrokken met de oorspronkelijke BMW M3, en dat heeft een gegronde reden. Toen de M3 in 1987 op de markt kwam, werd ie geprezen vanwege z’n circuit-achtige eigenschappen, z’n messcherpe prestaties en z’n woeste, ontembare energie. Maar die auto werd alleen maar gebouwd vanuit het perspectief van zogeheten homologatie: BMW wilde racen en moest een bepaald aantal versies voor de openbare weg bouwen om daarvoor in aanmerking te komen.

De nieuwe 1M Coupé wordt simpelweg gebouwd omdat BMW dacht dat er een markt zou zijn voor een moderne auto met al deze eigenschappen. Het had een cynische marketingstunt kunnen zijn, een volgend voorbeeld in een lange rij van mannen in pakken die ons iets aan proberen te praten. Maar dit keer hebben ze het precies bij het rechte eind – we willen ‘m.

En hij is briljant. Nooit heb ik iets gereden dat zo lekker stuurt, je zo aan het lachen maakt en waarvan je zo vrolijk wordt als dit gekke ding, terwijl je altijd in je achterhoofd denkt dat ie het ook wel eens, mits in de juiste handen, ontzettend fijn op het circuit zou kunnen zijn.

De versnellingsbak is alleen verkrijgbaar als handmatige zesbak. Hij is briljant: kort en flitsend. Het M-differentieel komt van de huidige M3 en behoudt niet alleen de controle op die grote, slippende momenten, maar moedigt die momenten ook actief aan.

Druk op een knop op het stuur en de tractiecontrole gaat in een hangmat de krant liggen lezen terwijl jij helemaal uit je bol gaat. Maar inmiddels is ie er altijd klaar voor om afkeurend te kuchen, en met de krant te ritselen als je het te bont maakt. De twinturbo, met een zes-in-lijn klinkt als een turbine als ie op weg gaat om die 340 pk te genereren, en de enorme golf koppel zorgt ervoor dat ie nog harder gromt dan de V8 uit de M3. Het is geen mak lam, hij beschermt je niet, noch is ie op de wereld gekomen om je te verbluffen met cijfers om daar vervolgens niets van te laten blijken: hij nodigt je uit met ‘m te gaan gooien en smijten.

Gelukkig is ie wel zo goed bedacht en goed gebouwd dat ie je vleit en je helpt, door telkens te laten blijken dat ie erg, erg goed is in z’n werk.

We hebben er in 2011 een gefilmd voor onze TopGear kerst-dvd. Ik moest ‘m over een soort schietbaan rijden, over een nauw, bochtig circuit waar hele horden mannen klaarstonden met verfpistolen, die me achterna gingen met crossmotoren en in een gemodificeerde Bowler Wildcat. Boven me hing een helikopter waarin nog meer potentieel dodelijke paintball-moordenaars zaten.

Ik kan hier eerlijk zijn en opbiechten dat we een stuntrijder bij de hand hadden, voor het geval dat ik er een boeltje van zou maken en er daadwerkelijk slachtoffers zouden vallen. Maar naar bleek kon ik het alleen af – ik reed snel en accuraat, bekijk het zelf op de dvd – zodat de stuntman de hele middag in zijn auto koude koffie kon blijven zitten drinken. Het punt dat ik hier wil maken, is dat wanneer zelfs een halfgare dwerg als ik enorme maar gecontroleerde slips kan maken, bochten kan nemen die je gezichtsuitdrukking veranderen, en ‘m zigzaggend aan de weg geplakt kan houden, de 1M Coupé echt wel iets speciaals moet zijn.

Hij is duur, maar maak je geen zorgen als je nu overweegt je kinderen te verkopen en in een kartonnen doos te gaan wonen om ‘m te kunnen betalen, want de 1M is vrijwel overal al uitverkocht.

Ik zal opzij gaan en vanuit de berm applaudisseren als ik er ooit een zie rijden. Hij is magnifiek en daarom is ie mijn Auto van het Jaar 2011.