BMW 5-serie (E60) is een guilty pleasure

Elk merk heeft liefhebbers nodig. En elk merk heeft ze ook. Geloof het of niet, maar zelfs voor de creaties van Lada en Dacia bestaan fanclubs. En nog redelijk fanatieke ook. Is maar goed ook, want zonder vrienden vaart niemand wel, en ‘het hebben van smaak’ houdt per definitie in dat er ook mensen moeten zijn die het níét hebben. Anders is iedereen het alsnog altijd eens, en dat schiet niet op. Maar we dwalen af.

Liefhebbers dus. Ze zijn een zegen, maar kunnen ook een vloek zijn. Stel je namelijk voor dat je als fabrikant een model uitbrengt dat bij de liefhebbers niet in de smaak valt. Dan heb je een probleem. Liefhebbers zijn over het algemeen een minderheid, maar wel een nogal luide, die het hart op de tong heeft liggen en veelal niet best kan omgaan met tegenspraak. Daar ben je liefhebber voor – als jij iets zegt, heb je gelijk, omdat je liefhebber bent. Liefhebbers zijn het dan ook meestal enorm met elkaar eens.

Geboorte van een ramp

Als de liefhebbers zich tegen je keren en dat op hoge toon laten weten, heeft dat vaak ook gevolgen voor de mening van de ‘gewone man’. ‘Oei,’ zal die denken, ‘ík kan die auto dan wel mooi vinden, maar als de liefhebbers hem niet mooi vinden, dan zal ie wel niet mooi zíjn. Zij zijn de liefhebbers, tenslotte, zij hebben er verstand van, en ik ben maar een gewone man. Weet je wat: ik koop wel iets anders.’ En een ramp is geboren.

Iets dergelijks viel de Fiat Stilo (2001) ten deel. De Fiat-tifosi moesten ‘m niet, waarop heel Italië ‘m niet moest en Fiat maar weer eens ging doen waar het haar hele geschiedenis al goed in was: op het randje van de afgrond balanceren. En ook onze guilty pleasure viel niet echt goed: de E60-versie van de BMW 5-serie. Hij kwam in 2003, op het hoogtepunt van het naderende dieptepunt van de lange carrière van de toenmalige BMW-designbaas, Chris Bangle. Die was al sinds 1992 aan de macht en had zo’n beetje alles goed gedaan. Tot 2001, toen hij het een leuk idee bleek te vinden de kofferklep van de nieuwe 7-serie (E65) óp de achterkant te leggen in plaats van hem er gewoon in te integreren. De wereld was te klein.

Bangle Butt

De kofferklep, al snel Bangle Butt gedoopt, kon zich ‘verheugen’ in mondiale afschuw. BMW-liefhebbers kwamen woorden en gal tekort om hun walging te uiten en begonnen fluks een schavot en bijbehorende schandpaal voor Bangle in elkaar te timmeren. Die schandpaal veranderde echter in een galg toen de E60 ten tonele verscheen. Mein Gott! Die Bangle had eerst het vlaggenschip, de 7-serie verpest, en nu moest ook de 5 eraan geloven? Moet je dat nou zien! Die elegante zakenauto van weleer was een soort bodybuilder geworden. Maar dan een bolle – meer een soort bollybuilder dus. Al die ‘convexe en concave’ (design-lingo voor bolle en holle) vlakken in het plaatwerk van hun geliefde 5-serie! En als je goed keek, zag je er ook die butt er wel weer in. Het werd ze gewoon te veel.

Hun klachten bleven niet zonder gehoor. Lang verhaal kort: in 2009 moest Bangle vertrekken. Niet voordat hij, als afscheidscadeau, de liefhebbers en de rest van de wereld nog even had opgezadeld met de lelijkste BMW aller tijden: de 5-serie GT. Maar goed. Hij werd opgevolgd door protegé Adrian van Hooydonk, die nota bene voor een belangrijk deel verantwoordelijk was voor die verguisde 7-serie en nu zijn eigen Bangle’tje aan het doen is met de grilles van een nieuwe generatie BMW’s. Maar dat is een ander verhaal.

En toch…

Elke keer als wij een E60 zien rijden, betrappen we ons er weer op. Wat een cool ding is die E60 eigenlijk! Hij is juist een fraaie combinatie van elegant en gespierd, van strak en vloeiend. Het karakter druipt ervan af. Zeker als ie ook nog eens voorzien is van de epische, 507 pk sterke V10 omdat er ‘M5’ op zijn dikke kont staat. En dit is niet eens zo’n geval van ‘na verloop van tijd leer je hem te waarderen’ – we vonden hem eigenlijk altijd al geweldig.

Oneens? Dat kan. Mag ook. Eens? Fijn. Vertel het alleen niet aan de liefhebbers. Er is geen doeltreffender manier je als ‘kenner’ te declasseren, dan zeggen dat je de E60 mooi vindt. Serieus: instant-paria. De E60 is symbool geworden voor de klap die Bangle de liefhebbers vol in het gezicht gaf. En de kracht van een symbool is nu eenmaal vele malen groter en sterker dan het object zelf. Mompelen dat het niet aan jou ligt – of aan de E60 – het heeft dus geen enkele zin… Geniet er in stilte van.