Zo waaide de Chicano-cultuur over van de VS naar Japan

Je moet teruggaan naar de jaren vijftig, naar het zuiden van de Amerikaanse staat Californië, om het niet erg nederige begin van het zogeheten lowriding te achterhalen. In die tijd begonnen jonge Mexicaanse Amerikanen (de zelfbenoemde Chicanos) in Los Angeles hun auto’s te gebruiken om zich etnisch te onderscheiden. Want tijdens de economische ontwikkeling na de Tweede Wereldoorlog hadden veel witte Amerikanen het hotrodden als hobby opgepakt (auto’s verhogen en er een zo groot mogelijke motor in lepelen), en om duidelijk te maken dat ze geen Angelsaksen waren, deden leden van de Hispanic-gemeenschap precies het tegenovergestelde, als een soort vierwielige middelvinger.

Zo vormde de tegenbeweging zich

Ze zaagden stukken uit de veren of gooiden zakken cement achterin om hun auto’s zo dicht mogelijk bij de grond te krijgen. Vervolgens reden ze heel langzaam in de rondte, als een daad van non-­conformiteit en rebellie. Of misschien ging het zo langzaam omdat ze grote zakken cement in de achterbak hadden liggen.

Vervolgens gingen ze helemaal los op de details; ze voegden gecompliceerde emblematiek toe, voorzagen de slagschepen van levendige, zuurstokkleurige lak en schilderden daarop taferelen vol Mexicaans-Amerikaanse religieuze beelden en symbolen. Daarna waren de voertuigen niet langer auto’s – het waren ware kunstwerken geworden.

De ontwikkeling van de Chicano-cultuur

Vanaf de jaren zestig begon de lowriding-cultuur zich verder te ontwikkelen, en werd het de as in het leven van sommige van de ­Chicano’s in LA; het bracht families samen, er werden autoclubs opgericht, en het werd gebruikt als een manier om iets terug te geven aan de maatschappij. Langzamerhand werd de strikte esthetische stijl van de lowriders synoniem voor Los Angeles en wordt – vaak ten onrechte – geassocieerd met geweld, omdat de kern van de beweging zich in East LA bevindt, een van Amerika’s meest gewelddadige en angstaanjagende buurten, waar niet de staat maar vervaarlijke gangs de dienst uitmaken.

De populariteit van lowriding nam snel toe, vooral tijdens het hip-hop- annex G-funk-tijdperk waarin Snoop Dogg de wereld kennis liet maken met lowriders, via MTV. Wilde hydraulica zorgde ervoor dat The Dogg over de straten stuiterde, geholpen door Dr. Dre die op knoppen drukte. Een tweede generatie werd verliefd op de lowriders.

De Chicano-cultuur bereikt Japan

Op enigszins duistere, haast mystieke wijze waaide de lowrider- en Chicano-cultuur over de Stille Oceaan helemaal naar Japan, waar ze veilig landde en een nieuw spiritueel thuis vond. De Hispanic-wortels zijn daar ver weg – en het hotrod-milieu waar het zich tegen afzette nog veel verder. Om uit te vinden hoe dat komt, brachten we wat tijd door met de voornaamste lowriders van Nagoya, Tokio en Chiba. De hamvraag: hoe kan een zo totaal vreemde en tegendraadse cultuur wortel schieten in de zo strenge Japanse maatschappij?

Binnenkort meer over de wonderbaarlijkste Chicano-creaties die Japan rijk zijn.