Op 1 mei, is het precies 25 jaar geleden dat er een schok door de racewereld ging. Tijdens de GP van San Marino in 1994 verongelukte Ayrton Senna. Op het eerste gezicht leek de crash mee te vallen, maar al snel werd duidelijk dat het ongeluk ernstig was. Tevergeefs probeerden doktoren de Braziliaanse racelegende te reanimeren, maar het mocht niet baten. Senna zou overlijden in het ziekenhuis op 1 mei 1994.
Iedereen die ook maar eens van racen hoorde, kent de naam Ayrton Senna. En dat is niet omdat de meeste raceoverwinningen aller tijden achter zijn naam staan, laat staan de meeste kampioenschappen. Als het niet de records zijn, wat maakte deze coureur dan zo bekend en zo legendarisch? De volgende GP’s droegen bij aan het vestigen van een naam die ook 25 jaar na zijn dood een van de meest iconische van de Formule 1 zou blijven.
GP van Monaco 1984
Dit was het debuutseizoen voor Ayrton Senna, die in een Toleman aan zijn Formule 1-carrière begon. Hij zat niet in bepaald de snelste auto van het veld, waardoor Ayrton zich als dertiende kwalificeerde. In de race begon het flink te regenen, en dat was waar Senna in zijn element kwam. Hij liet de andere coureurs er als rookies uitzien en baande zich een weg door het veld. Per rondje kwam hij drie seconden dichter bij Alain Prost, maar toen hij op weg leek te zijn naar de overwinning, kreeg de race een rode vlag. Hier liet hij zijn talent al doorschemeren.
GP van Portugal 1985
In zijn tweede race voor Lotus en zijn zeventiende GP in het totaal was de baan in Portugal weer nat. Senna zei zelf dat de omstandigheden nog erger waren dan in Monaco ’84. Maar dat is precies wat hij nodig had, want na 10 ronden had hij een voorsprong van 17 seconden opgebouwd. Na 31 ronden was de voorsprong zelfs 55 seconden. De eerste overwinning was op zak. Het viel vooral op dat de Braziliaan maar zo weinig stuurbewegingen nodig had om de auto strak te houden op zo’n natte baan.
GP van Monaco 1988
Dit was de derde race bij McLaren voor Senna. Hij was vastberaden om zijn teamgenoot Prost te verslaan. Tijdens de race reed Senna twee seconden per ronde sneller dan Prost, wat er volgens Ayrton toe leidde dat hij als het ware buiten zijn eigen lichaam trad. ‘Ik realiseerde me dat mijn onderbewustzijn had overgenomen… Ik was ver over de limiet, maar ik kon nog steeds meer tempo vinden.’ Bij de 67e ronde ging het toch mis. Hij crashte bij Portier, waardoor Prost kon winnen. Senna vluchtte naar zijn appartement, waar hij de eerstvolgende uren niemand wilde zien.
GP van Japan 1989
De rivaliteit tussen Senna en Prost bereikte in Japan 1989 een kookpunt. Prost leidde het kampioenschap en zou deze winnen als Senna niet zou finishen. De leider in het kampioenschap reed aan kop, maar Ayrton kwam snel dichterbij. Hij waagde een inhaalpoging bij het ingaan van de laatste chicane, maar Prost stuurde abnormaal vroeg in waarbij hij zijn teamgenoot raakte.
Senna kon verder rijden en de race winnen. Na de race werd hij echter gediskwalificeerd. Daarbovenop ontving hij een gigantische boete en een raceontzegging van zes maanden van de Franse baas van de FIA. Prost was kampioen en Senna zei de Formule 1 bijna vaarwel. Toch zou hij terugkomen om wraak te nemen.
GP van Spanje 1990
Manish Pandey, schrijver en producent van de film Senna:
‘Als je de essentie en de psychologische drijfveren van Senna wil begrijpen, hoef je niet verder te kijken dan de crash van Martin Donnelly op Jerez in 1990. Bij de kwalificatie crashte Donnelly met ruim 270 km/u, waarbij zijn Lotus in tweeën brak en Martin bewusteloos midden op de baan in zijn stoeltje zat.
‘Senna zag het ongeluk op de monitor gebeuren en hij was erdoor aangeslagen. Hij had pole position al op zak, maar ging alsnog de baan op om zijn eigen tijd te verbeteren. Hij kon er niks meer mee winnen, maar hij wilde het circuit op zijn donder geven door nog sneller te gaan. Waarmee hij eigenlijk wilde zeggen: ‘Dat kun je niet doen met een van ons, lazer op!”
GP van Japan 1990
Een jaar na de controversiële GP van Japan waren de rollen omgedraaid. Senna had nu de leiding over Prost in het kampioenschap en als zijn rivaal niet zou finishen, zou Senna kampioen zijn. Ayrton pakte pole position, maar vond dat ie aan de verkeerde kant was. FIA-baas Jean-Marie Balestre zorgde ervoor dat dit niet veranderd werd.
‘Senna reageerde zijn frustratie af op mij’, zei Prost, ‘het waren altijd zijn regels.’ Senna zorgde ervoor dat hij hoe dan ook aan de leiding zou gaan in de eerste bocht. En daardoor gebeurde het onvermijdelijke: de coureurs raakte elkaar en vlogen van de baan. Senna won het kampioenschap en zei later tegen Gazzetta dello Sport: ‘Er zijn mensen die het kampioenschap winnen in een chicane en ik won het nu in een bocht.’
GP van Brazilië 1991
Ondanks zijn behaalde successen, was het Senna nog niet gelukt om zijn thuisrace te winnen. In 1991 was hij goed op weg, maar met nog zeven ronden te gaan begaf zijn versnellingsbak het. Om het nog erger te maken werden de weersomstandigheden ook steeds slechter. Ayrton was echter vastberaden om de race uit te rijden, terwijl hij alleen maar zijn zesde versnelling kon gebruiken.
Senna won de race door vlak voor Patrese en Berger te finishen, maar de race had hem zo gesloopt dat hij uit zijn auto getild moest worden en hij bijna in elkaar zakte op het podium. Het was een emotionele overwinning voor Brazilië en Senna.
GP van Europa 1993
Het is tegenwoordig moeilijk voor te stellen, maar in 1993 was de Williams veruit de snelste auto van het veld. Senna reed voor McLaren op het regenachtige circuit van Donington. Een slechte start zorgde ervoor dat hij terugviel naar de vijfde plek. Maar een ongelooflijke openingsronde zorgde ervoor dat hij aan het einde van die eerste ronde alsnog aan de leiding reed. Bekijk het filmpje hierboven en zie waarom dit wordt beschouwd als de beste openingsronde ooit in de Formule 1.
GP van San Marino 1994
Dit is waarschijnlijk het meest vervloekte weekend in de geschiedenis van de Formule 1. En niet alleen maar om de bekende reden. Eerder dat weekend beleefde Barrichello een horrorcrash, waardoor hij in het ziekenhuis belandde. Vervolgens crashte rookie Roland Ratzenberger tijdens de kwalificatie waarbij hij het leven liet.
De race op zondag ging toch door. Senna was aangeslagen door het heftige weekend. Hij had Barrichello opgezocht in het ziekenhuis en tijdens de race had hij een Oostenrijkse vlag in zijn auto die hij als eerbetoon aan Ratzenberger zou zwaaien aan het einde van de race. Tijdens die race was er een crash die een safety car naar buiten bracht.
Maar waar de safety car nu een Mercedes-AMG GT R is, was het destijds een trage Opel Vectra. Door de lage snelheid konden de coureurs niet genoeg hitte in de banden krijgen. Toen de race weer werd hervat, reed Senna van de racelijn, waarna hij rechtdoor de muur inreed. Omdat de auto de muur schuin raakte, brak de rechter ophanging af die vervolgens de zijkant van de helm van Senna raakte.
Zijn hoofd klapte tegen de cockpit wat zorgde voor een schedelbreuk en fatale hersenschade. Senna werd met spoed naar het ziekenhuis gebracht, waar doktoren hem probeerden te reanimeren, terwijl de race hervat werd. Twee uur en twintig minuten nadat Schumacher als winnaar over de finish kwam, werd Ayrton Senna doodverklaard. Formule 1 verloor een unieke grootheid die dag, maar zijn naam zal nog lang niet vergeten worden in de racewereld.
Reacties