Jeep Wrangler Sandstorm: gekkenhuis

Jeep is niet direct een huis-, tuin- en keuken autofabrikant. Er lijkt, in positieve zin, nogal eens een steekje los te zitten bij deze Amerikanen. Het meest recente bewijs is een concept-car die ze onlangs op ons loslieten: de Jeep Wrangler Sandstorm. Hoe dat rijdt, vraag je? Nou…

Wat? Is? Dit?

De Wrangler Sandstorm, dus. Klein beetje achtergrond: geen plek ter wereld heeft zo’n haast heilige status voor mensen die niet van asfalt houden (lees: die graag offroad rijden) als Moab, in de Amerikaanse staat Utah. Ter gelegenheid van het jaarlijkse Jeep-bedevaartsevenement dat Jeep Safari heet, is het merk de krochten van haar magazijnen ingedoken, en er weer uitgekomen met een paar opmerkelijke zaken. Toen die in elkaar geschroefd waren, stond daar de Wrangler Sandstorm.

Maar wat is het?

Een behoorlijk verbouwde Wrangler. Hij is voorzien van een 6,4-liter V8 die 492 pk levert en een monsterkoppel van 644 Nm. Het is in feite de standaardmotor, waar die van de Hellcat (6,2 liter én een compressor) van is afgeleid. Opmerkelijk genoeg heeft hij geen automaat, maar een handmatige zesbak. ‘Omdat dat leuker is’, zeggen ze bij Jeep. Oké. Prima. Uitstekend zelfs.

Maar dat is niet alles…

Verre van. De Jeep Wrangler Sandstorm is in tegenstelling tot de meeste Jeeps, die in Moab graag kalmpjes over rotsen klauteren, ontwikkeld als een soort hoge-snelheids woestijnaanvalsmachine. Het standaardonderstel is daar niet direct geschikt voor. Daarom is een stel Dana 60-assen gemonteerd, met multilink-ophanging en schokbrekers die vóór 36 centimeter en achter zelfs 46 centimeter veerweg toelaten. De banden meten maar liefst 39,5 inch – één volle meter dus. Daarbij zijn de assen ook verder uit elkaar geplaatst, waardoor de wielbasis zo’n 15 centimeter langer is geworden.

Laat me raden: we zijn er nog niet…

Natuurlijk niet. Zo is deze Wrangler opeens een pickup geworden, heeft ie een rolkooi en een motorkap van koolstofvezel. De bumpers hebben plaatsgemaakt voor buizen en achterin de laadbak ligt een reservewiel. Dat om de een of andere reden kleiner is dan de reguliere wielen, wat nog wel eens interessant rijgedrag zou kunnen opleveren. Maar goed, daarom is dit ook een concept-car, zullen we maar zeggen.

Rijdt het een beetje?

Het rijdt! Sterker: dat is eigenlijk het beste deel van de hele auto. De motor is een giller – letterlijk en figuurlijk. Alsof je een tornado hebt opgesloten in zo’n ouderwetse ijzeren vuilnisbak. Of zo. De pook van de versnellingsbak voelt wat wiebelig, maar doet alles wat ie moet doen. Voor je het weet ben je als een malloot aan het tussengassen en dubbelclutchen terwijl dat helemaal niet nodig is. ‘Omdat het kan’,  je weet wel. Het is nog een heel gedoe de grootte van de auto in te schatten – overal steken dingen uit en de wielen maken de auto riant breder dan het uitzicht op de wielkasten doet vermoeden. En zelfs dat went. Wat moeilijker went zijn omgang met obstakels. In positieve zin, dat is: je zet je schrap, en vraagt je vervolgens af wat er met de rots of kei gebeurd is. Blijkt dat de vering en demping hem gewoon verzwolgen hebben. Ga harder, en dat effect wordt steeds sterker. Niets van te merken! Heel apart.

Klinkt relaxed!

Dat is een groot woord, maar het is in ieder geval lang niet zo hard werken achter het stuur als het uiterlijk doet vermoeden. Hoewel hij een idioot hoog zwaartepunt heeft, zijn bochten best hilarisch. Smijt hem, ook op een zanderige ondergrond, een bocht in en de achterdemping gaat haast door zijn hurken, en drukt de hele achterkant naar beneden en weg van wat het ook is dat je aan apexen bent. Het is net alsof je een speedboot rijdt en vereist enige aanpassing van je rijstijl. Maar die weegt ruimschoots op tegen de humoristische voordelen die de ophanging biedt. Dichterbij een Stadium SuperTruck zul je met een ‘normale’ auto niet komen.

Lachen dus, zo’n Jeep Wrangler Sandstorm?

Tot je er buikpijn van krijgt. Dit is natuurlijk maar een concept, maar we voorspellen een prima toekomst voor de Sandstorm, mocht Jeep besluiten hem op grotere schaal te gaan maken. Iedereen die in de buurt van een woestijn woont (en die doelgroep, opwarming-van-het-klimaattechnisch gesproken, groeit alleen maar) zou een Jeep Wrangler Sandstorm moeten hebben. Of in ieder geval moeten willen hebben.