Lamborghini: met kop en schouders

Mocht een normale Lamborghini niet onderscheidend genoeg zijn dan laat je toch een andere bouwen?

 

Wat doe je wanneer een supercar niet super genoeg aandoet? Wanneer het begrip ‘exclusief’ sleets is geworden door het vele gebruik, bezoedeld door limited editions waarvan de oplages zo hoog zijn dat het een oxymoron wordt? Eenvoudig: ga op zoek naar de automakers die iets kunnen leveren wat de standaardopties ver overstijgt. Met de nodige financiële consequenties, natuurlijk.

 

Lamborghini voelt het verlangen naar het exclusieve, het op maat gemaakte, heel goed aan. De Gallardo is sinds zijn lancering in 2003 al heel wat keren opgepimpt, en kent pakweg veertien edities – genoeg om steeds weer te voldoen aan de honger van de markt naar vernieuwing. Maar er is een segment Lamborghini-bezitters dat de Superleggera of Super Veloce overstijgt. Een rijk waar auto’s te vinden zijn als de Reventón, de Sesto Elemento en, van recenter datum, de Aventador J.

 

Dit zijn, wat Lamborghini omschrijft als ‘staaltjes technologie’, auto’s die het merk in de gelegenheid stellen om al zijn elan op het gebied van techniek en design te tonen. Dan bedoelen we niet dat de afdeling Research & Development van Lamborghini zich even vijf minuten uitleeft na iets te veel espresso’s, zoals Stephan Winkelmann, CEO van Lamborghini, uiteenzet: ‘Iets heel uitzonderlijks kunnen maken, waardoor iedereen verrast en verrukt raakt, is een voorrecht. Maar er moet altijd een rationele overweging achter zitten. Lamborghini is een merk dat mensen laat dromen, maar je moet wel iets concreets hebben. Dus verleggen we grenzen. Maar we keren altijd weer terug bij de kern van het Lamborghini-dna.’

 

De ‘limited production’ van het merk is dan ook wel wat meer dan alleen maar pronkjuweeltjes voor de supervermogenden. ‘We krijgen geregeld verzoeken van klanten om iets exclusiefs voor hen te maken’, zegt Winkelmann. ‘Maar dat zou het merk geen recht doen. We zijn er trots op dat er de laatste tijd niet veel sprake is van ongeautoriseerde aftermarket customisation, want het toont dat de puristische benadering, het principe van ‘vorm volgt functie’, een van de sterke punten is van de Lamborghini-filosofie. Het gaat niet om excentriek zijn omwille van het excentrieke – alles moet een doel hebben, en grenzen verleggen, dat is wat Lamborghini doet.’

 

En dat houdt in? Lamborghini is weliswaar bereid tot beperkte oplagen, maar daarbij bepaalt het bedrijf de agenda, niet de klant. Winkelmann: ‘De Sesto Elemento werd ontwikkeld als een auto in heel kleine oplage voor op het circuit, en is gemaakt naar aanleiding van vragen van klanten die een dergelijke auto wilden. Maar altijd, echt altijd komt het idee op de eerste plaats. De Sesto Elemento was een technologisch hoogstandje en had diverse koolstofvezel materialen – ontwikkeld door Lamborghini – die lieten zien wat er allemaal mogelijk was met lichtgewichttechnologie. Bij Lamborghini is het merkethos, zijn de eigen principes leidend. We staan onze klanten zeer na, we voelen hun wensen goed aan, maar het moet altijd Lamborghini zijn dat de trend zet, niet de kopers.’ 

 

Het ‘zesde element’ heeft dezelfde aandrijving als de Gallardo, maar voor het chassis, de carrosserie, de aandrijfas en delen van de ophanging werd koolstofvezel gebruikt. Daardoor weegt ie maar 999 kilo.

Prijs: 1,6 miljoen euro

Oplage: 30 (alleen voor circuits)

 

Op de Aventador gebaseerde roadster, gebouwd voor de autosalon van Genève. Alleen de voorkap, de neus en de koplampen zijn geleend van de Aventador. De laagste Lamborghini ooit. En daarbij ook nog eens de duurste Raging Bull die ooit werd geproduceerd.

Prijs: 2,1 miljoen euro

Oplage: 1 (verkocht)

 

Op de Murciélago LP640 gebaseerde matgrijze Stealth Bomber, ontworpen in de stijl van een straaljager met 6,5-liter V12 en lcd-schermen als in een gevechtsvliegtuig in plaats van klokjes. Behoorlijk subtiel, het scherp van de snede.

Prijs: 1 miljoen euro

Oplage: 27