Mazda Route3: roadtrip door Rusland

Op dit moment rijdt er een colonne van acht gloednieuwe Mazda3's vanuit Hiroshima naar Frankfurt, een reis van 15.000 kilometer over twee continenten, door vijf landen en meer dan 30 steden. We reden een eindje mee vanaf Krasnojarsk, op ruim 9.500 kilometer van de eindbestemming.

Mazda maakte deze tocht vanaf de fabriek naar het Europese hoofdkantoor twee keer eerder – in 1977 en in 1990 – en is nu opnieuw de uitdaging aangegaan met de nieuwe Mazda3. Van de grote vlakten van Siberië tot de bergpassen van Rusland, van het Baikalmeer, 's werelds grootste zoetwaterplas, tot de uitgestrekte taiga, het grootste ecosysteem ter wereld. De reis leidt langs kastelen en andere UNESCO-juwelen, en via Wit-Rusland, Polen en Duitsland uiteindelijk naar Frankfurt.

We voegden ons bij de groep op zaterdag 17 augustus en verlieten het gezelschap weer op woensdag 21 augustus. Ondertussen hielden we een dagelijks verslag bij. Blader door de cijfertjes hieronder om te lezen wat we zoal meemaakten op deze unieke ontdekkingsreis.

Meer informatie over de Mazda Route3 tour vind je hier.

Zaterdag 17 augustus

De eerste ruim 550 kilometers met de nieuwe Mazda3 zitten erop! De auto bevalt goed, maar de route die we hebben afgelegd nog beter.

Vanochtend vertrokken we uit een druilerig Krasnoyarsk. Heel rouwig om deze stad achter ons te laten waren we niet. Door de regen waren grote delen van de weg veranderd in modderpoelen. Het was er koud en in het centrum staat feitelijk één grote file van oude, ronkende Lada's en veel moderne SUV's van vooral Japanse makelij. Al snel moest een van de Mazda's aan de kant; een storing in cilinder nummer 4, aldus een technicus van Mazda. Het bleef bij een incident; alle acht de Mazda’s arriveerden keurig in Cheremushki, de stad waar we overnachten.

Waanzinnig groot

De route naar Cheremushki was indrukwekkend en overweldigend. Dat Rusland groot is, is wel bekend, maar pas als je een eindje door Siberië rijdt, besef je hoe groot. Waanzinning groot! Heuvels – waarvan het lijkt alsof ze met een groene fluwelen deken bedekt zijn – zover het oog reikt. Als er ooit nog eens een Lord of the Rings-film moet worden opgenomen, zou Siberië het decor kunnen zijn. Er slingert slechts één snelweg door dit prachtige landschap. Nou, snelweg, in Nederland zouden we het een provinciaalse weg noemen, met tegemoetkomend verkeer.

Inhalende Russen

De dorpjes die we onderweg tegenkomen, bestaan uit tientallen kleine huisjes van hout en golfplaten. Hier lijkt de tijd echt stil te hebben gestaan. Asfalt is er niet. Modder, kuilen, zand en grind daarentegen in overvloed. En toch wonen hier mensen. Bewoners die vreemd opkijken als ze de colonne Mazda's voorbij zien rijden. Ook de 'snelweg' is niet altijd een biljartlaken. Onze Mazda3 krijgt het dan ook af en toe zwaar te verduren. En dan moeten we ook nog rekening houden met inhalende Russen, die dat desnoods rechts doen, dwars door de berm!

De eerste indruk van de Mazda3 is prima. De auto ziet er goed uit. De achterzijde lijkt geïnspireerd op die van de Alfa Giulietta en die heeft wat ons betreft het fraaiste kontje in het c-segment. Het weggedrag vormt een mooi compromis tussen sportiviteit en comfort. Schakelen gaat direct en met een beetje weerstand om het gevoel te geven. De 2,0-liter benzinemotor met 120 pk is de basismotor in Nederland. Je moet 'm wel op toeren houden, wil je een beetje serieus versnellen. De vijfde en zesde versnelling zijn er vooral om brandstof te besparen.

Morgen vertrekken we uit Cheremushki met als eindbestemming Kemerovo. Een flinke afstand van ongeveer 800 kilometer. Inclusief een zware bergpas. Of de Mazda3 de berg weet te bedwingen? Lees maar verder…

Zondag 18 augustus

De Mazda3 heeft het vandaag zwaar voor zijn kiezen gekregen. Slecht wegdek, gravel, langszij scheurende Russen (nog altijd links dan wel rechts) en maar liefst ruim 800 kilometer. Toch geeft de auto geen krimp.

In Rusland nemen ze het niet zo nauw met de maximumsnelheid. We hebben dan ook regelmatig met een gangetje van 140 tot 150 kilometer per uur over de weg gereden waar eigenlijk 90 is toegestaan. Het wegdek verkeerde op zulke plaatsen wel in een uitstekende conditie, want ook dat komt gelukkig voor in Siberië. De politie controleert, maar Russische automobilisten zijn zo vriendelijk je met lichtsignalen te waarschuwen.

Alcoholwalm

De route liep vandaag van Cheremushki naar Kemerovo, een voor Russische begrippen vrij moderne stad met zo'n half miljoen inwoners. Eenmaal op de plaats van bestemming aangekomen, werden we begroet door een Russische Mazda3-rijder die de opvolger van zijn auto meteen herkende. Of hij met de auto op de foto mocht. Uiteraard, zeiden wij waarbij we de alcoholwalm die om hem heen hing maar voor lief namen. En dan maar duimen dat de auto er de volgende ochtend nog staat…

Verbluffend goed brandstofverbruik

Dat het weggedrag van de Mazda3 zo aangenaam sportief/comfortabel is, zou wel eens te maken kunnen hebben met de wielen. Vandaag kregen we in de gaten dat de auto's waarmee we rijden op 16-inch in plaats van de standaard 18-inch wielen staan. Dit in verband met het vaak slechte wegdek. Het brandstofverbruik is verbluffend goed: tot nu toe 6,2 liter per 100 km. Uitstekend voor een 2,0-liter benzinemotor die er af en toe flink aan moet trekken.

Metallic rood

Morgen voert de route ons naar Artybash. Een tamelijk kortere route van 'slechts' 550 kilometer. We kijken er nu al naar uit om in te stappen, want hoe meer kilometers we afleggen, hoe meer we van onze metallic rode Mazda3 met nummer 8 gaan houden. Tot de volgende update!

Maandag 19 augustus

Ook deze dag van de Mazda Route3 zit erop. 550 kilometer van Kemerovo naar Artybash. Niet zo ver als gisteren, maar wel veel zwaarder.

De dag begon met een dichte mist. Maar al snel brak de zon door en liep de temperatuur op naar zo'n 23 graden Celsius. In Siberië! Het eerste gedeelte van de route bestond uit snelweg. Geen provinciale weg die een snelweg pretendeert te zijn, zoals zo vaak in Rusland, maar een vlakke vierbaans snelweg. Zoals we die ook in Nederland kennen. Een uitstekende gelegenheid om te ervaren of de nieuwe Mazda3 Holland-proof is.

Aangenaam stil

Om maar met de deur in huis te vallen: ook op de snelweg weet de Mazda3 te overtuigen. Tot op hoge snelheid (zo'n 160 km/uur) is de auto koersvast en blijft het vanbinnen aangenaam stil. Van baan wisselen is een klein feestje, want de 3 stuurt lekker direct en met gevoel. De zesbak kun je met één vinger bedienen, zo soepel schakelt hij. Maar wel met net genoeg weerstand zodat je exact voelt wanneer de versnelling is ingelegd.

Head-up display

Kanttekeningen zijn er ook. Het head-up display (overigens niet standaard) zit voor ons wat te laag waardoor we de bovenkant van de snelheidcijfers nog maar nét zien. De bestuurdersstoel lager zetten, verhelpt dit, maar dat moet je maar net willen. Verder is het 7-inch scherm dat in het midden van het dashboard is gemonteerd bij daglicht slecht af te lezen. De airco laat zich gemakkelijk bedienen. De knoppen zijn groot en zitten goed onder handbereik.

Onverhard

Maar liefst bijna 100 kilometer van de route van vandaag was onverhard. En in Rusland staat onverhard gelijk aan kuilen, stenen, gaten en flinke hobbels. Met andere woorden: onze Mazda3 had het zwaar. Want ondanks de slechte staat van het wegdek liep de snelheid soms op tot 100 km/u. (Als je 50 km/u rijdt, word je werkelijk aan alle kanten ingehaald.) De Mazda3 haalde zonder problemen de eindstreep. Hij kan dus tegen een stootje.

Miniatuurtreinen

Voor voetgangers en fietsers hoef je in Siberie nauwelijks uit te kijken. Maar voor koeien, paarden, schapen en geiten juist wel! In ieder geval wel in het gebied waar we vandaag reden, tegen Mongolië aan. De dieren lopen los en banjeren op hun dooie gemak vlak langs de weg. Het landschap doet ons denken aan dat waar miniatuurtreinen doorheen rijden. Groene heuvels, huisjes van verschillende grootte en kleur die willekeurig door elkaar staan, en een spoorbaan die er langs slingert. Ongekend.

Morgen krijgt de Mazda3 het makkelijker: slechts 150 kilometer. Een mooie geledenheid om het ruimteaanbod eens nader te inspecteren. In ons volgende verslag lees je hoe dit bevalt.

Dinsdag 20 augustus

Vandaag kon de Mazda3 achterover leunen. Een afstand van nog geen 150 kilometer waarvan een groot gedeelte over goed begaanbare wegen. Wij waren er ook wel blij mee; rijden door Siberië gaat je niet in de koude kleren zitten.

We hadden wat moeite om Artybash achter ons te laten. Het stadje ligt in een prachtige streek die wel wat weg heeft van het Canadese landschap. De bergen zijn begroeid met loofbomen wat in de herfst ongetwijfeld een Russische Indian Summer oplevert. De eindbestemming van vandaag, Katun, is echter niet veel minder mooi. Een populaire vakantiebestemming voor de Russen zelf, begrepen wij van de Mazda-organisatie. Dikke SUV's rijden hier af en aan. Met een rubberboot erachter, want raften is hier populair.

Kilometervreter

Op de snelweg viel het ons wederom op hoe stil het in de Mazda3 is. Een blik op de toerenteller – die prominent in het gezichtsveld van de bestuurder is geplaatst – en het is duidelijk: de motor maakt slechts 2.000 toeren. Terwijl we toch zo’n 100 kilometer per uur rijden. Een stille kilometervreter dus. Wil je echter inhalen, dan moet je toch echt terug naar zijn vier. De vijfde en zesde versnelling zijn er vooral om brandstof te besparen.

Dorpjes

Het tweede gedeelte van de route beviel ons beter dan het eerste; een weg die zich door het bergachtige landschap slingert en zicht biedt op de prachtige natuur van Siberië. Onderweg komen we verschillende dorpjes tegen. Van een afstand zien ze er heel pittoresk uit, maar eenmaal dichterbij zie je de armoede. Inwoners verkopen aan de straatkant hun waar: honing, appels of groente. Varkens, koeien en geiten lopen rakelings langs de weg en steken regelmatig over. Kinderen spelen met hun fietsjes op zandweggetjes. Als de colonne Mazda’s voorbij rijdt, kijken ze vol verwondering op.

Coupé-achtige lijn

De Mazda3 voelt zich thuis op slingerende bergweggetjes. De besturing is direct genoeg om er een sportieve rijstijl op na te houden. Maar ook hier geldt: als je power wilt, moet je terugschakelen. De stoelen zitten goed. Ze ondersteunen ook de schouderpartij en na honderden kilometers stap je niet als een gebroken man uit. Ondanks de coupé-achtige lijn is de hoofdruimte op de achterbak dik in orde. Ook met de beenruimte is niks mis. Maar een maatstaf in zijn klasse is het ook niet. Dat geldt ook voor de bagageruimte van 350 liter voor de hatchback (sedan: 419 liter).

Morgen rijden we voor de laatste keer mee met de Mazda Route3. We gaan onze metallicrode 3 met nummer 8 beslist missen. De route is 310 kilometer lang. Het belooft wederom een hoogtepuntje te worden, want we passeren de Chuysky Trakt. Dat is een van de oudste wegen in de wereld, van Rusland naar Mongolië. De eindbestemming is Barnaul. Daar pakken we een dag later het vliegtuig naar Moskou.

Woensdag 21 augustus

Een mooier afscheid van de Mazda Route3 hadden we ons niet kunnen wensen. Een kaarsrechte weg die richting de horizon loopt waar de zon op het punt staat onder te gaan. Met aan weerzijden van de weg zonnebloemvelden zover het oog reikt. Maar niet elke Mazda3 haalde ongeschonden de eindstreep…

Een kapotte wielophanging en twee lekke banden zijn het resultaat van een omweg die de organisatie van de Mazda Route3 opeens voorstelde. Een weg door een werkelijk prachtig berglandschap, maar zonder asfalt erop. In plaats daarvan kregen we zand, kiezels en stenen. En juist die stenen bleken iets te sterk voor de voorwielophanging van één Mazda en de banden van twee Mazda's. Het getuigt wel van lef dat Mazda juist voor deze route koos. We voelden ons zowaar een beetje rallycoureur!

Stofwolk

Onze Mazda met nummer 8 bewees zich als een oersterke auto en voltooide de route zonder schade of pech. Best knap, want er zaten kuilen in de weg die flinke opdonders voor de wielophanging opleverde. Ontwijken lukt namelijk niet altijd; ze bevinden zich soms over de volle breedte van de weg. Daarbij wierpen voorgangers een stofwolk op waar ze in de Sahara nog van staan te kijken. Een wasstraatje kunnen de auto's nu dan ook wel gebruiken.

Chuysky Trakt

De route van vandaag liep van Katun naar Barnaul, een stad met circa 600.000 inwoners en een van de oudste steden in Siberië. Onderweg reden we op een van de oudste wegen in de wereld: de Chuysky Trakt. Gek genoeg is dat niet de weg die we zojuist beschreven. De M52 – zoals ie tegenwoordig heet – is een keurig geasfalteerde tweebaansweg. Het is dat er een monument staat, anders zou je denken dat je op een onbenullige snelweg rijdt.

Kleine correctie

Een kleine correctie: we zeiden dat het display in de Mazda3 slecht afleesbaar is. Dat is het niet. De Mazda's van de Route3 beschikken over een systeem dat niet feilloos werkt, omdat het nog niet gereed was toen de auto’s de weg op moesten. In ons geval had dat betrekking op de helderheid van het scherm. Maar vandaag functioneerde het wel en konden we het aanraakscherm prima aflezen. Alle productie-exemplaren krijgen de uitontwikkelde versie van het systeem zodat dit soort euvels niet voorkomen.

Politie

In het zicht van de haven zijn we twee keer door de politie aan de kant gezet (controle, netjes opgelost door de Mazda-organisatie) en bijna van de weg gereden door een Rus die niet in de gaten had dat wij in zijn dode hoek zaten. Maar het is ons gelukt de Mazda3 onbeschadigd terug te geven aan de organisatie.

Ons deel van de route zit erop. Mazda moet nog even door, via Tyumen en Moskou richting Polen en Duitsland alwaar Frankfurt de eindbestemming is.

Op www.mazdaroute3.eu kun je de reis verder volgen.