Mercedes CLS63 AMG Shooting Brake

Er zijn soorten auto’s die nog niet zijn uitgevonden, en waarvan jij dus ook nog niet weet dat je ze heel graag wilt hebben. Gelukkig is er nu wel de CLS Shooting Brake.

Mercedes vindt het leuk om af en toe een auto op de markt te brengen waar in eerste instantie niemand op zat te wachten, maar waarvan mensen toch bij de eerste aanblik zeggen: dat is eigenlijk precies wat ik altijd gewild heb. De R-klasse is daarvan geen goed voorbeeld. De eerste generatie CLS wel. Wie had ooit kunnen denken dat je op slag verliefd kon worden op een lage sedan die er uitzag als een banaan met wielen, zonder hoofdruimte achterin en met de belachelijke benaming ‘vierdeurs coupé’? Wij in ieder geval niet. Toch beginnen we nog steeds te beven van opwinding als we er eentje zien rijden.

Het is daarom dat we nooit enorm onder de indruk zijn geweest van de huidige CLS. Na zo’n knallende voorganger valt die simpelweg een beetje tegen. De styling is meer afgestemd op andere Mercedessen, de lijnenvoering is wat gezapiger. Er mist wat spanning en uniciteit. Het geheel is simpelweg minder extreem, en daarom onvoldoende extra aansprekend ten opzichte van een E-klasse.

Wat denk je? Mercedes haalt gewoon weer dezelfde truc uit en komt met een uitvoering waarvoor we nooit een wens hadden uitgesproken, maar die ons volslagen paf doet staan. Een auto waardoor we onszelf afvragen waarom we ooit andere auto’s bewonderd hebben.

Geheel als een donderslag bij heldere hemel komt de CLS Shooting Brake niet. In 2008 liet Mercedes met de Concept Fascination op de autoshow van Parijs al de grote lijnen zien, waarna in 2010 de Concept Shooting Brake een wel heel duidelijke indicatie was van hoe de productieversie er uit zou gaan zien. Nu ie na jaren voor ons staat, heeft hij helemaal niets aan pracht en praal ingeboet. Dit is – en je weet het, we noemen bij TopGear nooit iets anders dan de absolute feiten – de mooiste stationwagen van het moment.

Hij is zo schitterend dat een naast familielid van een van onze redacteuren – iemand die zeventien jaar lang Audi reed, onlangs zijn eerste BMW 5-serie Touring kocht en nooit een Mercedes-wagon ook maar als optie had overwogen – bij het zien van de eerste Shooting Brake-foto’s subiet de grootste spijt kreeg van zijn beslissing. Mogen we het ontwerp dan betoverend geslaagd noemen? Dat mogen we.

Nog een niet geheel onbelangrijk feitje: de bagageruimte van de CLS Shooting Brake doet, op de een of andere wonderbaarlijke manier, nauwelijks onder voor die van de 5 Touring en A6 Avant. Sterker, met de bank rechtop is de laadruimte zelfs groter (590 liter). Dat maakt ‘m bijzonder praktisch als je veel zooi wilt meezeulen, maar op zo’n beetje alle andere momenten is ie niet direct handig. Wanneer je achter het stuur zit en je omdraait, waan je je zo ongeveer in een met leer beklede kijkdoos. Kleine ruitjes, dikke stijlen; het maakt achteruitrijden in ieder geval een stuk spannender.

Misschien mede door dat knusse gevoel is het interieur een heerlijke plek om tijd in door te brengen. We zagen testexemplaren langskomen die waren uitgerust met het typische matte, ‘ongelakte’ dashboardhout en warme leerkleuren. Dat staat ‘m fenomenaal goed. Zelf kijken we tegen het rijkelijk met koolstofvezel beklede interieur van de CLS63 AMG aan. Aluminium ventilatieopeningen en knopjes, zwart en wit leer en een beetje Alcantara op de juiste plekken zorgen voor een ongekende kwaliteitsbeleving. Alles ademt aandacht voor detail en streelt je zintuigen, alsof je in een vijfsterren hotelkamer met raceambities bent gaan zitten.

'Deze motor is zo veerkrachtig en vuurt zo veel sensaties tegelijk op je af dat hij de CLS bij elke snelheid leuk maakt'

Natuurlijk zit ook deze Mercedes weer vol met veiligheidsdingetjes. We bladeren even door de boordcomputer: Pre-Safe Braking, BAS Plus, Distronic Plus, Attention Assist, Active Lane Keeping Assist – laten we het er maar op houden dat zo’n beetje elke fout die jij, hompje vlees en botten, kunt maken, gecorrigeerd kan worden door de CLS. Wij geloven nog steeds dat we het zelf beter weten dan een computer met een paar sensoren, dus zetten we alles uit en roepen we nog maar een keer dat al deze (deels optionele) zaken niet nodig zijn. Als je dan toch veiliger op weg wilt, kruis dan liever het vakje bij de full-led koplampen met intelligente lichtprofielen aan.

In tegenstelling tot andere CLS’en, waarbij je de versnellingshendel van de zeventraps automaat aan de stuurkolom kunt vinden, prijkt er in de AMG een klein en knokig pookje op de middenconsole. Dat is gekoppeld aan de bekende Speedshift MCT-versnellingsbak, die je ook zelf met flippers kunt bedienen. Een handige draaiknop naast de pook laat je kiezen uit verschillende instellingen voor de schakelsnelheid en gasrespons. Met een ander knopje kun je drie standen voor het onderstel selecteren, die variëren van best wel behoorlijk stevig tot ‘ik geloof dat ik mijn botten hoor rammelen’. Ja, de AMG-versie is hard geveerd. Daar zal niemand raar van opkijken.

Met de dempers in de meest extreme stand krijgt ook de besturing een extra dosis gewicht mee. Dit is (buiten de motor natuurlijk) het meest opvallende verschil met de standaard auto, die wel direct, maar wat achteloos stuurt. Zoals bij de meeste Mercedessen is dit best prettig, maar nodigt het niet uit tot vlotter rijgedrag. De CLS is geen lichte auto, dus de AMG-besturing doet hem natuurlijker aanvoelen. Het geeft je de zwaarte die je van hem verwacht.

De 5,5-liter biturbo V8 doet, als vanouds, het omgekeerde. Vloer het gaspedaal als je onverhoopt een stuk leeg asfalt voor je neus hebt en je vraagt je af waar de kilo’s gebleven zijn. Diep, donker, onheilspellend gehamer klinkt uit de vier uitlaten terwijl je ongeveer drie keer sneller in de volgende bebouwde kom belandt dan je had ingeschat. We blijven de kunstenaars van de AMG-motorafdeling aanbidden: dit blok is zo veerkrachtig en vuurt zo veel sensaties tegelijk op je af dat het de CLS bij elke snelheid leuk maakt. Of je nu met een achterlijke vaart aan het jagen bent of met een kalm gangetje van dorp naar dorp roffelt: doe simpelweg je raam open als je langs een muur of door een tunneltje rijdt en je bent met één kleine voetbeweging een gelukkiger mens.

AMG’s hebben de fijne eigenschap dat ze niet, zoals zo veel andere automaten doen als je ze met de hand bedient, de regie overnemen wanneer je de grenzen van het toerenbereik opzoekt. Wil jij vlak voor een bocht even de begrenzer aantikken? Prima, dan doet de CLS dat. Op basis van dit gegeven, en het feit dat we de Shooting Brake op bochtige Toscaanse weggetjes proberen, verwachten we op voorhand dat we de transmissie geen moment uit de manuele stand zullen halen. Toch blijkt in de praktijk dat de flippers niet altijd doen wat je van ze verlangt. Soms reageren ze niet, soms hebben ze een seconde of wat bedenktijd nodig voor ze besluiten je instructies op te volgen. Zeker als er op tempo, maar niet voluit wordt gereden, lijkt de versnellingsbak niet altijd te weten wat ie ermee aan moet. In dat geval werkt het beter om de flippers te laten voor wat ze zijn en de bak het zelf te laten uitzoeken. Best jammer. Vroegere AMG’s, zoals de eerste C63 met ouderwetse koppelomvormer, waren juist koningen op het gebied van snel, soepel en intelligent schakelen.

Eerlijk is eerlijk: die auto’s waren bij lange na niet zo zuinig als deze CLS63. Prioriteiten, hè. Wij mogen met onze tussen- en tunnelsprintjes dan een verbruik van 15,5 l/100 km genoteerd hebben, volgens Mercedes moet een gemiddelde van 10,1 l/100 km mogelijk zijn. Ook al is dit mede te danken aan trucs als start-stoptechnologie en gewichtsbesparing met vele aluminium onderdelen (zoals de ophanging en de deuren), het blijft een nette prestatie voor een opgepompte V8 met 525 pk. De Edition 1-uitvoering van de Shooting Brake profiteert nog eens van een lichtjes gekieteld motormanagement en brult er 557 pk uit, plus 100 extra Newton-meters voor een totaal van 800 Nm. Onthoud, we hebben het nog steeds over een stationwagen waar je familie en hond in past.

Naast de AMG-versie is de CLS Shooting Brake er ook als 250 CDI, 350 CDI, 350 en 500. Welke je kiest, maakt welbeschouwd niet eens zo veel uit. Natuurlijk: pk’s zijn leuk, maar de echte sensatie van deze auto is z’n uiterlijk. De juiste kleur, velgen en interieuraankleding doen meer voor ‘m dan een paar extra cilinders of turbo’s. Toch hebben wij er momenteel een nieuwe favoriet bij. Hij heet CLS63 AMG Shooting Brake, en hij is zonder enige twijfel wat we zouden kiezen als ruimte een must was en geld geen rol speelde.

Mercedes CLS63 AMG Shooting Brake

17/20

Cijfers

0-100 km/u: 4,4 s

Top: 250 km/u

Verbruik: 10,1 l/100 km

Motor: 5.461 cc, V8 biturbo benzine

Aandrijving: achter

Vermogen: 525 pk

Koppel: 700 Nm

Gewicht: 1.955 kg

CO2: 235 g/km



Prijs

NL € 146.300

BE € 122.815



Vonnis

Stationwagens waren al een tijdje sexy, maar de CLS Shooting Brake is officieel bloedmooi. Als AMG maakt ie, naast je ogen, ook indruk op oren en maag