Dit zijn de 7 tofste coupés uit de tijd dat Opel nog leuke auto’s maakte

Tegenwoordig maakt Opel geen coupés meer. Dat is heel erg jammer, want jarenlang waren de Rüsselsheimers daar enorm goed in. Op basis van huis,- tuin- en keukenmodellen ontwierp Opel de mooiste modellen. Vanwege de sportieve looks en de gunstige prijzen, werden bijna alle Opel-coupés erg populair bij het tuningsgilde. We gaan nu niet kijken naar de meest fout uitgevoerde exemplaren, die komen later ongetwijfeld nog een keer aan bod bij TopGear. Dit zijn gewoon 7 toffe coupés van Opel.

Opel Tigra

Het kan zijn dat je de Opel Tigra herinnert als cabrio. Dat was de ‘Tigra TwinTop’, maar daarvoor was het een heel schattig coupeetje uit het B-segment. De basis was de Opel Corsa, waar een compleet unieke carrosserie werd opgezet. En het is de styling van ontwerper Hideo Kodama die de auto populair maakte; het was een zeer unieke en fraai gelijnde auto. Die achterlichten werden dermate exotisch dat de Callaway C12-supercar ze later ook kreeg.

Het grootste nadeel was dat de Tigra er leuker uitzag dan de Corsa, maar niet leuker reed. Er waren maar twee motoren (een 1.4 en 1.6) met bescheiden vermogens (respectievelijk 75 en 100 pk). Daarbij woog de Tigra dik 100 kg meer dan een gelijkwaardige Corsa. Maar hé, het was een betaalbaar, redelijk praktisch en geweldig uitziend karretje. Uiteindelijk zijn er meer dan 250.000 stuks van gebouwd.

Opel Manta (B2)

Dikke Opel Manta, jonguh! De Opel Manta begon zijn carrière als bijzonder elegant gelijnde coupé op basis van de Ascona. Het groeide uit tot de grootste Sjonniebak van Nederland. In Duitsland werd de auto vaak Baur-Porsche genoemd (Bouwvakkers-Porsche). Een tikkeltje oneerbiedig, maar we moeten niet onderschatten hoe populair de Manta was. Niet alleen op de tweedehands markt, maar ook in de tuningscene.

De Riegergids was niet compleet zonder een paar pagina’s met heftige Manta-bodykits. De laatste Manta’s zijn misschien niet de mooiste, maar wel het leukste om te rijden. Met name omdat Opel een paar zwakke motoren schrapte aan het einde van de carrière. Het meest bijzondere is dat de Manta een achterwielaandrijver was, terwijl de meeste andere Opels in die periode over gingen naar voorwielaandrijving.

Opel Monza

Het is bijna niet voor te stellen, maar dit is middelgrote achterwielaangedreven vierzits coupé met een zes-in-lijnmotor. De Opel Monza was het absolute topmodel in de Opel-range. De Monza was in feite een coupé-variant van de Opel Rekord. Een concurrent van de BMW 6-serie in die tijd. Ondanks dat je ‘m kon krijgen met viercilinder (de 2.2 E) wilde je een zescilinder.

De Monza was geen supersportieve auto, maar de ideale Gran Turismo voor de lange afstanden. De GSE kwam aan het einde van de loopbaan is de versie die je wil. De hadden digitale tellers (cool!), Recaro-sportkuipen, sper-differentieel en een Getrag-vijfbak. Tegenwoordig zijn ze bijna niet meer te vinden. Je moet nu eerder naar Essen Techno Classica dan de Essen Motor Show.

Opel Calibra

Achteraf gezien was de Opel Calibra zijn tijd ver vooruit. Sterker nog, het is nu het perfecte moment om weer een Calibra te lanceren. Ten eerste was het bijzonder dat dit de opvolger was van de Manta. Niet alleen zag de Calibra er zeer aerodynamisch uit, hij was dat ook. De luchtweerstandcoefficient was bijzonder laag. Dit resulteerde in een aangenaam verbruik. Oh, op de Autobahn liepen ze bijzonder hard.

De basis van de Calibra was gewoon een Vectra, dus het was geen pure rijdersauto. Wel was de Calibra praktisch (derde deur, vier zitplaatsen) en betaalbaar. Dat moet anno nu wel scoren, zou je denken. Je kon de Calibra krijgen met modale tweeliters, maar een 2.5 V6 of Turbo 4×4 waren ook mogelijk. Op dit moment zijn de DTM, Rosberg en Cliff de special editions die verzamelwaarde hebben.

Opel Astra Coupé

Hoe kun je een gewone auto toch bijzonder maken? Veel merken hadden het segment van de compacte betaalbare coupé al achter zich gelaten. De Astra Coupé was een uitzonder. Om kosten te sparen waren veel onderdelen identiek aan de hatchback. De zijkant was echter uniek. De Bertone-badge is niet alleen een hommage aan zijn ontwerper, maar de auto werd ook in de Grugliasco-fabriek gebouwd.

In principe is dit de opvolger van de Opel Calibra, natuurlijk. Ook hier was de luchtweerstand een verkoopargument. Het mooie van de 2.0 Turbo was dat deze bloedsnel was, maar dat ie erg onopvallend was. Ook hier is een groot gedeelte in handen gekomen van het ‘verkeerde’ type eigenaar dat de inhoud van de AutoStyle-catalogus verkiest boven regulier onderhoud.

Opel GT

Voor lange tijd was Opel onder de hoede van General Motors. Sterker nog, alle bovenstaande auto’s zijn gemaakt toen GM nog met de scepter zwaaide. De Opel GT is een combinatie van Corvette design, aangepast op een Opel-chassis, heel erg kort door de bocht. De door Gerhard Schnell (goede naam!) getekende auto kon je krijgen met een wel erg bescheiden 1.1 of een lekker potige 1.9.

Overigens leek de auto niet allen in visueel opzicht op een Corvette, de achteras-constructie met bladveer lijkt daar ook op. Gezien de modale techniek en enigszins beperkte prestaties, kon de auto nooit de sportieve belofte die het koetswerk maakt waarmaken. In 1973 zette Opel helaas een streep door de productie van de auto. De naam zou in 2007 eventjes terugkeren voor een sportieve roadster.