Lijkt de Opel Astra GSe van nu een beetje op de Astra GSi van vroeger?

Nou, wat hebben we hier?

Twee Opels. Vlotte Opels nog wel. Rechts zien we de eerste generatie (vlak hiervoor heette hij nog Kadett) van de Astra GSi, Opels hete held uit de jaren ’90 en sowieso goed voor kriebels bij iedereen die toen jong was.

Links de nieuwste verschijningsvorm van de Astra, ook de eerste die de badge draagt van Opels submerk GSe, een duidelijke verwijzing naar de snelle hatchbacks van voorheen. Voor de volledigheid: het ‘GS’ staat voor Grand Sport, de ‘i’ voor injectie en de ‘e’ uiteraard voor elektrisch.

Vertel eens wat meer over de oude!

In het begin waren Astra GSi’s voorzien van een achtkleps 2,0-liter motor; later werden een 1.8 16V en een 2.0 16V geïntroduceerd. Dit is de laatstgenoemde – de stickers verklapten het al – met 150 pk en 196 Nm, die via een handgeschakelde vijfbak naar de voorwielen werden gestuurd.

Van 0 naar 100 km/u ging hij in 8,0 seconden en de top was 220 km/u, maar ten opzichte van zijn sportief bedoelde voorgangers was er veel veiligheid en raffinement toegevoegd, bijvoorbeeld door McPherson-veerpoten vóór en elektronische tractiecontrole.

Waar gaat dat hele GSe-verhaal over?

De toekomst, naar het schijnt. De nieuweling heeft een 1,6-liter viercilinder en een elektromotor, samen goed voor 225 pk  en 360 Nm. Daarmee doet ie de standaardsprint in een tijd van 7,5 seconden en haalt ie een top van 230 km/u.

Hij ziet er iets sportiever uit dan gewone Astra’s, heeft een ‘opnieuw gekalibreerde’ stuurinrichting, ligt 10 millimeter lager en heeft een andere afstelling van het onderstel. Daarbij zijn natuurlijk de instellingen van het ESP aangepast, zodat je op het parkeerterrein van je lokale voetbalclub beter kunt laten zien hoe goed je wel niet kunt rijden.

Hoe rijdt dat toffe karretje uit de jaren ’90?

Dikke pret: een echte ouderwetse en enerverende hot hatch. De zwaarte van de besturing is precies goed, de handbak helemaal heerlijk, en de verleiding om in z’n twee en drie tot de rode lijn door te gassen is onweerstaanbaar. Als je dat doet, komt ie echt tot leven, gaat ie bruisend vooruit en zorgen de herrie, geur en vibraties in de cabine voor een overdaad aan zintuiglijke waarnemingen.

Nee, overdreven comfortabel is het allemaal niet en hem iets te enthousiast een bocht in smijten leidt nog weleens tot schrikmomentjes, maar met de te zeer door elektronica ‘geholpen’, te gevoelloze en veel te krachtige hot hatches van nu is dit een zalige herinnering aan simpeler tijden.

En de nieuwe?

Tja, vrij levenloos. De besturing is vaag; hij wordt wel wat zwaarder als je de Sport-modus inschakelt, maar veel feedback krijg je nog steeds niet. De achttraps automaat aarzelt nogal eens en als je zelf met de flippers schakelt, word je meteen door de auto buitenspel gezet.

Zeker, hij is een stuk beter in het nemen van bochten, de carrosserie blijft altijd onder controle en hij heeft massa’s grip, maar een hot hatch? Niet echt. En we delen geen pluimen uit voor het raden welke van deze twee de meeste aandacht trok…