Range Rover in IJsland

Kan de nieuwe Range Rover zich meten met z’n voorganger? Voor die vraag hebben we meer nodig dan een modderig weiland of een flauw heuveltje. We namen de nieuwkomer daarom mee naar IJsland, waar ijs, sneeuw, lava en vuurspugende bergen de dienst uitmaken

Nee, de Range Rover op foto 1 gaat niet kopje onder. We zijn alleen naarstig op zoek naar een uitweg. Een uitweg uit wat ooit een stijf bevroren gletsjermeer was, met een bodem van uiterst instabiel lavapuin dat ons steeds maar verder naar beneden zuigt.

Het voelt aan als een bodemloze put. Zodra je gas geeft, zakt de Range Rover genadeloos verder opzij in de richting van het meer. Een snelle berekening leert dat er nog voldoende ruimte moet zijn tussen ons en de peilloze diepte van het gletsjerwater, maar er is weinig animo om die theorie proefondervindelijk vast te stellen. Met iedere meter die de Range Rover aflegt, lijkt het wel of we dertig centimeter verder het meer inzakken. De situatie wordt precair. Gaat TopGear de dubieuze eer krijgen om als eerste ter wereld een gloednieuw exemplaar van de nieuwe Range Rover in een IJslands meer te laten zakken?

We besluiten de zaak kalm te bekijken. Kim, de man van Land Rover, waadt om de gevaarlijk balancerende auto heen. Het is onduidelijk wat hij daar gaat doen, want het lijkt onwaarschijnlijk dat hij in z’n eentje de tweeënhalve ton zware Range Rover kan opvangen zodra die omkiept.

Ingólfur, onze IJslandse gids, kijkt twijfelachtig. Ondanks de krachtige lier voorop z’n imposante Land Rover Defender kan hij weinig beginnen. Daarvoor staat hij te ver weg. Er lijkt maar één ding op te zitten en dat is stoïcijns doorgaan op de eerder ingezette weg. Totdat Ingólfur plotseling begint te glimlachen en een uitweg lijkt te hebben gevonden. ‘Probeer eens te draaien en daar naartoe te rijden’, zegt hij terwijl hij naar een punt in de verte wijst. Wat een driepuntsdraai had moeten worden, lukt vanwege de doorstane doodsangsten uiteindelijk pas na 47 keer steken, maar uiteindelijk weten we met een slakkengang langs de oever van het meer naar een plek te komen waar de Range Rover een kans heeft het vasteland te bereiken.

Na een paar drukken op de knoppen van het tweede generatie Terrain Response-systeem lukt dat ook. Met gemak zelfs. Met verbazing slaat de hele crew gade hoe de imposante Range Rover zich uit het ijskoude water trekt. De angst zit iedereen nog goed in de benen, maar de auto staat veilig en schijnbaar onaangedaan na te druipen in het decor van een ongenaakbaar grijs-zwart maanlandschap. ‘Fantastisch’, juicht Ingólfur met een verbaasde blik op zijn gezicht. De opluchting bij Kim, de vertegenwoordiger van Land Rover dus, is zo groot dat hij nog het meest lijkt op een ballon waar je met een naald in prikt. Alle spanning glijdt in een klap van de man af en hij zakt volledig in elkaar.

Uiteindelijk is de Range Rover zonder veel problemen op de vaste wal gekomen. We hebben zelfs de banden niet een beetje hoeven laten leeglopen, iets dat onder dit soort omstandigheden vaak wordt gedaan om meer grip te krijgen.

De fotograaf is zo blij als een kind met al het geweld van de afgelopen minuten, en ziet alweer een nieuwe kans in het verschiet. ‘Kijk eens of je dáár tegenop kunt komen’, vraagt hij wijzend naar een steile wand met vervaarlijk scherpe rotspunten. Iedereen mompelt maar wat en er klinkt wat aarzelend geschuifel van voeten. De zenuwen zitten ons nog goed in het lijf. Kim staart de fotograaf aan met een mengeling van ongeloof en nauwelijks verholen vijandigheid. Een paar minuten later geven we de fotograaf toch zijn zin. Kim besluit zijn zenuwen niet langer op de proef te stellen en staat demonstratief de andere kant op te kijken. Dat was niet nodig geweest, want het lukt ons om zonder problemen en in recordtijd de steile helling te trotseren.

Op dat moment dringt het tot iedereen door: de nieuwe Range Rover is goed. Heel goed.

'Hij voelt nog steeds aan als een Range Rover, maar dan fitter en jonger'

Met die constatering verklappen we de uitkomst van dit verhaal al een beetje, maar het valt niet te verhullen dat de nieuwe Range Rover nog veel beter is dan z’n voorganger.

Gezien de solide verkoopcijfers van de Range Rover had het oude type nog best een poosje mee gekund. Er was geen dringende reden om nu al met een nieuw model op de markt te komen. Het siert Land Rover dat ze dat toch hebben gedaan. Men heeft de conclusie getrokken dat de directe aanval de beste manier is om je marktaandeel veilig te stellen en om groeikansen te benutten. Ongetwijfeld zal die beslissing Land Rover geen windeieren leggen.

Op alle gebieden zou de Range Rover beter zijn geworden. Hij zou lichter, sneller, zuiniger, luxueuzer en behendiger zijn dan z’n voorganger, maar trouw als we zijn aan de principes van TopGear, willen we dat graag zelf constateren. Een rondje door een zandbak is daarvoor niet genoeg, dus zochten we naar een van de meest ongenaakbare gebieden die we konden verzinnen om de Range Rover te testen: het satanische landschap van IJsland.

Tot dusverre zijn we flink onder de indruk. De ontsnapping uit het gletsjermeer was natuurlijk al een kras staaltje, maar onderweg hier naartoe, over de brede, glooiende wegen van IJsland werden we getroffen door de rust, de luxe en het comfort van de nieuwe Range Rover.

Uiterlijk is er op het eerste gezicht weinig veranderd, maar schijn bedriegt. Het is de ontwerpers gelukt om ingrijpende wijzigingen door te voeren zonder de herkenbaarheid van het model geweld aan te doen. Het is net als met de 911. Die kent ook verschillende verschijningsvormen en het model heeft in de loop der jaren talloze facelifts ondergaan, maar het basisontwerp is altijd herkenbaar gebleven.

Natuurlijk zijn er in het nieuwe design van de Range Rover modieuze en door de tijdgeest ingegeven details te ontdekken, zoals led-verlichting, dagrijverlichting en aan de zijkant doorlopende achterlichten, maar al kijk je er maar een fractie van een seconde naar, je herkent direct de vertrouwde vorm van een Range Rover.

Onder de carrosserie is het een heel ander verhaal. Al vanaf het eerste moment dat je achter het stuur stapt, voel je dat. De nieuwe Range Rover heeft een volledig vernieuwd aluminium chassis. Het ontwerp van dit nieuwe platform waarop de Range Rover is gebouwd, gaat in de toekomst dienen als uitgangspunt voor alle Range Rover-modellen. Jaguar-Land Rover heeft een klein vermogen geïnvesteerd in de ontwikkeling van de nieuwe monocoque. Het resultaat is een 39 procent (180 kilo) lichter onderstel dan het huidige stalen chassis. De zijkanten daarvan zijn gestanst uit één integraal stuk aluminium. Niet alleen neemt hierdoor de stevigheid toe, er is ook geen noodzaak meer voor las- en felsnaden. Ook de deuren en subframes zijn van aluminium, net als de remklauwen, aandrijfunits en diverse andere vitale onderdelen. De smc (sheet-molded composite) plastic delen in de bovenste helft van de achterklep zijn zo ongeveer de enige carrosseriedelen die niet uit aluminium zijn gemaakt. Door de toepassing van deze moderne technieken en de verwerking van al die lichtmetalen delen lijkt een moderne Range Rover in technisch opzicht meer op een hedendaagse Jaguar XJ dan op z’n voorgangers, maar dat is alleen maar goed nieuws.

Even wat cijfers. Wanneer je het gewicht terugbrengt, vergroot je de prestaties. De Range Rover is dan ook voor het eerst in de historie verkrijgbaar met een stop-start TDV6 3,0-liter diesel, die eenzelfde vermogen levert als de oude TDV8 (225 pk, 600 Nm). De TDV8 keert dan ook niet meer terug in het leveringsprogramma. Doordat de auto 420 kilo lichter is dan z’n voorganger worden weliswaar dezelfde prestaties genoteerd uit een V6-blok als voorheen uit de V8 (0 naar 100 in 7,4 seconden), maar dat gaat gepaard met spectaculair verbeterde verbruikscijfers en een lagere CO2-uitstoot (1 op 13,4 en 196 g/km). Er is zelfs een dieselhybride versie op komst, met een uitstoot van rond de 169 g/km. Dat zou betekenen dat de CO2-waarde van een Range Rover op hetzelfde niveau komt te liggen als die van een VW Golf GTI.

De verkrijgbaarheid van de overige uitvoeringen is afhankelijk van het land van aanschaf, maar van de fabriek kregen we de 4,4-liter SDV8 mee om te testen. Het vermogen steeg naar 335 pk en 700 Nm, waardoor de acceleratie (0 naar 100 km/u in 6,5 seconden) een stuk sneller is geworden. Eigenlijk is die acceleratie niet zo belangrijk. Veel fijner is de heerlijke gretigheid van het koppel van 700 Nm, waar je al onder de 2.000 tpm gebruik van kunt maken.

Natuurlijk is er voor de liefhebber ook een benzine-uitvoering. Het betreft een 5,0-liter V8 met supercharger. Die brengt je van 0 naar 100 km/u in 5,1 seconden, maar eerlijk gezegd lijkt ons dat wat overdreven. Hoewel…

Ontspannen rijden: daar gaat het allemaal om in de nieuwe Range Rover. Zeker in dit landschap, met z’n sensationele wegen, is het een genot om in extreme luxe, relaxt maar toch vlot te kunnen rijden en te genieten van het uitzicht. Telkens weer word je overrompeld door het volgende spectaculaire uitzicht op het vulkanische landschap om je heen. Overal uit de grond stijgen stoompluimen op. Alsof de hele omgeving bezaaid ligt met lekkende pijpen en buizen.

De nieuwe Range Rover voelt nog steeds aan als een Range Rover, maar dan fitter en jonger. Een kwiekere uitvoering van zichzelf. De besturing is gevoeliger en nauwkeuriger dan voorheen, maar heeft in de verte nog wel dat enigszins afstandelijke gevoel dat we gewend zijn van deze grote bruut. De ZF-versnellingsbak is zo goed dat je z’n aanwezigheid nauwelijks opmerkt. De mensen bij Jaguar-Land Rover die deze auto hebben ontworpen, waren er niet op uit om een allesoverheersend snelheidsmonster te creëren. Ze weten instinctief hoe een Range Rover aan hoort te voelen: gedistingeerd, comfortabel, luxueus en toch snel.

'Tot ieders verbazing weet de auto zich opnieuw los te worstelen uit z’n zelf gegraven kuil'

De Range Rover is natuurlijk voorzien van allerlei geavanceerde elektronica, die de luchtvering helpt om overhellen tegen te gaan en de stabiliteit te vergroten, maar daar merk je hoegenaamd niets van. Misschien het grootste compliment dat je de technici van Jaguar-Land Rover kunt geven, is dat het weggedrag van de Range Rover zo natuurlijk aanvoelt dat je er geen erg in hebt dat je in een auto van dit enorme formaat rijdt. We hebben alles geprobeerd: zelf schakelen, de flippers gebruiken om flink door te jakkeren en het uiterste uit de auto halen. Het resultaat? De Range Rover geeft geen krimp en doet keurig wat er van ‘m gevraagd wordt. Je kunt met krijsende banden over een rotonde vliegen wanneer je dat wilt, maar het past niet bij het statige karakter van de Range Rover. Eigenlijk gaat er een heel kalmerend effect van deze auto uit, en je past als vanzelf je rijstijl aan. Leun rustig achterover in het soepele leer, zet de dikke 28 speakers sterke Meridian-geluidsinstallatie aan en je waant je in een parallel universum. Zeker wanneer je door het buitenaardse IJslandse landschap rijdt.

We zoeken nog een andere plek op waar we het de Range Rover ongemakkelijk kunnen maken. Dat blijkt een strand van lavastenen en zand te zijn. Een tijdlang ploegen we zonder veel problemen door de losse materie. Af en toe raakt de aerodynamische onderkant van de auto het vulkanisch gesteente, maar telkens weer weet de Range Rover zonder veel problemen z’n weg te vervolgen. Totdat plotseling het mengsel van zand en stenen nog losser van structuur wordt en de consistentie van de ondergrond nog het meest gaat lijken op die van glazen knikkers in een bad olie. Alle gewichtsbesparing ten spijt is de Range Rover natuurlijk nog steeds een zware auto en dit exemplaar is ook nog eens voorzien van 20 inch velgen met hele normale banden, geschikt voor de openbare weg.

Achter ons de koude, donkere en dreigende arctische zee. Het getijde keert zich tegen ons en eb slaat met een angstaanjagend tempo om in vloed. De Range Rover lijkt muurvast te zitten. Ons weg laten slepen, is wel het laatste wat we willen. We rommelen daarom nog wat met de instellingen van de aandrijving en proberen verschillende standen, variërend van gras tot gravel, sneeuw, zand en wat dies meer zij, maar besluiten uiteindelijk de beproefde tactiek van het heen en weer schommelen te proberen. Tractiecontrole uit, een lage overbrenging, een klein beetje vermogen vooruit, loslaten en precies op het eind van de achterwaartse beweging (of schommeling) gelijk weer wat tractie vooruit. En dat dan een keer of wat, kort op elkaar. Als een uit de kluiten gewassen baby in een schommelwieg.

Tot ieders verbazing weet de Range Rover zich opnieuw los te worstelen uit z’n zelf gegraven kuil en we vervolgen bonkend en schurend onze weg over het lavapuin. Van buiten af is het een bizar beeld. De wielen draaien in een heel ander tempo rond dan de voorwaartse beweging van de auto doet vermoeden. De Range Rover heeft iets onverbiddelijks en onverzettelijks. Ongeacht het terrein is de kans groot dat wanneer je de neus van de auto ergens naartoe richt, hij er uiteindelijk ook op eigen kracht weet te komen.

Ons vertrouwen in de auto is inmiddels bijna onbegrensd. Zozeer zelfs, dat we verbaasd zijn door een plotselinge vibratie in het stuur die we niet eerder hadden gevoeld. Een blik op de meters wijst uit dat we met een snelheid van bijna 100 km/u over een terrein razen dat nog het meeste lijkt op een pas geploegde akker. De ruwe ondergrond is nauwelijks voelbaar. Even de voet van het gas en die rare vibratie is ook weer weg. Banden en velgen hebben het zwaar te verduren en er klinkt een aanhoudend salvo van doffe klappen tegen de onderkant van de Range Rover, veroorzaakt door losse keien ter grootte van je vuist. Er is geen auto denkbaar die zich onder deze condities zo overtuigend staande weet te houden als de nieuwe Range Rover.

We stoppen bij een basaltgrot aan de kust voor het nemen van foto’s en vragen onze gids naar de echt uitdagende plekken op IJsland. Tot nu toe is er namelijk nog niets dat de Range Rover voor onoverkomelijke problemen heeft gesteld.

Even later kruisen we een uitdagend en snel stromend riviertje. We willen het waadvermogen van de Range Rover nog testen, dus laten we deze kans niet onbenut. Volgens de specificaties vormt het doorwaden van water tot een diepte van 90 centimeter geen probleem. De paniek slaat toe wanneer we de neus van de auto in de richting van het stromend water keren. Langzaamaan begint de kolos te drijven. Een flinke dot gas, in de hoop meer grip te krijgen en weer terug te keren naar de oever lijkt niet te werken. Ook daar weet onze reus raad mee. De Range Rover blijkt over een sensor te beschikken die het naderend gevaar onderkent en zonder dralen grijpt de elektronica in. De wielen draaien harder en harder, in een poging het verlies aan grip te herstellen en op het moment dat de snelheidsmeter 140 km/u aanwijst lukt het de Range Rover om voldoende houvast te krijgen om de oever op te rijden. Het is als een militair landingsvaartuig dat druipend de kant bereikt.

We proberen nog wat andere dingen, en we staan keer op keer verbaasd. Verschillende soorten landschap, rotsen, rivieren, extreem steile hellingen, metershoge zandduinen; niets weet de Range Rover uit z’n serene evenwicht te brengen.

'Wat we hier zien, is een fabrikant die de teugels stevig in handen neemt en de absolute toppositie in dit segment opeist'

Samen met onze gids smeden we plannen voor een volgend bezoek aan IJsland. In het westen van het eiland weet Ingólfur plaatsen die zelfs híj als ultieme offroad-locaties bestempelt. Hij laat wat foto’s rondgaan en we zien een verlaten Marslandschap bedekt met sneeuw. Een lugubere en onheilspellende plek. Daar komen we zeker nog een keer voor terug.

Plotseling begint de weg waar we op rijden sterk te stijgen. Her en der verschijnen waarschuwingsborden die steeds nadrukkelijker waarschuwen voor het steile hellingspercentage. De Range Rover blikt of bloost er niet van. Onze fotograaf ziet een mooi uitzicht en wil stoppen. Met een soepele beweging springt hij uit de auto en hij rolt direct drie meter naar beneden. Volstrekt uit balans door de enorme hellingsgraad, waarvan je binnenin de auto maar weinig meekrijgt. Op een datascherm kun je precies aflezen waar het Terrain Response-systeem mee bezig is, zoals de werking van sperdifferentiëlen en een hele serie andere systemen, met afkortingen waarvan ook wij af en toe de betekenis moeten opzoeken. Zo zijn daar: hdc, grc, hsa, dsc, rsc en etc. Leuk hoor. Maar snel vergeten.

Hoe het ook zij: zittend achter het stuur, kijk je er met een zekere afstandelijke verbazing naar. Het zal allemaal wel. Het is overduidelijk dat het werkt en het maakt allemaal deel uit van de imposante oppermacht die de Range Rover aan de dag legt. Niets is deze auto te veel.

IJsland kan weer bekoren. Niet alleen vloeien langzaamaan de Icesave-miljoenen weer terug, maar bovendien biedt het eiland een van de meest spectaculaire decors om een auto als de nieuwe Range Rover te testen.

Op het moment dat de zon probeert om zich in de oceaan te laten zakken, gebruiken wij de (nu volledig elektrisch bediende) achterklep als tafel voor een geïmproviseerde picknick. Dankzij de behendigheid van de Range Rover genieten we van een uitzicht dat normaal is voorbehouden aan stoere mannen met stijgijzers en touwen.

Daar, bovenop die berg, komen we tot een belangrijke conclusie. Het is beslist niet zo dat met de komst van de nieuwe Range Rover het merk heeft geprobeerd om zichzelf opnieuw uit te vinden. Dat was ook niet nodig. Sterker nog: sleutelen aan de basisprincipes van de Range Rover zou een slechte zaak zijn geweest. Daarmee zou schade zijn aangericht aan een lange en trotse traditie. Wat we zien is een fabrikant die de teugels stevig in handen neemt en de absolute toppositie in dit segment opeist.

De Range Rover is geen echte SUV meer. Deze auto is geëvolueerd tot een heel eigen klasse. De ongekende offroad-eigenschappen zullen door de meeste Range Rover-eigenaren niet of nauwelijks worden benut, maar het is leuk om te weten dat je die capaciteit achter de hand hebt. Verrassender is het feit dat de Range Rover door z’n excellente rijeigenschappen op de openbare weg en de weelderige luxe van het interieur nu ook regelrecht de concurrentie aangaat met limousines uit het topsegment.

Wij zien het er wel van komen. Wanneer de kapitaalkrachtige Chinese markt in de gaten krijgt dat het misselijkmakende heen en weer rollen definitief tot het verleden behoort; zodra ze het fraaie panoramische dak, de luxueuze cabine en het weelderige leer ontdekken, dan kan Land Rover de vraag naar nieuwe Range Rovers waarschijnlijk nog maar nauwelijks aan.

We zien mollige, middelbare mensen hun 7-serie en S-klasse aan de kant zetten en zo snel als hun dikke beentjes ze kunnen dragen op de Range Rover afrennen. Maar belangrijker nog: wij zien vooral de huidige generatie eigenaren van een Range Rover. Die zullen verrukt reageren en massaal zeggen: doe mij er ook maar een.