Tesla Cybertruck review: Zo rijdt de kolossale pick-up van Tesla

‘Wat ik denk? Ik denk dat dit nooit gaat gebeuren’, zegt de totaal overdonderde man. Hij staat naast de productieversie van een pick-up die hij, zo hebben we hem net uitgelegd, aan het eind van de maand zou kunnen bestellen.

Er komt iemand aangerend, een barman die zijn post in een aanpalend restaurant heeft verlaten. Zijn baas heeft hem ‘een beetje op zijn lazer gegeven’, maar dat kan hem niet schelen, want ‘dit ding is zo mooi’. Hij poetst zachtjes wat plekjes bij met een schoonmaakdoekje uit het restaurant. En als we hem de deur laten openen, begint het échte hyperventileren…

Mensen worden wild van de Tesla

De Cybertruck is niet zozeer een auto; eerder een beroemdheid uit de A-categorie. Overal waar hij komt, wordt hij bestormd. Al zijn bewegingen worden gefilmd, elk flintertje informatie wordt opgezogen en opnieuw geïnterpreteerd, net zolang totdat niemand er nog een touw aan vast kan knopen. Het is een gekte die zichzelf van voeding voorziet – elke melding haalt de kliks bij duizenden tegelijk binnen, elke foto krijgt elk denkbaar sociaal medium aan het schuimbekken.

Of adoreren, maar meestal schuimbekken. Omdat roepen hoe stompzinnig hij is, of hoe lachwekkend hij in elkaar is gezet (dit alles natuurlijk op basis van een paar telefoonfoto’s van een prototype), het favoriete spelletje van het internet is geworden. En eerlijk is eerlijk, de toetsenbordridders hebben in zoverre gelijk dat Tesla het wel een beetje over zichzelf heeft afgeroepen.

De geschiedenis van de Cybertruck

Sinds het concept in 2019 voor de ogen van miljarden stomverbaasden werd onthuld, vergezeld door Muskiaanse beloften van een productieversie in 2021 en een vanafprijs van 40.000 dollar, heeft het bedrijf zich van de ene crisis keihard in de andere gestort. Het moment waarop designdirecteur Franz von Holzhausen op het podium de ‘onbreekbare’ ruit ingooide met een metalen bal, was daar slechts een voorproefje van.

Er volgden diverse keren uitstel, gelekte testrapporten maakten melding van zeer matige geluidsisolatie en gevaarlijke remmen. En er was die nu beroemde e-mail van Elon die hamerde op zijn voornemen om de Tesla Cybertruck te bouwen met een nauwkeurigheid van minder dan 10 micron. Want ‘als Lego en frisdrankblikjes, die weinig kosten, zo gebouwd kunnen worden, dan kunnen wij dat ook’; terwijl er ondertussen op de openbare weg doodleuk prototypes rondreden met carrosserienaden van formaatje doelpaal.

Tot slot kwam de bekentenis van Elon ‘dat we met de Cybertruck ons eigen graf hebben gegraven’ en dat het draaien van de volle productie van 200.000 exemplaren per jaar, in de Giga-fabriek in Texas, niet gaat lukken vóór 2025. We begrijpen je moeite om te geloven dat het ding nu dan toch echt af is. We kunnen het zelf ook nauwelijks bevatten.

Dus: hoe is het de waardevolste autofabrikant ter wereld gelukt? Hoe hebben ze Elon Musks visie van een gepantserde light-duty truck hevig tegenspartelend van een dystopische toekomst naar de werkelijkheid van hier en nu weten te tillen? En voldoet ie eigenlijk wel aan de zware eisen die de eigenaar van een pick-up aan zijn auto stelt? Om daarachter te komen, krijgen we twee dagen de tijd om zijn makers het hemd van het lijf te vragen én de Cybertruck zelf te rijden. Iemand nog vragen? Oké, brand maar los dan.

Welke uitvoeringen van de Cybertruck zijn er?

In het begin bestaat de keuze onder andere uit de driemotorige versie die wij rijden, die bekendstaat als de Cyberbeast en in zijn Launch Edition-uitvoering ongeveer 100.000 dollar kost (iets minder in latere versies), plus een minder krachtige tweemotorige, die wel meer bereik heeft en goedkoper is. In 2025 (zeggen ze…) zal er ook een achterwielaangedreven versie met één motor komen.

Hoeveel kost de goedkoopste Tesla Cybertruck?

Je kunt hem krijgen in elke kleur die je wilt, zolang het maar blank roestvrijstaal is, en de prijzen zijn op het moment van schrijven slechts nog een schatting. Daaruit blijkt, zoals ook wel verwacht: die eerder in het vooruitzicht gestelde 40.000 dollar gaat niet gebeuren. De goedkoopste, de achterwielaandrijver, staat momenteel op de Tesla-site voor een geschatte 60.990 dollar.

Toch: je krijgt een hoop pick-up voor je geld. Met een lengte van net iets minder dan 5,7 meter is hij korter dan een Ford F-150 Lightning (hij werd vrij laat in het productieproces nog iets ingekort op verzoek van Elon, om kosten en materiaal te besparen en de prestaties te verhogen). Maar het laadgedeelte is groter, met een lengte van 1,85 en een breedte van 1,3 meter.

En hoe snel is de snelste?

De driemotorige versie heeft twee inductiemotoren op de achteras en een permanente-magneetmotor vooraan; bij de Model S Plaid zijn de drie motoren allemaal van het laatstgenoemde type. Hij produceert volgens de huidige opgave 856 pk, gaat van 0 naar 96 km/u in 2,6 seconden (de roll-out niet meegerekend), weegt iets meer dan drie ton en heeft een accupakket van 123 kWh – het grootste in een Tesla tot nu toe.

Het geclaimde bereik ligt op ongeveer 515 kilometer, zo goed als gelijk aan dat van de F-150. Wel zal Tesla nog een optionele extra batterij van 50 kWh aanbieden, in feite de accu die in de instapversies van de Model 3 ligt.

Deze kan in het laadgedeelte gemonteerd worden en zal daar dus wat ruimte opeisen, maar ook het bereik aanzienlijk vergroten. De aandrijflijn is 800 volt, ook een primeur voor Tesla, kan laden met 350 kW (als je een snellader kunt vinden die dat levert, tenminste) en is geheel ontwikkeld en gebouwd door het merk zelf.

Hoe is het om te rijden in de Cybertruck?

Hij mag dan korter zijn dan een F-150 Lightning, vanaf de plek waar wij zitten, ons een weg banend door het verkeer van LA, hebben we geen enkele reden om te zeggen dat ie uitgesproken compact aanvoelt. Zelfs in Amerika, waar alles supersized is, is de Tesla Cybertruck een volstrekte tank.

We zullen niet zeggen dat hij moeilijk is om te rijden. Je zoeft door de stad, met al dat koppel dat het gewicht maskeert, in een piramide van rust en kalmte… Totdat er alweer een Camry-bestuurder voor je gaat rijden, op zoek naar die perfecte hoek voor z’n TikTok-foto. Zo word je er telkens weer even aan herinnerd hoe volkomen gestoord het apparaat er vanbuiten uitziet, mocht dat je even ontglipt zijn.

Er is een flinke dode hoek achter de forse A-stijl en naar achteren is er precies nul zicht als de afdekplaat op zijn plek zit. Boven aan het scherm laat een camera zien wat er achter je gebeurt. Ironisch genoeg heeft ie normale zijspiegels, omdat cameraspiegels in de VS nog verboden zijn. Ondanks dat alles is het rijden nooit ingewikkeld, op de weg noch bij het parkeren.

Leidt het middenscherm af tijdens het rijden?

Het moeilijkste is eigenlijk, als je niet zeer regelmatig in een Tesla rijdt, om geen verpletterend ongeluk te krijgen terwijl je wild op het centrale 18,5-inch scherm aan het porren bent in verwoede pogingen je te herinneren waar alles ook alweer zat. Yep, een echt instrumentenpaneel heeft de Tesla Cybertruck niet meer en knopjes schitteren slechts door afwezigheid.

Alles wat zich uitstrekt achter het hoekige stuur zijn hectares dashboard en een voorruit die ergens voorbij de vooras eindigt. Het veercomfort op de zelfregelende luchtvering is ‘als op kussentjes’, windgeruis wordt goed onderdrukt en het gerammel en gekletter waar we eigenlijk op rekenen als we per ongeluk een gat in de weg raken, blijft wonderwel achterwege. Tot nu toe lijkt het net een auto.

Hoe werkt het ingewikkelde stuursysteem van de pick-up?

We moeten het wel even hebben over de besturing. Nee, even niet over het stuur dat maar niet lijkt te kunnen besluiten of het een normaal stuur of een yoke is (typisch iets voor de facelift: een echt stuur zou heel wat makkelijker in het gebruik zijn). Waar het echt om gaat, is dat alles steer by wire is. Dat betekent dat er geen enkele fysieke verbinding bestaat tussen het ronde vierkant dat je vasthoudt en de voorwielen. Of de achterwielen, want er is ook vierwielbesturing.

‘Er is een Baja-stand voor als het allemaal snel en losjes moet’

En dat houdt weer in dat de draaicirkel kleiner is dan die van een Model S (voelt wonderbaarlijk aan, is eindeloos handig). Het stuur heeft in beide richtingen maar 170 graden nodig tot de uiterste positie, wat minder is dan een volle cirkel in totaal. Het idee is dat je je handen nooit van het stuur hoeft te halen, en een continu variabele verhouding betekent dat je op lage snelheden scherp en moeiteloos kunt insturen, terwijl dat op hogere snelheden wat soepeler en geleidelijker gaat.

Rijdt dat fijn?

Helaas is het effect op dit moment dat je in de stad een stuur in je handen hebt dat levendiger is dan een bankier in de jaren ’80 op vrijdagavond. Met een simpele beweging van je pols schiet de neus al weg, en als de achterwielen hun draai van 10 graden in de andere richting gaan maken, krijg je de indruk dat de auto pirouettes rond zijn eigen middelpunt gaat maken.

We begrijpen de gedachte; verwijder al die draaiende mechanica en zorg dat ie scherp en precies aanvoelt bij lage snelheden – alles wat traditionele pick-ups niet zijn. Maar de toegevoegde dosis cafeïne mag wat worden bijgesteld.

‘Kijk, een echte sportauto is het natuurlijk niet, maar hij zet traditionele pick-ups wel in de schaduw’

Nu is het nog iets waar je van lieverlee mee leert omgaan, maar wat ook na een paar dagen Tesla Cybertruck maar niet wil wennen. Het antwoord van Tesla? Over-the-air updates. In het begin zal er één stuurmodus zijn, maar alles kan in de toekomst eindeloos worden aangepast, dus niets is in steen gehouwen. We zullen zien.

Komt steer-by-wire wel ergens van pas?

Het goede nieuws? Als we een paar heuvels in de buurt van Malibu tegenkomen en wat tempo onder de wielen hebben, gaat de stuurverhouding van manisch naar heel goed handelbaar. Nu kun je wat echte snelheid gaan oppikken en je verbazen over de volkomen on-pick-upachtige stabiliteit en het feit dat ie zo duidelijk veel minder overhelt dan een Hummer EV of F-150 Lightning, om maar een paar voorbeelden te noemen.

Kijk, een echte sportauto is ie natuurlijk niet, maar hij zet traditionele pick-ups wel in de schaduw. Zoals altijd is het een kwestie van soepel sturen en de natuurkundewetten respecteren, anders kun je rekenen op onderstuur. Op de weg, tenminste. De ingenieurs beweren met klem dat je op losse ondergrond veel en eenvoudig te controleren overstuur moet kunnen oproepen.

Daar twijfelen we geen moment aan, want de Tesla Cybertruck is obsceen snel voor iets dat zo groot is. Een forse stap omhoog ten opzichte van zowel de Hummer EV als de F-150 Lightning, zeker als je de Beast-rijmodus selecteert.

Hou het rempedaal en het gaspedaal tegelijk ingedrukt, hypnotiseer jezelf met de Cheetah Mode-graphics op het scherm terwijl de auto voorover hurkt, met het front naar beneden, en laat het rempedaal los om een ware lawine aan acceleratie te ontketenen. Moet een pick-up echt zo snel zijn? Natuurlijk niet, maar dragracen is altijd een beetje een party trick van Tesla geweest. Dus waarom zouden ze er nu ineens mee stoppen?

Waar is de Tesla Cybertruck van gemaakt?

Rvs platen die direct op een stalen mono­coque zijn geschroefd om een letterlijk kogelvrij exoskelet te vormen. De korte pitch zou zijn: een pick-up die zijn ruigheid aan de buitenkant draagt. Uiteraard was het minder eenvoudig dan het leek om de ‘DeLorean heeft gezellige avond met F-150’-visie van Elon en Franz werkelijkheid te maken.

Over naar arme Lars Moravy. ‘Het bleek dat het ontzettend moeilijk is om roestvrij staal te buigen. En áls je het buigt, krijg je een soort sinaasappelhuid op de vouw, en er is natuurlijk geen lak om dat te verbergen. Je kunt het ook niet persen, het staal kan maar naar één kant buigen, dus we moesten iets nieuws uitvinden.’

Hoe boog Tesla dan alsnog rvs voor de Cybertruck?

‘Het is een proces dat we Airbending noemen, waarbij we het staal laten ‘drijven’ op een soort hogedruk-airhockeytafel, zodat het materiaal de oppervlakte niet raakt als het buigt. Klinkt simpel, maar dat is het allerminst. Om mee te beginnen hadden we wat aluminium concepten, we hebben concepten in gewoon staal gehad. We hadden daarmee kunnen uitkomen bij dezelfde esthetiek, maar dan was er vanbinnen meer versteviging nodig geweest. En hij was enkel hoekig geweest om het hoekig zijn. Met rvs kun je niet anders.’

‘We noemen het materiaal HFS – Hard Freaking Stainless. Het is een speciaal soort staal, want zelfs roestvrij staal is niet helemaal roestvrij; het roest na verloop van tijd toch. En dus hebben we er diverse elementen aan moeten toevoegen om het daartegen bestand te maken, om die complete hardheid te krijgen en net genoeg flexibiliteit te hebben om het te kunnen buigen.’

Kun je je bezeren aan de scherpe randen van de Cybertruck?

Er vindt echter geen ‘omzoomproces’ plaats waarbij je ‘de buitenkant om de binnenkant vouwt’, zoals bij een traditioneel paneel. Dat betekent dat alle randen blootliggen. De hoeken zijn afgevlakt om te voorkomen dat je je vingers snijdt, maar het is anders en daar zul je aan moeten wennen. Sommige randjes wil je echt niet tegenkomen. Er is één plek waar een strip rubber is aangebracht om je te beschermen: de onderste rand van de voorklep. Want als die open staat, zit ie precies ter hoogte van je hoofd.

Het kale metaal en de vlakke oppervlakken zien er fantastisch uit als ze in tiptop conditie zijn, maar vingerafdrukken vallen wel op en in scherp licht zie je hier en daar wat rimpelende effecten op de grotere vlakken. Twee opties: neem een fles ruitenreiniger mee om de boel schoon te maken, of laat het gewoon lekker vuil worden en maak je niet druk.

Geen zorgen, alle toleranties en afwerkingseisen zijn voor de productie aangescherpt; maar er zitten nog altijd wat onregelmatigheden in de manier waarop de panelen aansluiten en hoe ze eruitzien en aanvoelen. De manier waarop de A-stijl het voorspatbord ontmoet is, eh… bijzonder. Maar ergens geeft dat ook niet: deze pick-up wordt op een andere manier gebouwd, dit zijn geen panelen zoals we ze kennen.

Hoe repareert Tesla kapotte Cybertrucks?

‘Het coole aan reparaties is dat, omdat het nu eenmaal het kale oppervlak is, je vaak alleen maar wat Scotch-Brite nodig hebt om krassen weg te poetsen – afhankelijk van hoe diep ze zijn. Een deuk wordt lastiger, dat is echt een serieuze aangelegenheid’, vertelt Lars. Zo serieus als beschoten worden?

‘Hij zal geen kogels tegenhouden die zijn bedoeld om door bepantsering te komen, maar we hebben een clip van een mitrailleur geleegd op de zijkant: geen probleem. We bieden de optie aan om ook de ruiten kogelwerend te maken, en de voorruit (het grootste enkele stuk glas dat in de autoproductie wordt toegepast) is gemaakt van borosilicaatglas. Bij een sterretje komt er een klein ringetje omheen, zodat het niet verdergaat.’

Ruitenwisser

Verborgen ruitenwissers werden overwogen, maar er was geen gootje bij de voorklep om ze in te verstoppen, en dus werd de voorkeur gegeven aan één enkele enorme wisser. Hij is bijna 1,2 meter lang en aerodynamisch aangepast om bij rijwind niet te veel herrie te veroorzaken.

Laadbak

De laadbak heeft een lengte van 1,85 en een breedte van 1,3 meter, en is gemaakt van gehard staal – een coating is niet nodig. Onder de vloer bevindt zich extra laadruimte en er is een rail voor eventuele accessoires. De afdekplaat is sterk genoeg om op te staan en verbetert de aerodynamica met 10 procent.

Lichten

Die lichtstrip over de volle breedte is de dagrijverlichting, de eigenlijke koplampen zijn maar 20 millimeter hoog en verborgen in dat onderste gedeelte tussen de elektrische frunk en de voorbumper.

Stekkers

Een aansluiting van 220 volt en twee van 110 volt zitten verborgen achter dit klepje in het laadgedeelte. Krachtig genoeg voor lassen of een haarföhn, net waar je trek in hebt. De esla Cybertruck kan niet alleen laden, maar ook stroom terugleveren aan je huis. Handig als de stroom is uitgevallen.

Wielen

De rubberen wieldoppen zijn overgenomen van de conceptcar en hebben aerodynamische voordelen, maar ze zijn er toch vooral voor maximale toekomstbestendigheid. De groeven, nog handgesneden op het concept, zijn nu ‘ingebouwd’ in de Goodyear-terreinbanden. Luchtvering kan de auto 36 centimeter omhoog of omlaag brengen.

Knopjes

Er zijn stevige rubberen knoppen om de afdekplaat te verplaatsen en de achterklep neer te laten, of je kunt het grote scherm voorin gebruiken. De laadopening is verborgen in de achterste wielkast. De deuren kun je openen door op knopjes in de B- en C-stijlen te drukken.

Kan ie echte pick-up-dingen?

We moeten de Tesla Cybertruck nog een keer echt offroad rijden, niet alleen op een stoffig zijweggetje, maar de ingrediënten zien er veelbelovend uit. Zoals luchtvering met een bereik van 36 centimeter (voor een maximale bodemvrijheid van 51 centimeter) en standaard all-terrainbanden (hoewel je ook kunt opteren voor zuinigere en iets stillere banden die meer op weggebruik zijn gericht, als je dat liever hebt). Een elektronisch differentieel kan de vooras sperren. Omdat er achter al twee motoren zijn die elk een wiel aandrijven, is zo’n oplossing daar niet nodig.

De Tesla Cybertruck ziet zichzelf niet per se alleen als een rotsklauteraar – naast de offroad-modus is er een Baja-stand met een (elektronisch) schuifje waarmee je de koppelverdeling over de voor- en achterwielen kunt aanpassen, voor als het allemaal snel en losjes moet.

De engineers schepten op over die keer dat ze ermee aan het testen waren in Mexico: ze keken of ie ook kon springen. Ja dus. Hij kan tot 5 ton trekken, wat je bereik op zijn best halveert, dus zeker dan is die extra batterij een must. Er is ons verteld dat de catalogus met accessoires ‘uitgebreid’ is.

Kun je kamperen met de Cybertruck?

In het laadgedeelte zitten drie stopcontacten die genoeg power leveren voor lasapparatuur, dus het koelkastje dat er veel waarschijnlijker mee van stroom zal worden voorzien, zal ook geen probleem zijn. Als je de frunk (elektrisch) opent, kun je daar met gemak nog een paar tassen kwijt, maar de echte ster van de show is de afdekplaat van de laadbak.

Die trekt zich snel langs de achterkant van de cabine terug en creëert in feite een enorme, afsluitbare kofferbak. Hij verbetert dan meteen ook de aerodynamica met 10 procent en kan een persoon van 130 kilo dragen (het blijft wel Amerika…), ook als die op één been staat, zegt Lars. Kijk, dat is nou zinvolle consumenteninformatie.

En hoe zit de cabine in elkaar?

Het interieur is typisch Tesla: simplistisch op het braakliggende af, beter in elkaar gezet dan vorige Tesla’s, maar nog lang geen BMW. Onder de armsteun vind je een groot opbergvak, er zijn twee zeshoekige bekerhouders en een handschoenenvak dat elektrisch in- en uitschuift en groot genoeg is voor een laptop. Achterin is er een opklapbare driezitsbank en de achterdeur opent tot 90 graden, zodat je er makkelijk tot 2 meter lange dingen in kwijt kunt. Tot slapende mensen aan toe.

Is de Cybertruck af?

Er is nog wel wat werk aan de winkel; het rijgedrag kan zeker nog worden verbeterd, en we moeten hem nog een keer de volle offroad-behandeling geven. Maar het is wel degelijk een echte pick-up, en dan ook nog een die trouw blijft aan de onconventionele filosofieën van Tesla. Hou van hem of haat hem, maar hij bestaat echt. De Tesla Cybertruck is geland, en niets is nu nog zoals het ooit was.