Toyota Supra (2019): 1e rij-indruk

We hebben zestien jaar op ‘m moeten wachten, maar hier is ie dan: de gloednieuwe Toyota Supra. De vijfde generatie van een legendarische serie auto’s, of de zesde als je de 2000GT besluit mee te rekenen als een spiritueel beginpunt. Maar dat terzijde. TopGear mocht een ritje maken in de laatste versie van het prototype.

Waarom is ‘ie ingepakt als kerstcadeautje?

De auto waarmee de Toyota Supra zijn platform deelt, de eveneens nieuwe BMW Z4, is zoals je weet al uit de doeken gedaan. Maar de grote onthulling van de Supra staat nog niet in de planning tot begin volgend jaar, vandaar de vermomming. Maar vergis je niet: onder die geblokte wrap bevindt zich de laatste versie van het prototype. In andere woorden: hij is representatief voor het uiteindelijke product.

Rijdt de Toyota Supra hetzelfde als de Z4?

Lastig te zeggen, aangezien we nog niet in de nieuwe BMW Z4 hebben gereden. Maar de Supra bevat een motor waar we bekend mee zijn: de drieliter turbo-zes-in-lijn die bijvoorbeeld ook al in de M2 te vinden is. Diens karakter is volop aanwezig. Zeker de combinatie met de achttraps automaat moet wel een van de beste ter wereld zijn. Hoe je ‘m ook mishandelt, hij doorstaat het allemaal. Dat is een dingetje om te vieren.

Ons eerste echte ritje vindt plaats op een spectaculaire weg buiten Madrid. Toyota heeft ook de GT86 meegebracht, als vergelijkingsmateriaal. Het valt al snel op dat de GT86 nogal in het niet valt bij de nieuwe Toyota Supra. Mede dankzij z’n fijne versnellingsbak voelt de Supra in ieder opzicht gewoon veel geavanceerder aan.

Tot het uiterste

Terwijl de GT86 in onze achteruitkijkspiegel verdwijnt, beginnen we de Toyota Supra uit te dagen. In diepe bochten voelt ‘ie meteen meer één met de weg en is ie minder flamboyant in de manier waarop hij z’n ding doet. Als je het netjes houdt, vertaalt zich dat in bakken vol grip en vertrouwenwekkende snelheid. Maar hij heeft z’n gevoel voor humor niet verloren. Hij wil nog best een beetje overhellen, wat een eh… ‘organisch’, natuurlijk gevoel geeft – niet alsof je een passagier bent van je eigen auto.

Er zit niet heel veel gevoel in de besturing, maar deze wordt wel zwaarder naarmate je de banden meer onder druk zet. Wat handig is om te bepalen waar de limiet zit van de grip van de banden. De remmen zijn sterk en progressief. De stoelen liggen laag in de auto, vlak naast de transmissietunnel. Een perfecte plek. Met andere woorden: de basis is geweldig. Dit is een auto die je niet tot het uiterste hoeft te pushen om er plezier in te hebben. Maar, voor de zekerheid zijn we toch maar even langs het circuit van Jarama geweest.

Krachtig genoeg?

Vooraf krijgen we te horen dat de Supra ‘niet voor de ongeoefende rijder is’. Dat klinkt omineus, maar na een paar rondjes weten we: het klopt niet. Het is zeker geen auto die het ‘allemaal wel even voor je oplost’, maar over het algemeen is hij juist behoorlijk vriendelijk en benaderbaar. Hij heeft veel grip, maar laat je ook precies weten wanneer ie op z’n grenzen zit. Dat ligt ook aan zijn vermogen: zo’n 300 tot 360 pk is perfect is om zowel op de snelweg als op de racebaan te benutten. De Supra is krachtig genoeg om de banden af en toe los te laten komen van het asfalt en wat bochten door te glijden. Maar je zult niet zo snel in een vangrail belanden dankzij een slecht getimede zenuwtrek in je voet.

Een succes dus?

Zeker. Vooruit, de motor zou nog iets meer van zich kunnen laten horen, maar misschien komt dat nog. Soms voelt een auto gewoon meteen goed. We kregen dat gevoel eerder in de nieuwe Mazda MX-5, de nieuwe Alpine A110, de GT86 en nu… in deze auto. De Toyota Supra levert een pure, fraai gebalanceerde, one-size fits all sportauto-ervaring. Toyota graag meer beleving in haar auto’s stoppen, en als dit daar nog maar een voorproefje was, kon het uiteindelijke gerecht nog wel eens spectaculair worden.