Abt XGT review: Hoe rijdt de straatlegale R8-raceauto op de openbare weg?

Stelling: de Audi R8 was een gemiste kans. Wat betreft onderwerpen voor proefschriften of lange gesprekken is dit nogal dankbaar. Begrijp ons niet verkeerd, we waren gek op de R8. Maar Audi heeft er niet genoeg mee gedaan, heeft het repertoire nooit echt uitgebreid met méér dan een versie zonder aandrijfassen op de voorwielen. De V8, de handbak? Die werden na de eerste generatie geschrapt.

Audi liet ons in 2015 een elektrische R8 e-tron zien, een paar jaar eerder was er een prototype met een V12 TDI-dieselmotor. Geen van beide kwam tot wasdom. Maar bovenal vroegen we ons af: waar bleef toch die toegespitste lichtgewichtversie om de 911 GT3 het vuur na aan de schenen te leggen? Het is niet dat de racerij Audi niets interesseerde; ze wonnen tussen 2000 en 2014 dertien keer Le Mans.

Audi bouwde wel al twee raceversies van de R8

Bovendien hadden ze een R8-raceprogramma voor ­klanten. Audi Sport heeft honderden LMS GT3– en GT2-racers gebouwd. Het programma is bijna zo oud als de R8 zelf en de auto’s waren overal ter wereld zeer succesvol. En toch kwam het blijkbaar nooit bij Audi op dat er interesse zou kunnen zijn voor een straatauto in het verlengde van de racer. Het is wat.

Waarschijnlijk hadden ze ook nooit gedacht dat ze er op deze manier mee om hun oren gemept zouden worden. Wat je hier ziet, is meer dan het spiegelbeeld van een raceauto. Het ís een raceauto, maar dan goedgekeurd voor de openbare weg. Ah, denk je, dit ken ik: net als die keer dat iemand een paar knipperlichten op een ex-Le Mans Porsche 962 schroefde om ermee naar de supermarkt te rijden. Mis, want dit is geen one-off. Abt bouwt 99 exemplaren.

Wie is de maker van deze te gekke Audi?

Nu zou het kunnen zijn dat je denkt: Abt, wat is dat? Om te beginnen is het een achternaam, geen afkorting. Abt is een onafhankelijk raceteam en maker van tuningonderdelen voor Volkswagen en Audi. Als Audi’s DTM-partner hebben ze meerdere kampioenschappen gewonnen en genieten ze een semiofficiële status. Deze XGT is van voor tot achter hun eigen werk – hoewel de timing niet geheel toevallig lijkt, zoals we nog zullen bespreken.

Abt pakt een van die LMS GT2-racers van ruim vierenhalve ton en versleutelt er zoveel aan om hem weer geschikt voor de straat te krijgen dat de auto niet langer een VIN-plaatje van Audi draagt; Abt wordt officieel erkend als de fabrikant.

Hoe de Abt XGT door de keuring kwam

Het duurde twee jaar voordat Abt de volledige Duitse TÜV-certifi­catie had geregeld. Die draait niet alleen om richtingaanwijzers en kentekenplaten – ze moesten de auto crashtesten. Twee keer. Er moest worden bekeken of hij niet te veel geluid maakt in het voorbijrijden, en de WLTP-emissies en -verbruikscijfers moesten worden vastgesteld (473 g/km CO₂ en 20,7 l/100 km, mocht je het je afvragen).

Lastig voor te stellen dat die achtervleugel, lipjes- en flapjesbumper, gezwollen carbon flanken en vervaarlijk scherp ogende ventilatieopeningen door de keuring zijn gekomen, maar toch is het zo. Wanneer je op de auto af loopt, vallen de compromissen er niet aan af te zien.

Het interieur is net zo barbaars

Open de deur, kijk naar de schuifraampjes, de yoke en de ingebouwde rolkooi. Nog steeds geen vleugje straatlegaliteit te bespeuren. Wacht: zijn dat niet de aircoknoppen uit de gewone R8? En hebben echte DTM-racestoelen niet van die steunen aan de zijkanten van je hoofd? Inderdaad, zo blijkt. Hier zijn die steunen ingekort om het zicht naar opzij te verbeteren.

We nemen de R8 mee de wegen van Mallorca op. De motor is die van de raceauto: een 640 pk sterke, 5,2 liter grote, vrij ademende V10. Die is toch al nauwelijks aangepast ten opzichte van die in de straatauto, maar de motor is zelden Het Ding bij raceauto’s – die eer gaat meestal naar de transmissie.

Een sequentiële flipperbak met rechte vertandingen is licht en snel, maar niet bepaald verfijnd of zachtaardig, hij werkt niet best in druk verkeer en hij bezorgt je bloedende oren. Deze omwisselen voor de gewone zeventraps dubbelkoppelautomaat is dan ook de grootste mechanische aanpassing die Abt deed. Het resultaat is een aandrijflijn die zich ook bij lage snelheden prima laat hanteren.

Aanpassingen aan de R8 voor de openbare weg

Er zijn nog twee grote wijzigingen die van de XGT een geschikte machine voor de openbare weg maken: de motor ligt niet langer stijf in de kuip gemonteerd en bussen vervangen de kogelgewrichten van de ophanging. Het eerste zorgt voor minder getril en gedreun in de cabine, het tweede betekent dat je op hobbelige wegen met spoorvorming kunt rijden zonder dat je meteen tegen een boom eindigt. Dat was nodig omdat de klanten van Abt, dat spreekt, met deze auto’s hard over de Autobahn gaan jakkeren.

Dit alles betekent dat je zintuigen een beetje tegen elkaar in werken. Vanuit de bestuurdersstoel zouden je ogen (net als die van iedereen die je tegenkomt) zweren dat je in een raceauto zit, terwijl de sensoren in je achterste, oren, voeten en vingertoppen vaststellen dat het er allemaal best ontspannen aan toe gaat. Dankzij een viervoudig instelbare schroefset is het onderstel soepel en elegant, zacht ondanks een minimale veerweg.

De transmissie smelt de versnellingen aan elkaar, de motor is handelbaar en vriendelijk. Als straatauto is ie grotendeels zonder makkes, behalve op één vlak. Een van de grootste redenen dat hij 350 kilo lichter is dan een gewone R8 is het gebrek aan geluidsisolatie. Twee uur rijden achtereen, dat zal zo’n beetje het maximale zijn dat je kunt verdragen. Met oordoppen zou je ’m als dagelijks vervoer kunnen gebruiken. Behalve dan misschien in smalle steegjes of op al te hoge drempels.

Moet je de Abt XGT wel op de openbare weg willen rijden?

Maar waarom zou je? Met deze auto moet je ríjden, want hij is zeer boeiend. Dit is een raceauto met stamboom die op een briljante manier is aangepast voor straatgebruik. Hij is authentiek op een manier waaraan een circuitklaar gemaakte straatauto nooit kan tippen.

Kanttekening: hij kost 599.200 euro, en dan heb je ’m nog niet in Nederland ingevoerd (denk nog even aan die CO₂-uitstoot). Zo kom je al in de buurt van de prijs van een Ferrari SF90 XX, en die heeft meer dan 1.000 pk. En een stereo. Maar als het ons geld was, namen we deze. De Abt XGT rijdt natuurlijker, meer betrokken, en hij bezit een oprechtheid die je bij weinig andere auto’s vindt.

Hoe rijdt de XGT op het circuit?

Wanneer je hem op het circuit rijdt, wordt dit duidelijk. Net als een echte racer heeft hij alleen grip als de Pirelli Trofeo R-banden op temperatuur zijn (slicks zijn optioneel). Dat vernietigt het onderstuur en geeft je vertrouwen om de tractie achteraan uit te buiten – wat uitzonderlijk communicatief gebeurt. Duw ’m hard de bochten uit en je voelt het differentieel zich sluiten en beide wielen je voorwaarts stuwen.

Word je nu iets te enthousiast, dan beginnen de banden hun oppervlak zijwaarts uit te smeren, maar dat gebeurt allemaal zo progressief en kalm dat je nauwelijks gas terug hoeft te nemen. De Abt XGT geeft je de tijd. Alles gebeurt rustig en opbouwend. Dit is de spannendste, meest capabele en gefocuste R8 waarin we ooit hebben gereden.

De timing is interessant. Is het toeval dat deze z’n opwachting maakt nu de R8 zelf z’n laatste adem uitblaast? Dat valt te betwijfelen. Mogelijk was Audi bang om in zijn hemd gezet te worden en wilden ze de R8 van tafel hebben geveegd voordat de XGT arriveerde. Wat een machine. We zijn gek op ’m omdat ie zo mechanisch is, zo trouw aan zichzelf, en omdat ie iets nieuws aanboort. De Abt XGT heeft iets subversiefs. Jammer dat het op Abt moest aankomen om ons te laten zien wat de R8 had kunnen zijn.

Specificaties van de Abt XGT (2024)