Alfa Romeo Giulia (facelift) review: Hoe erg is het dat ie bijna niet veranderd is?

Om maar met de deur in huis te vallen: eigenlijk is er bar weinig aan deze ‘nieuwe’ Giulia dat echt nieuw of vers is. Ja, hij heeft nieuwe koplampen en een opgefrist instrumentarium. Maar dat is het dan ook wel. En tóch is deze minimaal opgefriste Italiaan een welkome gast.

Je zou verwachten dat een opgefrist model meteen ook een beetje toekomst-proof gemaakt wordt met – we noemen maar iets – hybridetechniek. Nee hoor, deze Giulia is leverbaar met een good old benzine- of dieselmotor. Kies je voor de benzine, dan krijg je standaard een 2,0-liter viercilinder met 280 pk en vierwielaandrijving. Een andere smaak is er niet.

Wel zijn er verschillende trimlevels, waarvan de Competizione de duurste is. En de mooiste, hoewel er over smaak te twisten valt. De vernieuwde Giulia kreeg – net als de gelijktijdig gefacelifte Stelvio – een nieuw setje led-koplampen, ander grilletje, nieuwe knippers en verse achterlichten. Allemaal meer in lijn met de designweg die Alfa is ingeslagen met de Tonale.

Wat is er nog meer veranderd aan de Giulia?

Het ziet er allemaal goed uit en het geeft deze modellen, die toch al een jaar of wat meedraaien, warempel ook echt een moderner voorkomen. Kies je voor de Competizione, dan krijg je bovendien een lekker setje 19-inch lichtmetaal – neem vooral zilverkleurige velgen in plaats van dat modieuze zwart van tegenwoordig – dat de Giulia erg goed staat. Maar dat wist je al.

Vanbinnen gebeurde er ook het een en ander: ook hier wordt de lijn die is ingezet met de Tonale doorgetrokken. Het oude analoge klokkenspel van zowel de Giulia als de Stelvio heeft plaatsgemaakt voor een digitaal instrumentarium. Dat betekent dat je niet langer een fysieke naald richting je rode toerengebied jaagt, maar een digitale.

Maar wel verwerkt in twee kenmerkende kokers, zoals je van Alfa gewend bent. Een subtiele retro-touch die goed uitpakt. En uiteraard verandert het uiterlijk van je tellers als je een andere rijmodus (jep, het welbekende dna-systeem) selecteert.

De motoren blijven hetzelfde, en dat is niet erg

Qua techniek is er ook niks veranderd. Zowel de aandrijflijn als het onderstel blijven bij deze facelift ongewijzigd. En daar is precies niks vervelend aan. De 280-pk sterke viercilinder is potent, vlot en komt met een prettig roffeltje. Zeker als je ‘m laat ontwaken, met een druk op de knalrode startknop op het stuur. In 5,2 tellen spurt je naar de 100 km/u. Hou je je rechtervoet naar beneden, dan stopt je Giulia pas met accelereren bij de 240 km/u. De 260 km/u op je teller haal je niet.

De vernieuwde Giulia stuurt, net als de oude, strak, scherp en sportief. Op het onderstel hebben we eigenlijk niks aan te merken, alles werkt en is lekker in balans. En de standaard vierwielaandrijving doet ook goed zijn werk. Moet gezegd: als je je enthousiasme een beetje in toom houdt, dan leunt de Alfa voornamelijk op z’n achterwielen.

Eindoordeel van de vernieuwde Alfa Romeo Giulia Competizione

Je kunt deze bescheiden update van een feitelijk al wat ouder beestje lafjes noemen. Maar als je in het achterhoofd houdt dat Alfa over vier jaar geen nieuwe auto’s met verbrandingsmotor meer zal maken, dan is deze minimale facelift van een prima gepeperde sedan met fijne viercilinder ineens best welkom. Alsof de Italianen ons duidelijk willen maken: geniet er nog maar eens extra van, nu het nog kan.

Specificaties van de Alfa Romeo Giulia Competizione (2023)