Autotest: Audi A8 4.2 TDI

De slimme mannen in witte jassen hebben zichzelf overtroffen met de nieuwe Audi A8. Het is een spektakel, maar op een bijzonder onspectaculaire manier.

 

Audi krijgt de laatste tijd een hoop kritiek over zich heen. Het werd al algemeen aangenomen dat hun ontwerpers tot de meest inspiratieloze ter wereld behoren, maar toen de nieuwe A8 voor het eerst getoond werd gingen de criticasters volledig los. Het zou een opgeblazen A4 zijn, enkel te onderscheiden van zijn mindere broeders door een oh-zo-gewaagde knik in de sliertjes van de dagrijverlichting.

 

Natuurlijk hebben deze boze tongen gewoon gelijk. Maar toch begrijpen we best waar Audi mee bezig is. Er is namelijk genoeg keus in het super-über-premiumsegment voor mensen die houden van opvallend design, drukke lijnen, veel chroom en andere in het oog springende zaken. Audi houdt het strak, simpel en ingetogen, en er zijn zeker ook mensen die dat op waarde kunnen schatten. Juist in deze klasse.

 

Het is geen saaiheid; de A8 ontbeert simpelweg het vermogen om op te vallen. Als hij een oud opaatje zou zijn dat op straat beroofd werd, zou niemand ‘m komen helpen. Een biertje bestellen in een drukke bar zou ‘m de hele avond kosten. In feite werd die rol, de onzichtbare heer, binnen de VAG-groep altijd vervuld door de Volkswagen Phaeton. Maar zelfs die wordt door deze Audi buitenspel gezet.

 

Is dat een slechte zaak? Absoluut niet, want het betekent dat je in een A8 door het leven kunt gaan alsof je helemaal geen anderhalve ton aan een auto hebt uitgegeven. Zeker in het strak gekapte maaiveld dat Nederland heet, is dat een groot goed. Hoef je in ieder geval geen excuses te maken tegenover je droge zakenrelaties, want het is toch maar een iets luxere A4, nietwaar?

 

Ook binnenin de A8 wordt het fluisterstille feestje voortgezet. De kleuren zijn zacht, de tellers simpel en elegant, de knoppen duidelijk en overzichtelijk gegroepeerd. Zelfs wanneer het dashboard voor de helft in aluminium is uitgevoerd, wat ons betreft een schitterende must-have, oogt het nog decent en ingetogen. En ondertussen, terwijl niemand het doorheeft, kun je wél mooi genieten van een van de meest geavanceerde auto’s die er momenteel op de markt zijn.

 

Laten we eens beginnen bij de meest voorkomende verkeerssituatie: je rijdt in de file. Wel eens last gekregen van je linkerkuit? Niet in de A8, want hij heeft een automaat. Maar ook je rechtervoet heeft het natuurlijk zwaar te verduren. Gasgeven, remmen, gasgeven. Je zou het elke dag moeten doen, zeg. Bij Audi vonden ze het mooi geweest; zodoende introduceren ze op deze A8 een vernieuwde adaptive cruisecontrol met stop & go. Dat betekent precies wat je denkt dat het betekent: je stelt een snelheid in, bijvoorbeeld 100 km/u, maar wanneer je voorganger in de weg rijdt remt de A8 bij en houdt hij netjes de ingestelde afstand. Ook als dat betekent dat hij stil moet gaan staan. Kruipt de rest van het verkeer weer verder, dan kruipt de A8 mee. We zouden er zo gewend aan kunnen raken. Wel even een tip: vergeet het systeem niet uit te zetten wanneer je de bebouwde kom binnenrijdt. Anders accelereert de auto enthousiast naar snelwegtempo zodra je een leeg zijstraatje inslaat, en dat is niet zo grappig.

 

Rijdt het verkeer op de A2 eindelijk door, dan wil je misschien eens die slak die voor je rijdt inhalen. Eerdere zelfregelende cruisecontrol-systemen hadden vaak een paar seconden nodig om te herkennen dat de weg vrij was wanneer je van baan verwisselde. Maar de A8 weet dat je wilt inhalen wanneer je je knipperlicht even aantikt. Hij geeft ogenblikkelijk gas en maakt een inhaalmanoeuvre mogelijk die je zelf niet beter had kunnen uitvoeren. Rijdt er vervolgens weer iemand op de rechterrijbaan die zijn linkerknipperlicht aanzet om voor jou te duiken, dan ziet de A8 dit aankomen en remt hij alvast bij. Of je nu stilstaat of 140 rijdt, het is niets minder dan verbluffend hoe goed dit systeem werkt. Probeer het één keer, en je valt spontaan in katzwijm voor de Audi.

‘Over de automatische achtbak hebben we niet echt een mening kunnen vormen; we hebben nooit gemerkt dat ie er was’

 

Nog zo’n technologisch wondertje waar je alleen maar van kunt houden: een touchpad op het dashboard waarop je met je vinger letters en cijfers kunt schrijven. Voorheen moest je, als je bijvoorbeeld een bestemming voor de navigatie wilde invoeren, eindeloos door het alfabet scrollen met de mmi-draaiknop. In de A8 schrijf je gewoon een mooie letter (of een rare hanepoot als je linkshandig bent), waarna de auto ‘m hardop uitspreekt zodat je weet dat het goed gaat. En dat gaat het; het systeem herkent de vreemdste handschriften. Zo voer je hele namen of telefoonnummers in zonder je ogen ook maar een halve seconde van de weg te halen. Dit moet de beste automobiele uitvinding zijn sinds de ruitenwisser.

 

Als dat je nog niet had overtuigd dat Audi lang en goed over deze auto heeft nagedacht, kijk dan eens naar de pook van de automaat. Hij ziet er niet alleen stoer uit, als de gashendel van een speedboot, maar dient tevens als comfortabel polssteuntje bij het bedienen van het mmi-systeem. Waarom heeft niemand dit eerder verzonnen? Dat ding is immers prominent in het interieur aanwezig, en toch behoorlijk nutteloos zodra je eenmaal bent vertrokken. Maak er dan gebruik van.
 

Volslagen ondergeschikt aan dit alles is hoe de A8 rijdt. Wat interesseert ons het bochtengedrag wanneer we (later dit jaar) op ons navigatiesysteem met Google Earth kunnen spelen? Wie maalt er om acceleratietijden als je jezelf ook gewoon tien minuten zoet kunt houden met het eindeloos instellen van je stoel? Ga je toch een eindje rijden, dan blijkt die ervaring niet eens zo heel anders dan toen je stilstond. De A8 is vrij geruisloos, en hij voert je mee alsof de natuurwetten op hem niet van toepassing zijn. Zo moeiteloos en soepel glijdt hij door het verkeer. De luchtvering zorgt dat de foutjes in het wegdek jou maar moeilijk bereiken. Met Audi Drive Select kun je kiezen tussen een comfortabele of een dynamische auto, maar denk niet dat dit heel veel uitmaakt. Het blijft een grote, onderstuurde luxelimousine. Met iets zachtere of iets hardere vering. Maar goed, als je een volbloed sportauto had verwacht moet je de fout bij jezelf zoeken.

 

De quattro-aandrijving waakt samen met een elektronisch systeempje of vijfhonderd over je welzijn. Wanneer je als een wildeman veel te hard een glibberige haakse bocht induikt krijg je geen moment het idee dat je dom bezig bent. Zelfs als andere weggebruikers er een potje van maken, bijvoorbeeld door van achter op je in te rijden, zorgt de A8 bliksemsnel dat de ramen dicht zijn en de hoofdsteunen je nek zo goed mogelijk ontzien. Volvo-geintjes, maar daar kunnen we er nooit genoeg van hebben.

 

Natuurlijk kunnen we binnen afzienbare tijd weer in tien- en twaalfcilinderuitvoeringen van de A8 stappen, maar voor nu beperkt het gamma zich tot twee V8-motoren met elk 4,2 liter inhoud. Kies zelf je brandstof: benzine of diesel. Later dit jaar volgt nog een 3,0 liter grote diesel-V6, en nóg iets later een instapversie daarvan met alleen voorwielaandrijving. We reden alledrie de motorvarianten, waarbij de achtcilinder diesel met afstand favoriet was.

 

Meer dan deze motor heb je nooit nodig. 350 pk klinkt al lekker, 19% zuiniger lijkt ons fijn, maar kijk eens naar het koppel: 800 Nm. Genoeg om middelgrote steden een paar meter op te schuiven, laat staan om een autootje voort te bewegen. We kunnen de A8 4.2 TDI dan ook in één werkwoord samenvatten: sleuren. Deze auto sleurt als een kudde muilezels. De sprint van 0 tot 100 duurt slechts 5,5 seconden en de topsnelheid is begrensd op 250 km/u. Tussenacceleraties kosten minder tijd dan niezen. Beheers je jezelf, dan verdwijnt de gedempte brul naar de achtergrond en overheerst de stilte weer. Over de automatische achtbak hebben we niet echt een mening kunnen vormen; we hebben nooit gemerkt dat ie er was.

 

De 4.2 FSI, 370 pk sterk en een behoorlijk dikke passagier lichter, is voor mensen die plastic handschoentjes schuwen en naast topprestaties ook graag genieten van een lekkere soundtrack. Daarvoor betaal je uiteraard aan de pomp, al blijft deze benzine-V8 op papier netjes boven de 1 op 10. De 3.0 TDI quattro doet zelfs 6,6 l/100 km en 159 g/km CO2. Bijzonder weinig, en dat voor een auto die nauwelijks minder indrukwekkend is.

 

Opties die je op zich wel wilt hebben op je A8 zijn led-koplampen (tien aan elke kant), Night Vision met voetgangerherkenning (ook leuk: spotten aan welke kant de uitlaat van je voorganger zit) en het fijne Bang & Olufsen audiosysteem van 1.460 Watt. Het kost meer dan een Volkswagen Fox, maar dan heb je wel zeventien speakers, plus twee tweeters die uit je dashboard omhoog komen. Altijd een leuk gespreksonderwerp op de golfclub.

 

We worden steeds luiere automobilisten, zoveel is duidelijk. Zoals gebruikelijk zullen we de elektronische hulpmiddelen op deze A8 over vijf jaar terugzien op de eerste de beste Kia. Maar het moet gezegd, we kunnen ons vinden in de Ingolstadtse insteek. Het verschil met bijvoorbeeld Lexus is dat Audi blijft benadrukken dat de systemen ter ondersteuning van de bestuurder dienen, niet ter compensatie. Een A8 stuurt zichzelf niet bij om binnen de lijntjes te blijven, en parkeren mag je lekker zelf doen. Al komt dat laatste vooral doordat een parkassist-systeem technisch niet mogelijk was vanwege het ontbreken van elektrische stuurbekrachtiging. Klein detail.

 

Maar goed, je snapt ons punt. Zolang wij gewoon zelf auto mogen blijven rijden, accepteren we dit soort snufjes graag. Sterker nog, we vinden ze prachtig. Maar voor mensen die toch liever gewoon de krant lezen in het verkeer heeft Audi ook een oplossing. Wie dit jaar een A8 bestelt, krijgt er gratis twaalf uur lang een privéchauffeur bij. Ouderwets hoor.