Audi RS Q8

Het is op het eerste oog een vat vol tegenstrijdigheden, die Audi RS Q8. Als je zou willen kijken hoeveel begrippen en eigenschappen die eigenlijk elkaars vijand zijn, je bij elkaar kunt proppen, dan zou je zomaar eens bij deze auto kunnen uitkomen. De combinatie van een klont als een SUV en een vorm die puur om elegantie gaat als een coupé is al een behoorlijk moeizame. Dat blijkt ook wel, want elke poging is tot nu toe op een nogal desastreuze wijze mislukt.

Zo moet je bij de Mercedes GLE Coupé en BMW X6 – en hun kleinere broertjes – met name die elegantie met een lampje zoeken. Of eigenlijk is ie met een bouwlamp nog niet te vinden. Dan zien we liever SUV’s die vanuit de basis wat eleganter ontworpen zijn – de Alfa Stelvio of Maserati Levante, om er een paar te noemen – zonder dat er krampachtige pogingen zijn gedaan om een bestaand model een ‘coupé-achtige daklijn’ mee te geven.

En hoe zit het met de Audi RS Q8?

Hoe staan we dan tegenover de Q8, die toch de coupé-achtige versie van de Q7 zou moeten zijn? Tsja. Het blijft een wat moeilijk op het netvlies liggend geheel, al is ie stukken beter geslaagd dan zijn Duitse lotgenoten. Het is een beetje een raar ding. Hij mag dan vijf meter lang, twee meter breed en 1,70 meter hoog zijn, hij oogt zo gespierd en gedrongen dat ie zeker van een afstandje veel kleiner lijkt dan hij is.

Tot je dichterbij komt, of je realiseert dat die auto naast hem toch echt geen kleintje is. En dan is het opeens toch een behoorlijke knots, wat nog eens extra geaccentueerd wordt door die geprononceerde heuplijn, de gemene kleine matrix-led-koplampen, de gigantische wielen (22 inch), de enorme glanzend-zwarte grille en de luchtinlaten bij de bumpers, die nog het meest weghebben van zwarte gaten waarin lucht verdwijnt om nooit meer terug te worden gezien. En dan die achterkant, met twee stortkokers om mishandelde lucht af te danken, een joekel van een diffuser en verder alleen maar horizontale lijnen om zijn breedte te benadrukken. Het is duidelijk: deze Audi RS Q8 houdt best van een geintje, maar je moet geen grappen met hem maken.

Hoe is het interieur?

Het binnenste van de Audi RS Q8 is één en al verwennerij op dat typische hoge Audi-niveau. De middenconsole wordt gedomineerd door touchscreens, afgezet met randjes aluminium en koolstofvezel. Het oogt in het begin wat intimiderend, maar went snel en is eenvoudig te bedienen. De haptische feedback, waarbij knopjes laten voelen dat ze zijn ingedrukt, helpt daar zeker bij, net als de logische manier waarop de menu’s zijn ingedeeld.

Ook de hele meterboel is digitaal, en je hebt de info eenvoudig voor het kiezen: de navi-kaart over het hele scherm of toch liever g-krachtmeters? Je zegt het maar. Ruimte is er overal in overvloed: voor- en achterin, en in de bagageruimte. Afwerking, flexibiliteit, ergonomie – het ademt allemaal dat dit het beste is dat Audi op dit moment in huis heeft, en dat zegt eigenlijk alles. Nou ja, bijna alles…

Want er is nog zo’n tegenstrijdigheid: een haast bizar motorvermogen in combinatie met een hoge, loodzware carrosserie, dat gaat maar zelden goed. Ja, leuk in rechte lijn, maar bij de eerste de beste bocht gaat het meestal, eh… iets anders dan je op grond van de bijtende acceleratie had verwacht. Dus als de Audi RS Q8 zich érgens in kan onderscheiden…

Hij roept nogal wat verwachtingen op ook, want jij weet ook wel dat een Audi RS Q8 in feite een Lamborghini Urus is die langs de Suit Supply is geweest. Of anders is het de kogelvisversie van de Audi RS 6. De basis is in ieder geval hetzelfde. Een 4,0-liter biturbo V8 bulkt er, net als bij de RS 6, maar liefst 600 pk uit en creëert een trekkracht van 800 Nm. Dat maximum is er al bij het ‘bijna niksdoen’-toerental van 2.200 tpm. Oké, een Urus doet daar nog 50 pk’s en Nm’s bij – noblesse oblige, tenslotte.

Veelzijdiger dan de Urus?

De RS Q8 is echter van veel meer markten thuis dan de Urus. Die heeft een hitsigheid die zijn DNA hem nu eenmaal opdraagt, en waar de Audi geen last van heeft. Laat alle knopjes en instellingen voor wat ze zijn, en deze Q8 is een gemoedelijke SUV waarmee je oma rustig boodschappen zou kunnen gaan doen zonder ooit in de gaten te hebben dat er een heel ander beest achter dat gemurmel op de achtergrond schuilgaat. Hij is comfortabel, trekt braaf en zonder gebok op, en lounget zich een ongeluk om het je maar zo veel mogelijk naar de zin te maken.

Het andere gezicht van de Audi RS Q8 is nog veel indrukwekkender. Je kunt zo’n beetje alles instellen aan de standaard luchtvering, de manier waarop de elektronica reageert en de dingen die besturing en transmissie doen, maar het simpelst zijn de Drive Modes, die variëren van Comfort tot RS en dan nog in hoge mate te finetunen zijn. Zet de boel in de stand RS en je rijdt echt in een keurig geklede versie van de Urus. Al het vermogen en koppel zijn onmiddellijk wakker en er is een enorme urgentie om je zo snel en spectaculair mogelijk ergens of nergens naartoe te brengen. De motor klinkt bronstiger en bruter, al zijn de dagen van de échte herrie helaas voorbij. Maar het is genoeg om je in elke tunnel even het raampje open te laten draaien en de Tiptronic-bak een paar tikkies terug te geven.

Bochten, waar het bij andere SUV-achtigen vaak niet zo heel denderend gaat, zijn voor de Audi RS Q8 een feestje op zich. Het is verbijsterend hoe vlak de koets blijft, ondanks zijn hoge zwaartepunt, en hoe weinig je merkt van die bijna 2.300 kilo tijdens het aanremmen. Nog wonderlijker: er treedt nauwelijks onderstuur op, toch iets waar quattro’s nogal berucht om zijn. Hij blijft juist bizar neutraal, wat alles te maken heeft met de standaard vierwielbesturing en de uitgekiende manier waarop het differentieel met de elektronica samenwerkt. Het ding is gewoon niet van zijn stuk te krijgen.

Tuurlijk, twee ton is een bespottelijk bedrag voor een auto die eigenlijk niemand echt nodig heeft. Maar de Audi RS Q8 is wel zó goed gedaan dat ie een van de vermakelijkste vormen van totale overbodigheid is.

Specificaties Audi RS Q8 (2020)