Autotest: BMW 640i Coupé

Eerst was er de cabrio, nu is de nieuwe BMW 6 er ook in een versie die niet open kan. En die dus nog meer op rijliefhebbers gericht is.

‘Blijft een mooie auto’, zucht de man in BMW-poloshirt, die staat te kijken naar het indrukwekkende rijtje voorgangers van de 6-serie dat BMW voor de gelegenheid van deze introductie én het historisch besef van de journalisten heeft neergezet.

‘Pardon?’, vragen we, omdat we niet weten welke hij precies bedoelt; de mint-condition 635 CSi, de beeldschone 503 of misschien die puntgave 3200 CS, de Bertone-creatie van begin jaren zestig? ‘Nee, de vorige 6-serie. Móóie auto’, zegt de man. ‘Nou eh, nee’, antwoorden we. ‘Heel eerlijk gezegd hebben wij er nooit zoveel mee gehad. Rare proporties en dan die idioot grote achterklep die er zo bovenop gebisonkit is… Hij reed zalig, maar een mooie auto – sorry, nee.’

De BMW-medewerker schuift iets dichterbij en fluistert: ‘Ach, hij is ook binnen het bedrijf zelf altijd een bron van controverse geweest. Sommigen vonden ‘m prachtig, anderen haatten ‘m. Maar dat hoort een beetje bij zo’n auto, toch? En er waren gelukkig genoeg mensen die hem waardeerden, want hij heeft goed verkocht. Niet overdreven, maar gewoon: goed.’

Als hij wegwandelt, denken we nog even na over wat hij zei. Hoort dat nou echt bij zo’n auto, zo’n controversieel uiterlijk? We denken eigenlijk van niet. Volgens ons hoort een grote coupé als de 6-serie vooral te behagen, elegant en fraai gelijnd te zijn, en er slank en snel uit te zien. Je moet met één blik zin krijgen in een lange reis naar spannende, exotische oorden; niet naar circuits (daar zijn de Ferrari’s en Lambo’s van deze wereld voor) en al helemaal niet naar diepe afgronden of auto-shredders, waar de vorige 6 dus bij uitstek voor geschikt was.

We laten de mijmeringen en voorgangers voor wat ze zijn en draaien ons om. Daar staat ie, de nieuwe 6. Het is grappig: hoewel de overeenkomsten tussen de oude en deze nieuwe overduidelijk zijn, verschillen ze als dag en nacht, als eh, nou ja, als mooi en lelijk. De ‘grote lijnen’ komen grotendeels overeen, maar daar waar het bij de oude 6 misging, versterken de verschillen de nieuwe juist extra. Hij is een paar centimeter lager en breder, maar oogt daardoor hele meters atletischer én eleganter. Dat gekke kofferdeksel is verdwenen, waardoor het ontwerp nu eindelijk één geheel is.

Een detailverschil dat gek genoeg pas echt werkt als je ze naast elkaar ziet: het BMW-logo zit bij de nieuwe echt op de neus, waar het bij de oude op het scharnierende deel van de motorkap zat. Het lijkt/is (doorhalen wat niet van toepassing is) een drie-keer-niksverschilletje, maar het werkt verbazingwekkend goed.

 

Wat verwacht je verder van een grote BMW-coupé? Dat ie snel is, comfortabel, sportief op afroep, dat hij perfect is afgewerkt en is volgestopt met álles wat BMW van auto’s weet?

Wel, in dat opzicht scoort BMW een top 3-met-stipnotering in de categorie Minst Verrassende Auto’s Ooit. Snel is hij: wij reden de 640i, voorlopig de benzine-instapper met 320 pk en 450 Nm, goed voor een sprint naar 100 km/u in 5,4 seconden en een afgeregelde top van 250 km/u. De twinturbo zescilinder maakt een heerlijk geluid dat je alleen bij fors accelereren hoort; meestal overheerst de stilte of de onvoorstelbare herrie die er uit de optionele (en ongetwijfeld peperdure) Bang & Olufsen-stereo komt. Comfortabel? Check!

Hoewel de Coupé met opzet steviger geveerd is dan de Cabrio en de onderstelafstemming uiteraard door sportiviteit geïnspireerd is, is het echt niet zo dat je elke hobbel knalhard doorgestuurd krijgt. Dat kán trouwens wel, via de diverse onderstelinstellingen die je zelf kunt selecteren. Er valt trouwens sowieso een hoop te kiezen, maar het handigst zijn de presets Sport, Sport+, Comfort, Comfort+ en het nieuwe Eco Pro. Ze beïnvloeden de onderstelkarakteristiek, besturing, versnellingsbak, de mate waarin de elektronica ingrijpt als je gaat lopen rossen en de felheid waarmee het gaspedaal op je voetcommando’s reageert.

De Eco Pro-stand is een buitenbeentje; hij is gericht op brandstof besparen en moet gemoedelijk voortkabbelen of flaneren promoten. Je moet het pedaal echt doortrappen wil er ook maar iets gebeuren, de bak schakelt een of meer tandjes hoger en zelfs de airco wordt op een lager pitje gezet. Het is eigenlijk net een soort luie, sadistische ober met veel hart voor de zaak en weinig voor de klant: het duurt een eeuw voor je drankje komt en in de tussentijd heeft hij de verwarming flink hoger gezet zodat je meer dorst krijgt. Nou ja. Je schijnt er tot maar liefst 20 procent brandstof mee te kunnen besparen en er zullen vast 6-rijders zijn die die gedachte kunnen waarderen.

Deze 640i was trouwens ook voorzien van Integral Active Steering, waarbij ook de achterwielen lichtjes mee kunnen sturen. Niet nieuw, maar het werkt verbluffend; de besturing wordt er heerlijk direct en precies van, de draaicirkel wordt zo kort dat je de eerste paar keer denkt dat je inparkeren compleet verleerd bent (lachen voor de buren) en op hoge snelheid levert het een geweldige stabiliteit op omdat de wielen eventueel zelfs licht tegen kunnen sturen om je in het rechte spoor te houden. Het komt zeker in een snelle reisauto als de 6 geweldig tot z’n recht.

Het interieur is fraai; overzichtelijk, vlekkeloos afgewerkt met hout, leer en andere fraaie materialen. De zit is opvallend laag: heerlijk als je eenmaal op je plek zit, maar het zal voor de wat oudere liefhebbers een crime zijn om er weer uit te komen. De achterbank is leuk voor beenloze kabouters of andere vijanden; vrienden kun je beter op de trein zetten. De bagageruimte is trouwens wel weer lekker groot: je schijnt er drie golftassen in kwijt te kunnen, wat dan weer fijn is voor die ene vriend die met de trein moest; hij hoeft in ieder geval niet met zijn golftas te slepen.

Het is al met al een heerlijke auto, die nieuwe 6 Coupé. Dat was ie natuurlijk al, maar het grote voordeel is dat ie er nu ook nog eens geweldig uitziet en voorzien is van de allernieuwste en -slimste technieken die BMW in huis heeft. Ze kunnen het wel.