Autotest: BMW X1 xDrive 20d

BMW boort met de X1 maar weer eens een geheel nieuw segment aan: een kruising tussen een SUV en een station. Je moet er maar op komen…

 

Wie haar kent zal het met ons eens zijn, voor wie haar niet kent is het een gouden tip: Sylvia Witteman is met enige afstand de leukste columniste van Nederland. Zo had ze laatst in het Volkskrant Magazine weer een prachtige column over de nieuwste rage in de Verenigde Staten, waar alles opeens guilt free, vrij van schuldgevoel, moet zijn. Allerlei soorten voedsel worden zodanig light gemaakt dat je er troggen vol van achterover kunt slaan zonder je daar schuldig over te hoeven voelen. Zoals het Amerikanen betaamt slaan ze daar natuurlijk weer compleet in door; de woorden Guilt free! staan met Telegraaf-voorpaginagrote letters op verpakkingen en men is niets te beroerd het begrip uit te smeren tot guilt free-kinderopvang en een guilt free-hondenjasje van organische wol. Het zou ons dan ook niet verbazen als de nieuwe BMW X1 in de Amerikaanse showrooms verschijnt met guilt free in dikke witte kalkletters op de voorruit – succes verzekerd.

 

Want je moet tegenwoordig toch over een sterk ego beschikken om nog ongegeneerd met een volwassen SUV voor te komen rijden. De BMW X1 mag dan als een SUV ogen, hij ís het volgens de stellige overtuiging van de Duitsers niet. Hij is een kruising tussen een SUV en een station. Nu zijn ze bij BMW ware grootmeesters in het vinden van niches die niemand ooit gezocht heeft, het geven van antwoorden op nooit gestelde vragen en het claimen van kruisingen waar zelfs de meest gewetenloze genetici nog nooit aan gedacht hebben. En niet eens zonder succes; hoewel we niemand kennen die bij het horen van de claim dat de X6 een kruising is tussen een SUV en een coupé niet in hoongelach uitbarst, schijnt het ding het verkooptechnisch allerminst onaardig te doen. In het X1-geval is de claim trouwens niet eens zo vergezocht; er zitten nadrukkelijke SUV-elementen in het ontwerp, maar zeker vanuit sommige hoeken kun je er best iets stationachtigs in bespeuren.

 

Qua formaat valt de X1 dan ook overal prachtig tussen. Hij is maar 7 centimeter korter dan een 3-serie Touring, maar wel 12 centimeter hoger, terwijl hij wel weer 13 centimeter lager ligt dan een X3. Die laatste is weer 11 centimeter langer. De wielbasis, de belangrijkste graadmeter voor de binnenruimte (vooral op de achterbank), is krek gelijk aan die van een 3-serie. Dan weet je ongeveer welke kant het op gaat: voldoende beenruimte, ruim voldoende hoofdruimte en mede dankzij de in drie delen neerklapbare achterbank meer dan voldoende tot karrenvrachten bagageruimte (420 tot 1.350 liter).

 

Ook niet onbelangrijk is dat de X1 er gewoon erg goed uitziet. Zeker na de X6 en ook met de 5 GT hebben we ons wel eens afgevraagd of BMW niet een tikje was doorgeschoten in de integratie van de blinde/slechtziende medemens op de ontwerpafdeling. Bij de X1 is daarvan geen sprake. De hoge, kaarsrechtopstaande grille is misschien even wennen, maar voor de rest valt de X1 bijzonder prettig op het netvlies. Het interieur zal voor niemand die de afgelopen jaren een BMW heeft gereden verrassingen in petto hebben. Het is duidelijk, mooi gemaakt van mooie materialen en in hoge mate op de bestuurder gericht. Al kan de bijrijder wel gezellig met alle iDrive-, stereo- en navigatiedingen klieren, als je die tenminste besteld hebt. Want airco, 17 inch lichtmetaal en hoofdairbags mogen dan (en veel meer natuurlijk) altijd op een X1 zitten, het optieboekje is nog altijd vele malen dikker dan de standaarduitrusting. Het blijft wel BMW, natuurlijk. De stoelen zijn trouwens uitstekend, net als hun verstelbaarheid; wie hier geen goede zitpositie kan vinden, moet misschien eens langs een dokter.

 

De hogere zitpositie, die voor veel mensen alleen al reden zal zijn om een X1 te overwegen, levert een prima uitzicht op over de stakkers die je straks gaat inhalen. Want ook dat is natuurlijk typisch BMW: de focus van de motoren en onderstelafstemming ligt op sportiviteit. De X1 is behoorlijk stevig geveerd en gedempt, al is hij stukken vriendelijker dan een X3. Wij reden de xDrive20d, dus met vierwielaandrijving en een tweeliter commonrail diesel met 177 pk. Hij bereikt binnen 8,4 seconden de 100 km/u en stopt ermee bij 205 km/u. Méér kan ook: er is ook een 23d van 204 pk en een 28i (benzine dus) van 258 pk. Voor wie het allemaal niet zo bruut hoeft, komen eind dit jaar de 18d (143 pk) en in maart 2010 de 18i (150 pk). Die laatste twee en de 20d zijn er trouwens ook met aandrijving op twee wielen – de achterwielen welteverstaan, en heten dan sDrive.

 

De X1 rijdt zonder meer uitstekend. Hij is als gezegd stevig geveerd, maar daarvoor koop je een BMW ook een beetje. Het levert immers ook een vlekkeloos bochtgedrag op, waarbij van overhellen nauwelijks sprake is. Het blijft toch verbazingwekkend knap, hoe BMW het voor elkaar krijgt al die relatief hoge, zware auto’s te voorzien van een weggedrag waar menig klein hatchbackje groen van jaloezie van zou worden. De besturing is fantastisch, niet te licht en uitgesproken communicatief zonder babbelziek te worden. De schakelwegen van de zesbak (er is ook een zestraps automaat) zijn wat lang, maar dat past wel bij het soort auto en je went er vlot aan. De motor maakt de X1 vlot zat en klinkt er (voor een diesel) nog niet eens gek bij ook.

 

We hebben ons suf gepiekerd, maar we kunnen eigenlijk geen enkel argument bedenken dat tegen de X1 spreekt. Je hebt alle voordelen van een SUV zonder dat je met een scheef oog bekeken zult worden (guilt free, weet je nog?), en met de Efficient Dynamics-maatregelen die natuurlijk ook op de X1 weer allemaal standaard zijn, vindt zelfs Greenpeace je geen proleet (de sDrive20d heeft een CO2-uitstoot van 136 g/km, lager kan in deze klasse niet). Daarbij ziet hij er goed uit, rijdt hij super en is hij ruim en flexibel. Nou ja, één klein argumentje: ook wat prijs betreft is de X1 een echte BMW. De 18i is er vanaf 34.950 euro, onze xDrive20d kost al 10 mille méér. Zonder extra’s, waarmee het traditiegetrouw weer hard kan oplopen. Schuldgevoelens zijn er in X1-land dus alleen in de financiële zin des woords…