Bugatti Galibier

Bugatti heeft een alternatief gevonden is deze hardvochtige tijden van recessie… Nou ja, misschien ook niet. Dit speeltje is voorbehouden aan puissant rijke wereldbewoners.

 

De firma Hermès verkoopt luxe artikelen zoals zijden sjaaltjes, handtassen, parfummetjes en wat dies meer zij. Een van de meest fameuze producten van Hermès is een handtas genaamd de Birkin. Deze schandalig dure accessoire werd vernoemd naar de fameuze, sensueel zingende actrice, die in de jaren ‘60 vooral bekend werd door haar duet met Serge Gainsbourg: ‘Je t’aime… moi non plus’.

 

Ondanks de ijzingwekkende aanschafprijs van ruim 6.000 euro, is dit ultieme statussymbool verrassend ongevoelig gebleken voor de recessie. Zo ongevoelig zelfs, dat Hermès zijn eigen krokodillenkwekerij heeft geopend om aan de vraag te kunnen voldoen. Weinig ethisch dus, dit handtasje en alleen weggelegd voor de allerrijksten onder ons. Geen wonder dat Victoria Beckham er naar verluidt een stuk of honderd heeft rondslingeren.

 

Hoe slecht het ook gesteld mag zijn met de staat van ´s werelds financiën, er blijft altijd een exclusief groepje mensen voor wie geld geen enkel onderwerp van discussie is en het is heel interessant om te kijken hoe deze lieden hun rijkdom aanwenden. Het gaat daarbij vooral om het juiste product van de juiste fabrikant. Hoe exclusiever hoe beter. Uiteindelijk draait het allemaal om de merknaam. Authenticiteit en exclusiviteit zijn het allerbelangrijkste en de prijs is slechts bijzaak.

 

Dat is waarschijnlijk ook de reden dat Bugatti er alle vertrouwen in heeft dat de nieuwe limousine, de Galibier, een doorslaggevend succes gaat worden en laten we eerlijk zijn, je kunt er natuurlijk een hoop meer plezier aan beleven dan aan een ei van Fabergé.

 

‘We hebben net onze eerste cliëntenavond achter de rug’, zegt Achim Anscheidt, directeur van Bugatti’s ontwerpafdeling. ‘De Galibier kreeg een staande ovatie toen hij werd onthuld. Eigenaren van een Veyron kwamen me enthousiast de hand schudden en dat was heel aangenaam, moet ik toegeven. In de jacht- en vliegtuigbouw is het heel gewoon wanneer je een enkel exemplaar bouwt, of een kleine gelimiteerde oplage van een bepaald model op de markt brengt. Bugatti doet eigenlijk precies hetzelfde.’

 

In een vertrek, ergens dichtbij Bugatti’s hoofdvestiging in Molsheim, zijn Bugatti topman Dr. Franz-Josef Paefgen, de topman op technisch gebied Wolfgang Schreiber en ontwerpbaas Anscheidt, samen met nog wat andere onderknuppels van Bugatti bij elkaar gekomen om ons een voorproefje te geven van wat zij ‘de meest exclusieve, elegante en krachtige vierdeurslimousine ter wereld’ noemen. Er wordt op gedempte toon geconverseerd, de heren zijn allemaal onberispelijk in het pak gestoken en de hele sfeer ademt distinctie en exclusiviteit.

 

De Galibier gaat eerst nog op een wereldwijde tour. Californië, het Midden-Oosten, Azië; vrijwel alle continenten worden aangedaan om maar voldoende handtekeningen en cheques te verzamelen. Zo’n cheque moet dan waarschijnlijk wel minimaal zes nullen bevatten, want de verwachting is dat het meer dan een miljoen euro zal kosten om jezelf eigenaar te mogen noemen van een van deze 5,3-meter lange extravagante automobielen. Daar komen eventuele lokale belastingen of invoerrechten dan nog bij.

'Woorden als "eenvoud" en "tijdloosheid" zijn gewaagde uitdrukkingen als je het hebt over het meest ultieme stuk bling dat je kunt voorstellen'

‘Zonder twijfel zullen onze klanten ons precies gaan vertellen wat ze aan deze auto wel of niet bevalt en aan de hand van die informatie zullen wij beslissen hoe de uiteindelijke auto er uit komt te zien’, zegt Paefgen. Juist! Kom daar maar eens om bij je lokale Skoda-dealer!

 

Er werd al drie jaar gesproken over de Galibier en uiteindelijk startte men begin dit jaar aan de productie van het eerste prototype. De naam Galibier verwijst enerzijds naar de notoire Franse Alpenpas, de Col du Galibier en anderzijds naar de – uit de jaren ‘30 stammende – vierdeurs Bugatti. De schuin aflopende fastback-achterkant is een duidelijk eerbetoon aan de Type 57 Atlantic, die overigens ook dezelfde nadrukkelijke naad in het midden vertoonde. Bij de Galibier zien we deze ‘ruggengraat’ over de hele lengte van de auto terug, zelfs tot in de voorruit. Dit stilistische element versterkt ook het dramatisch effect van de taps toelopende achterkant van de Galibier. Die achterkant wordt verder door niets ontsierd. De enige zichtbare toevoegingen zijn een functionele diffuser en maar liefst acht uitlaatpijpen.

 

De voorkant kenmerkt zich vanzelfsprekend door de markante hoefijzervormige grille die we ook kennen van de Veyron. Ook de tweekleurige carrosserie is iets wat we al eerder hebben gezien bij Bugatti. Het lakwerk is een negenlaags kunststukje op zich. De lak licht op in het donker, zodra er licht op invalt. Afgezien van de aluminium voorportieren en voorspatborden, zijn de carrosserie en het chassis geheel uit koolstofvezel vervaardigd. Op die manier wordt een grotere torsiestijfheid gerealiseerd en wordt er gelijktijdig flink op het gewicht bespaard.

 

De Galibier staat op vier kolossale lichtmetalen 22-inch velgen, maar de carrosserie is zodanig geproportioneerd dat het nauwelijks opvalt dat de Bugatti op vier van die belachelijk grote banden staat.

 

En dan het motorcompartiment. De Galibier wordt aangedreven door dezelfde achtliter W16 als de Veyron. Die ligt voorin, onder een tweedelige motorkap die zich opent als de vleugels van een vlinder. In de Galibier echter geen vier – uitlaatgasgedreven – turbocompressoren, maar twee door de krukassen aangedreven compressors (superchargers). Hierdoor wordt op effectieve wijze het beschikbare koppel vergroot bij lage toerentallen. De motor loopt trouwens net zo lief op ethanol als op euro95, dus niemand kan zeggen dat ze bij Bugatti niet aan het milieu denken!

 

Schreiber, de man die voor Volkswagen de DSG-versnellingsbak ontwikkelde, wil zich niet uitlaten over de transmissie die in de 900-pk sterke Galibier zal worden toegepast, maar naar alle waarschijnlijkheid zal het een wat meer bij het karakter van de auto passende conventionele, automatische versnellingsbak worden. Dit in tegenstelling tot de door Ricardo voor de Veyron ontwikkelde bak met dubbele koppeling. Verder is vierwielaandrijving vanzelfsprekend en ligt de topsnelheid ergens boven de 320 km/u.

 

Het interieur is van een kwaliteit die je mag verwachten wanneer je ’s werelds superrijken afscheid wilt laten nemen van meer dan een miljoen euro. Anscheidt gebruikt veelvuldig woorden als ‘eenvoud’ en ‘tijdloosheid’ en dat zijn gewaagde uitdrukkingen als je het hebt over het meest ultieme stuk bling dat je kunt voorstellen. En bling is het. Zeker het dashboard. Een gigantisch stuk gepolitoerd hout, slechts voorzien van twee instrumenten. Eentje geeft het afgegeven vermogen aan en de andere de snelheid. De schaal van de snelheidsmeter loopt tot 390 km/u.

 

De cabine wordt in de lengterichting in tweeën gedeeld door een tweede stuk hout, waarin aan de voorkant de knoppen voor de bediening van de versnellingsbak een plaats hebben gevonden. Verder zijn er twee opmerkelijke stukken decoratie. Een afneembaar televisiescherm en een Tourbillon-uurwerk, ontworpen door Bugatti-partner Parmagiani. De eigenaar van een Galibier kan dit uurwerk ook uit de auto nemen en het om de pols dragen. De achterpassagiers krijgen elk een afzonderlijke stoel en de hele cabine is afgewerkt in een geweven leersoort dat zo aromatisch geurt dat zelfs een Bentley Continental er in vergelijking uitziet (en ruikt) als een doodordinaire Nissan.

 

‘Maar dit is geen paleisje op wielen om van een afstand te bewonderen, we hebben juist een bewuste beslissing genomen om een auto te maken die ook echt gebruikt kan worden waar hij voor gemaakt is, namelijk rijden’, zegt Achim Anscheidt.

 

Wanneer Bugatti mocht besluiten om de Galibier in productie te nemen – en wij denken dat die kans vrij groot is – dan zal de aanvankelijke productie waarschijnlijk beperkt blijven tot zo’n vijftig stuks per jaar, te beginnen in 2013. De totale productie zal niet groter zijn dan 300 exemplaren en de meeste daarvan zullen ongetwijfeld eindigen bij Veyron-bezitters. Kunnen die arme stumpers ook eindelijk ergens hun koffers kwijt…