Can-Am Spyder F3-S

Een van ‘s werelds vreemdste voertuigen heeft een nieuwe gedaante. De Can-Am Spyder F3, meer ontspannen en dragster-achtig dan de drie bestaande varianten, moet ons overtuigen dat er méér is dan twee of vier wielen.

Als je de mensen van de Canadese fabrikant BRP vraagt waarom ze in 2008 in vredesnaam de Can-Am Spyder uitvonden, luidt het niet geheel onlogische antwoord: ‘Omdat we al talloze voertuigen bouwden voor op water, sneeuw en zand, en we ook iets wilden voor op het asfalt.’ Daar kunnen we inkomen, al waren we zelf waarschijnlijk met een meer conventioneel geheel op de proppen gekomen.

Laat ons je even kort bijpraten over de omgekeerde trike die Can-Am Spyder heet. Het is inmiddels zeven jaar geleden dat de RS-versie geïntroduceerd werd, een snelheidsmonstertje zonder voorruit en met een zithouding die sterk deed denken aan Batmans Tumbler-motorfiets. Na twee jaar volgde de RT, bestemd voor lange toerritten met comfort en bagageruimte. Omdat je ook in driewielerland nooit genoeg segmenten kunt hebben, kwam een paar jaar later de ST ten tonele die, je raadt het al, er netjes tussenin ging zitten. Nu is er dan de Spyder F3, die min of meer de vrijgevochten dragster uithangt met een diepere zit, naar voren geplaatste voetsteunen en – aldus Can-Am – een gedurfder uiterlijk. Alsof de andere drie niet al dagelijks kinnen op stoepen lieten klappen.

Want dat is wat er gebeurt als je op een Spyder rijdt. Mensen gedragen zich alsof ze geconfronteerd worden met een jonglerend buitenaards wezen op stelten. Nekken worden verrekt, gezichtspieren op de vreemdste manieren aangespannen. We worden dusdanig ongegeneerd aangegaapt dat we meerdere keren omlaag kijken om maar even te controleren of we onze kleren vanochtend wel hebben aangetrokken. Dit moet ongeveer zijn hoe mensen ooit reageerden toen de allereerste auto’s en motorfietsen op de weg verschenen.

Volgens die logica zou de Can-Am Spyder over ruim een eeuw ook gemeengoed moeten zijn, maar daar zijn we niet zo zeker van. Het blijft een onlogische keuze, zo’n driewieler: wel de koude en natte nadelen van een motorfiets, maar niet de voordelen qua file- en parkeergemak. Toch zijn er mensen (waarschijnlijk vooral zonder motorrijbewijs, want mits je al voor januari 2013 auto reed, heb je dat niet nodig) die volledig in katzwijm vallen voor het concept van de Spyder en nooit meer iets anders willen. Laten we het erop houden dat het een acquired taste is, en bovenal dat je ‘m geprobeerd moet hebben om je oordeel te kunnen vellen.

Can-Am noemt de F3 een powercruiser, een roadster met een laag zwaartepunt en een langgerekt buizenchassis dat 40 procent stijver is dan dat van andere Spyders. De prettig relaxte zitpositie is optimaal in te stellen op je lengte en postuur door middel van verstelbare handvatten en voetsteunen, een klusje dat de dealer in tien minuten voor je kan klaren. Voor de aandrijving zorgt een nieuwe 1,3-liter driecilinder-in-lijn van Rotax, 115 pk sterk en in directe verbinding met je rechterhand. Remmen gebeurt voor en achter tegelijk met een pedaal bij je rechtervoet, en er is naar keuze een voetgeschakelde zesbak met handkoppeling of een semi-automaat die je met je linkerhand kunt bedienen. De amper 400 kilo zware Spyder F3 gaat in 4,8 seconden van 0 naar 100 km/u en bereikt een top van zo’n 180 km/u.

Dat laatste proberen we maar niet uit, niet alleen omdat we voornamelijk op Mallorcaanse bergwegen rijden die geen twintig meter rechtuit lijken te gaan, maar ook omdat het even duurt voor de Spyder de gemiddelde leek genoeg vertrouwen heeft ingeboezemd om het gas goed open te trekken. De eerste keer dat je een bocht wilt maken, val je nog net niet van ‘m af. Al snel leer je dat je naar binnen moet leunen – ietwat tegennatuurlijk, aangezien de opzet van de Spyder dicteert dat ie om z’n lengteas naar buiten rolt als een auto. Waar serieus stuurwerk bij eerdere Spyders nogal wat armspierkracht vereiste, blijkt de positie van je voeten op de F3 een zegen: je benen kunnen het grootste deel van je gewicht opvangen, waardoor je minder snel moe wordt en je jezelf bovendien stabieler houdt. Wel zo prettig als bochten elkaar snel opvolgen.

De grootste klacht bij de vorige Spyder die we reden, de ST, was de slappe voorwielophanging. Het ding reed hierdoor nogal flodderig en raakte, zeker op nat wegdek, bij de minste of geringste wending kantelend de grip op z’n vlakke achterwiel kwijt, waarna de elektronische waakhondjes ingrepen en al je power in een klap verdampte. Bij de stijvere, lagere F3 is dit veel beter voor elkaar, maar als we tijdens een oefening op een kartcircuitje wat korte bochten maken, worden we toch niet direct heel blij. Nog steeds wringt de voortrein de wiebelige banden voorbij hun houvast en grijpt de stabiliteitscontrole – hoewel subtieler – naar ons idee te vroeg in. Later, op de glooiende bergwegen, hebben we hier hoegenaamd geen last meer van. Laten we het erop houden dat je qua agiliteit niet al te veel van de Spyder F3 moet verwachten.

Is dat een probleem? Alleen als je van plan was om ‘m regelmatig op een kartbaan uit te laten. Zodra ie de ruimte heeft, biedt de F3 je het soort pret dat een driewieler je als klein kind ook schonk. Het is een verslavend soort gekkigheid. Z’n motor sleept je grommend met een noodgang van je plek en roffelt en ploft tijdens het uitrollen. De semi-automaat schakelt vliegensvlug, regelt een dosis tussengas als het moet en reageert foutloos op je aanwijzingen. De Brembo-remmen zijn op hun taak berekend. Het bekrachtigde stuur went snel en na een paar uur stappen we soepel af, zonder kramp of pijntjes en met een glimlach.

Zouden we zelf voor het vrij vorstelijke bedrag van ruim 20.000 euro (in België – in Nederland komt er nog bpm bij) een Can-Am Spyder F3 aanschaffen? Nee, wij zouden voor dit geld een Ford Fiesta ST nemen, of anders de allerdikste motorfiets die we konden vinden. Wat we al zeiden: voor de Spyder moet je in katzwijm vallen, en dat is bij ons niet gebeurd. Dat betekent niet dat we niet gefascineerd zijn en niet ontzettend veel lol hebben beleefd.

Can-Am Spyder F3-S

13/20

Motor
1.330 cc
driecilinder
115 pk / 130 Nm

Aandrijving
achterwielen
6v semi-automaat

Prestaties
0-100 km/u in 4,8 s
top ca. 180 km/u

Verbruik (gemiddeld)
n.b.
CO2–uitstoot n.b.

Afmetingen
2.642 x 1.497 x 1.099 mm (l x b x h)
1.709 mm (wielbasis)
386 kg
27 l (benzine)
24,4 l (bagage)

Prijzen
NL n.b.
BE € 22.199

Het vonnis
De Can-Am Spyder: voor mensen die op een feestje uitstekende wijn en gin-tonics afslaan en vragen om een glas olijfolie met peper. Cool en uniek is ie, doordacht ook, en de F3 rijdt beter dan ooit