De Spark is de opvolger van de razendpopulaire Chevrolet/Daewoo Matiz. Foute woordgrap nummer 1: wil de vonk een beetje overslaan? Het verhaal van de Matiz zal waarschijnlijk zelfs de diepst verstopte bospygmeeën bekend zijn, maar het blijft een prachtig verhaal en er zullen best een paar lezers zijn voor…
De Spark is de opvolger van de razendpopulaire Chevrolet/Daewoo Matiz. Foute woordgrap nummer 1: wil de vonk een beetje overslaan?
Het verhaal van de Matiz zal waarschijnlijk zelfs de diepst verstopte bospygmeeën bekend zijn, maar het blijft een prachtig verhaal en er zullen best een paar lezers zijn voor wie het nieuw is, dus doen we het even in vogelvlucht. De Matiz begon zijn leven in 1993 als een ontwerpstudie van ItalDesign, het bureau van Giugiaro. Die had voor Fiat al de Cinquecento ontworpen en wist ook wel dat die niet het eeuwige leven zou hebben. Dus zette hij op de Salon van Genève in 1993 een designstudie neer, de Lucciola, die aangaf hoe de opvolger van de Cinquecento er volgens hem uit zou moeten zien.
Fiat vond het niks, maar een topman van Daewoo die ter plekke rondliep, zag het helemaal zitten. Vier jaar later was de Matiz een feit. Giugiaro ontwierp trouwens nog veel meer Daewoos: de Lanos, Leganza, Kalos en Lacetti zijn ook van hem. Hij zal trouwens best de pest in hebben gehad toen Fiat zijn ontwerp afwees, maar haalde zijn gram dubbelop. Ten eerste omdat de Matiz een lel van een succes werd, maar waarschijnlijk nog zoeter: de overijverige Daewoo-dealer in Rome kreeg het voor elkaar de tender voor de Romeinse politie binnen te slepen. Al die stoere machoagenten, die allemaal in Matizjes achter het boevenspul aan moesten – wat zal Giugiaro gelachen hebben.
Nog een ‘terzijdetje’: wie denkt dat moederbedrijf GM na de Opel Ampera en Chevrolet Volt nu met de Spark wéér voor een ‘elektrische’ naam gekozen heeft (we hebben nog wel een suggestie: waar blijft de al dan niet elektrische super-sportauto? De naam hebben we al: Chevrolet AC/DC), vergist zich. De Matiz werd al in diverse markten onder die naam uitgebracht.
Succes maakt de taak van de opvolger er natuurlijk niet simpeler op. Je kunt zeggen wat je wilt, maar Chevrolet heeft niet gekozen voor de makkelijke weg en een gemoderniseerde kloon van de Matiz neergezet. De Spark is zo anders dat de moeder van de Matiz hem nog niet zou herkennen. Waar aan dat autootje alles rond was, is bij de Spark alles rechthoekig – het is dat vierkante wielen nogal belazerd rijden, anders hadden ze daarvoor gekozen.
Het grappige van het ontwerp zit ‘m in het contrast: het is maar een klein autootje, maar alles lijkt groot. De grille is enorm en lijkt hele Audi’s te willen verslinden. In de gigantische koplampen kunnen hele Peugeots verdwijnen. De wielkasten zijn zo groot en uitgeklopt dat je zou vermoeden dat elk wiel op z’n minst door zijn eigen V12 aangedreven wordt, en de achterlichtunits lijken voorbereid te zijn op de huisvesting van lichtmasten. Voeg daar een paar knallende carrosseriekleuren aan toe en het zal duidelijk zijn dat verlegen types beter naar een ander autootje kunnen uitkijken. De Spark neemt op die manier een redelijk unieke positie in zijn segment in. Waar de Alto’s, Pixo’s, 500’s en i10’s vooral hun best doen lief en aardig gevonden te worden, wil de kleine Chevrolet juist stoer zijn. Dat lukt ‘m aardig.
Ook aan de binnenkant heeft Chevrolet er van alles aan gedaan om er wat vrolijks van te maken. Links en rechts op het dashboard en in de portiervakken zijn kunststofdelen in de kleur van de carrosserie uitgevoerd, wat niet duur is en toch meteen een stuk leuker oogt. Veel van de andere plastics voelen hard aan en ogen niet direct hoogwaardig, maar het is wel eens erger geweest. De belangrijkste bedieningsdingen zijn op het midden van het dashboard te vinden en zullen het niemand moeilijk maken. De metertjes blinken niet uit door leesbaarheid, maar bewegen wel weer met de stuurkolom mee omhoog en omlaag. De stoelen zitten helemaal niet onaardig en zelfs op de achterbank heb je aardig de ruimte. De kofferbak is klein, maar dat houd je nou eenmaal in deze klasse.
Wij reden, adel verplicht nu eenmaal, de dikste versie, de 1.2 LT, die in Nederland 11.295 euro moet kosten. Laat je overigens niet in de luren leggen door de vanaf-schreeuwprijs van 8.495 euro – dat klinkt leuk, maar daarvoor krijg je de extreme crisisuitvoering 1.0 L. Dat betekent geen elektrische ramen, geen centrale vergrendeling, geen airco, zelfs geen radio. Een make-upspiegeltje, daar moet je het mee doen. Iedereen die een auto wil die je ooit nog eens kunt verkopen, kiest dus voor de LE, die dat allemaal wel heeft en die een redelijk bescheiden 1.100 euro meer kost. Daar zit dan een 1.0-viercilindermotortje in dat 68 pk levert.
Deze 1.2 is 81 pk sterk. Het is op zich een prima motortje, ware het niet dat hij iets te lang op de afdeling anesthesie heeft rondgehangen. Het zal de zucht naar een laag verbruik zijn geweest, maar hij reageert sloom op het gaspedaal en heeft behoorlijk wat aansporing nodig om de gang erin te houden. Het is net alsof je op een ontzettend lui paard zit: hij kan het best, hij heeft er alleen geen zin in.
Maar als je ‘m een beetje op toeren houdt (het niet overbemeten maximale koppel van 111 Nm komt er pas bij 4.400 toeren per minuut uit) is er best mee door te rijden. Je bent minimaal 12,1 seconden bezig voordat je 100 km/u rijdt, ietsje vlotter dan een Fiat 500 1.2 (en daar hoor je verder ook nooit iemand over), dus het valt allemaal wel mee. Alleen maakt de 500 een vlottere indruk door een prettig geluidje en motorische gretigheid, en daar mankeert het de Spark aan. O, en aan een fatsoenlijke versnellingsbak – deze is hakerig en wordt chagrijnig van pogingen tot snel schakelen.
Met het weggedrag van de Spark is weinig mis. Hij rijdt, zeker voor zo’n klein autootje, uitgesproken comfortabel. Overhellen in bochten blijft echter binnen de perken en als het te hard gaat, schuift hij gemoedelijk over zijn voorwieltjes door de bocht heen. Ook de besturing is prettig: redelijk stevig en precies, en communicatief genoeg zonder de bestuurder de oren van de kop te kletsen. Laten we zeggen dat Chevrolet dit keer alles goed heeft gedaan wat met de verschrikkelijke Aveo zo fout ging. Ook wel eens leuk, als er naar ons geluisterd wordt! Al met al is het eigenlijk een heel leuk autootje geworden, de Spark. Wie een kleintje op z’n lijst heeft staan, moet zeker eens gaan kijken.
Reacties