Autotest: Daihatsu Sirion 2 1.5 Sport

De Daihatsu Sirion is sinds kort verkrijgbaar als Sport-uitvoering met 1,5-litermotor. Is dit dé nieuwe kleine GTI? Of is dit gewoon een dure Sirion?

 

Sorry, je kunt meteen stoppen met dagdromen: de Sirion Sport is het laatste – een opgetuigde variant, en geen poor man’s GTI. Dat wil niet zeggen dat we de Daihatsu meteen afserveren. Het is namelijk best een geinig karretje, concluderen we na een paar dagen sturen.

 

Wat maakt de Sirion Sport nou zo geinig? Welnu, je krijgt voor de 16.500 euro de allersterkste Sirion-benzinemotor die leverbaar is. Nee, dat is geen achtcilinder, maar een 1,5-liter viercilinder die er 103 pk uitperst en een koppel van 132 Nm levert bij 4.400 toeren. Dat is niet de hoeveelheid vermogen en trekkracht waar je stijl van achterover slaat. Echter, omdat de auto slechts 965 kilogram weegt, komt hij met de nodige toeren toch nog aardig van zijn plaats – tenminste, zo voelt het.

 

Helaas ontkrachten de kille cijfers ons gevoel een beetje. De Sirion heeft namelijk 10,5 seconden nodig om vanuit stilstand de ‘100’ te bereiken en een topsnelheid van 175 km/u. Dat is niet GTI-snel, maar wel lekker vlot en dat geeft een goed gevoel. Overigens, het gevoel dat je zo hard gaat heeft niets te maken met drugs, maar met het motorgeluid van de auto. Dat is zo rauw en schreeuwerig dat je het idee hebt aan het stuur van een rallyauto te zitten – alleen de modder in je haren en de toeschouwers midden op de weg ontbreken.

 

Op zich is dat rallygevoel niet eens zo vergezocht, want de Sirion ziet er ook een beetje uit alsof-ie uit het rallycircus komt. Kijk naar zijn dakspoiler, de dikke voor- en achterbumpers, de side skirts en lichtmetalen 14-inch wielen die bij de Sport-uitvoering horen. In het interieur vind je trouwens ook enkele sportieve accenten in de vorm van zwarte wijzerplaten met rode verlichting en semi-sportstoelen.

 

Jammer genoeg heeft Daihatsu het daarbij gelaten. Er is dus niets aan het onderstel of aan de besturing van de auto gedaan. Dat merk je meteen als je hoopvol de eerste bocht aansnijdt. De Sirion Sport duikt en helt dan als een dronken dolfijn de bocht in. Dan glijd je over je stoel als een hockeypuck over ijs. Het feit dat er niets aan het onderstel van de auto is gedaan, is natuurlijk niet goed voor het weggedrag. Toch weet de Sirion ons wel te vermaken, puur omdat je vrij snel op de grenzen van het chassis en de banden zit. Daardoor wordt elke bocht een uitdaging, want je probeert telkens weer om zonder glijden en tractieverlies door de curves te vliegen. En zeg nou zelf: dat telt toch ook, een beetje uitdaging in je leven? Vraag maar aan Clarkson.

 

Over uitdagingen gesproken: ons inziens zal Daihatsu een moeilijke taak hebben om de Sirion Sport aan de man of vrouw te brengen. We vragen ons namelijk af of de Daihatsu-koper (toch nog steeds een wat ouder publiek) zit te wachten op een dergelijke uitvoering, want voor de meeste van hen gaat het leven namelijk al snel genoeg.