Dakar-buggy met Tim Coronel

‘Dit is de legende’, zegt Tim Coronel, en hij wijst naar een dakar-buggy die staat warm te draaien op een ruig, golvend zandbaantje op Experience Island. Het is de oude McRae 4×2 waarmee hij in 2010 de overwinning in de solo-klasse behaalde. Het was het eerste jaar dat hij zonder navigator reed en hij kreeg veel tegenslag te verduren, waaronder een aanrijding met een servicetruck, maar hij haalde het – met deze machine.

Was er nog een andere buggy die jullie gingen testen?

Ernaast staat een stiller type: de volledig elektrische buggy waaraan het team met man en macht werkte voor de Dakar van 2012, maar die daarin uiteindelijk niet van start ging. Wat niet wil zeggen dat hij niet tot grootse prestaties in staat is. Tim: ‘We hebben ‘m begrensd op 23 procent van z’n vermogen, anders eindigt iedereen die ‘m hier probeert straks aan de overkant van het meer.’

Ik stap in en sta versteld van de simpliciteit. Voor me zie ik een stuur, twee pedalen, letterlijk een aan/uit-knop, en verder bar weinig. Achter mijn rechtervoet hangt een bak koppel waar je u tegen zegt – het wordt merkbaar in toom gehouden, maar het is genoeg om de achterkant bescheiden te laten uitbreken terwijl ik probeer om het stuur vast te houden, dat door de diepe sporen van eerdere ritten alle kanten op slaat. Het is verbazend hoeveel je hoort als je offroad rijdt zonder een knetterende benzinemotor in je oor: ophanging, lagers, remmen, in het rond zwiepende touwtjes en gespjes. Het versterkt hoe je het geweld onder de wielen beleeft en laat je beseffen dat je iets niet-alledaags aan het doen bent.

Rijdt de elektrische ongeveer hetzelfde als de oude dakar-buggy?

Lichte paniek slaat toe wanneer ik overstap in de McRae, die niet begrensd is en vele malen harder op dezelfde bochten af dendert. Het stuur slaat nog wilder in het rond en wordt op een zeker moment uit mijn handen gerukt – ik ben blij dat ik het aloude devies ‘houd je duimen aan de buitenkant’ heb onthouden – wanneer ik met het linkervoorwiel achter een zandhoop blijf hangen en dwars kom te staan.

Een monteur komt aanrennen om me opnieuw op weg te helpen. Met het schaamrood op de kaken rijd ik verder. Gaandeweg kom ik in een flow en begin ik het spelletje door te krijgen: mijd de grootste spoorvorming, geef trappen tegen het gaspedaal om de auto te provoceren en wendbaarder te maken. Het kabaal achter mijn stoel is hels. Het gevecht met de voorwielen wordt er bepaald niet minder hevig op, waardoor ik de neiging heb om als een winnende bokser mijn vuisten in de lucht te steken als ik uitstap.

Was Tim Coronel ook tevreden?

‘Goed gedaan, leuk om te zien dat het steeds beter ging.’ Tims compliment is een hart onder de riem voor deze Dakar-newbie. Rondjes rijden in de Brabantse modder heeft misschien weinig te maken met de weidse etappes in Zuid-Amerika, en de buggy’s waarmee Tim en zijn broer Tom op 2 januari van start gaan, zijn totaal anders dan deze – groter, breder, sneller, meer foolproof dan ooit. Maar ik heb geproefd van de intensiteit en kan me de Dakar-verslaving van de broers een fractie beter inbeelden.

Sponsor TW Steel rondt de middag af met de presentatie van een nieuw limited-edition horloge met een bandje dat is gemaakt van het rubber van gebruikte Dakar-banden. Tim neemt trots het eerste exemplaar in ontvangst. Wellicht kun je het om zijn pols spotten, komende januari. Een coolere interpretatie van ‘je verleden met je meedragen’ moet ik nog tegenkomen.

Bekijk hier de Dakar-buggy’s

Kies maar: elektrisch of volle bak herrie? #Maxxis #TWSteel #Dakar

Een video die is geplaatst door TopGear Nederland (@topgear.nl) op 28 Okt 2016 om 7:33 PDT