Autotest: Fiat Punto Evo 1.3 16V MultiJet 85 Dynamic

Bij TopGear leggen we doorgaans de nadruk op snelle, dure en spectaculaire auto’s, die we het liefst met veel rook dwars over de landingsbaan van een vliegveld smijten. We geloven immers dat je met auto’s lol moet kunnen hebben. Toch belanden ook wij met enige regelmaat in het harde stoeltje van een goedkope, langzame milieumobiel. Daarmee hobbelen we dan met tegenzin een paar rondjes door de polder, om ‘m met een lang gezicht terug te geven aan de betreffende importeur. Zuur verhaaltje schrijven over waarom pk’s belangrijker zijn dan CO2-uitstoot, en klaar.

Met deze Fiat Punto Evo bereidden we ons voor op een soortgelijk scenario. De gezelligheid op de redactie was ver te zoeken toen het autootje kwam voorrijden. ‘Oh nee, weer zo’n bijtellingstrekker.’ ‘Je teennagels groeien nog sneller naar je reisdoel toe.’ ‘Ik voel me niet zo lekker, kan iemand anders ‘m niet testen?’

 Na enige tijd was de hoofdredacteur het zat, en moesten we er verplicht allemaal een rondje in rijden. Wat blijkt: in tegenstelling tot andere auto’s met 14 procent bijtelling is deze Punto hartstikke leuk. Waar concurrenten aan lopen te modderen met ratelende driecilinder koffiemolentjes zonder koppel, heeft Fiat een echte viercilinder gebruikt. Het is dezelfde uitstekende 1.3 MultiJet-diesel die in zoveel andere auto’s van het merk ligt, maar dan iets teruggetuned en voorzien van start-stoptechnologie. Het resultaat: 85 prettige pk’s, een gezonde 200 Nm, en tóch een CO2-uitstoot van maar 95 g/km. Naast de eerder genoemde lage bijtelling betekent dit voor Nederlandse Punto-klanten een vrijstelling van bpm en wegenbelasting.

Tenminste, op het moment van schrijven. Het rommelt immers in Den Haag; er zijn nu zoveel mensen die schone autootjes hebben aangeschaft dat de regering miljoenen aan belastinginkomsten misloopt. Het scheelt dus behoorlijk dat de Punto Evo geen straf is om mee te rijden; zo zul je je net iets minder genaaid voelen wanneer deze regeling wordt teruggedraaid.

Ja, deze auto maakt indruk. Zonder enige moeite tikken we er 150 km/u mee aan, en zelfs na urenlang snelwegjagen blijft het gemiddelde verbruik rond de 1 op 20 steken. De motor is niet eens overdreven lawaaiig, en de handgeschakelde vijfbak schakelt licht, zij het wat onnauwkeurig. Sturen doet de Punto zoals we van Fiat gewend zijn – prima dus – ware het niet dat dit exemplaar op miserabele Continental EcoContact 3-banden staat. Goed voor het verbruik, waardeloos voor het weggedrag; de auto wordt er wiebelig van, en bij het eerste het beste bochtje waan je je in een Hollywood-film, zo hard glijdt het rubber kermend over het asfalt. Ach, je moet er wat voor over hebben om groen te doen.

De boordcomputer die Fiat gebruikt, is van Microsoft. Dat betekent dat ie na veel omslachtige handelingen je usb-muziek een tijdlang goed afspeelt, en dat ie vervolgens crasht. En dat een herstart niet helpt. Daar staat tegenover dat er een superdeluxe TomTom uit het met sportschoenen beklede dashboard steekt, en dat je iemand uit je adresboek kunt bellen door zijn of haar naam hardop te zeggen. Dat laatste gaat nooit vervelen (‘Hoofdredacteur’).