Ford Explorer vs Opel Grandland: welke elektrische crossover moet je kiezen? (review)

Ajax tegen Feyenoord, Apple tegen Microsoft, Coca-Cola tegen Pepsi – de eeuwenoude rivaliteit tussen de grote jongens. En Ford tegen Opel, natuurlijk. Onze pagina’s staan niet voor niets al jaren vol met confrontaties tussen Focussen en Astra’s, ST’s en GSi’s, Fiesta’s en Corsa’s. In dat licht bezien is het tegen elkaar laten uitkomen van hun meest recente familieauto’s haast routine voor ons. Maar de dingen zijn natuurlijk wel veranderd.

Om te beginnen zijn de ‘normale’ familieauto’s van Opel en Ford tegenwoordig elektrische crossovers. En dus zijn hier de Grandland en de Explorer. Maar de tektonische platen zijn ook in andere richtingen verschoven. Ford en Opel zijn niet langer de grote jongens. Ooit waren ze min of meer zeker van een plek in de top 5 van de bestverkopende merken, maar die tijden zijn voorgoed voorbij.

Zo vind je ze in de Nederlandse verkooplijst van 2024 terug op respectievelijk plaats 13 en 15, op riante afstand van ‘luxemerken’ als BMW en Volvo, en op hele straatlengtes van lijstaanvoerder (en relatieve nieuwkomer) Kia. Het resultaat is dat de voormalige reuzen nu overduidelijke kostenbesparende maatregelen moeten nemen in de vorm van gedeelde platforms.

Opel klopt aan bij Peugeot, Ford bij Ford

Onder de huid van de Grandland zit de bouwdoos van moederbedrijf Stellantis, STLA Medium, die je kent van de Peugeot E-3008. Ford heeft niet zo’n grote familie en moest aankloppen bij Volkswagen, voor de basiscomponenten van de ID-reeks. Je kunt tegenwoordig een hoop doen met tuning om aan elkaar gerelateerde auto’s anders aan te laten voelen. Maar er is ook een hoop dat niet kan. De cijfers zijn dus duidelijk: dit zijn zeker niet de belangrijkste auto’s in hun soort – niet meer.

En toch, zeker vanuit een Brits oogpunt gezien, zegt een diepgeworteld volksgevoel dat ze dat wél zijn. Er is geen Brit die niet iemand kent die ooit een Mondeo of Vectra reed, vooral om de simpele reden dat ze daar ook werden gebouwd, in Dagenham en Ellesmere Port. Een tijdje terug maakte een actualiteitenprogramma op een radiozender van de BBC een item over het bouwen van elektrische auto’s in het land.

Ze interviewden de baas van Ford Groot-Brittannië, die pleitte voor EV-subsidies en impliceerde dat de auto’s van Ford bijzonder belangrijk zijn voor de fabricage in het Verenigd Koninkrijk. De interviewer had haar toen best even voor de voeten mogen werpen dat er al in geen 22 jaar ook maar één Ford in Engeland is gebouwd. En toch neemt iedereen aan dat Ford en Opel (oké, daar Vauxhall geheten) nog altijd grote jongens zijn.

Versies met één motor en tweewielaandrijving

Dus ben je in een pub in Londen, dan komt er gegarandeerd een moment dat iemand jou als TG-lezer gaat vragen welke nieuwe auto beter is, de Explorer of de Grandland. Dat is waarom we deze test hebben gedaan. De Ford en de Opel doen hetzelfde werk. We testen ze in hun versie met één motor. Voor de Explorer betekent dat achterwielaandrijving, een gezonde 286 pk en een accu van 77 kWh. De Grandland is voorwielaangedreven en doet het met veel minder pk’s, namelijk 213, en een batterij van 73 kWh.

Het bereik volgens de WLTP-cyclus, aardig voor vergelijkingen maar verder niet realistisch, is 602 kilometer voor de Ford en 523 kilometer voor de Opel. Als je wat nerveus bent ingesteld en het kan je niet schelen dat je meer betaalt voor lithium dat je mogelijk nooit zult gebruiken: er komt nog een Grandland aan met een geclaimd bereik van 700 kilometer.

Blokkendooserfgoed

De Opel is, als je de uitrusting helemaal gelijk gaat trekken, wel zo’n 10 procent goedkoper dan de Ford, als compensatie voor zijn mindere vermogen en bereik. Ford heeft zelfs twee behoorlijk nauw verwante elektrische SUV’s in zijn gamma, die allebei namen uit het verleden dragen. De Capri, waarover je onlangs al kon lezen, is iets slanker uitgevallen. De Explorer leunt, visueel tenminste, wat meer op het blokkendooserfgoed van de grote Amerikaan die die naam altijd droeg.

Met een beetje fantasie kun je zelfs iets van de F-150 Lightning in zijn neus zien. De Grandland heeft die duidelijke, wat zware SUV-styling, maar de scherpe vouwen in zijn flanken en lichtere details laten hem weer meer op een gewone auto lijken. Gek genoeg lijkt ie op kleine foto’s precies op de oude Grandland, maar als je hem in het echt ziet, blijkt het design een grote stap vooruit te zijn.

Interieur Opel Grandland

Binnenin zijn de verschillen met zijn voorganger nog veel groter, met een verschuiving naar een hoekige, horizontale aanpak en meer trendy materialen, waaronder stof op het dashboard en de portieren; plus wat ontzettend nep en toch niet onprettig ogend spul dat vaag aan koolstofvezel moet doen denken. Onze GS-uitvoering heeft een stel breedbeeldschermen met twinkelende graphics.

Hoewel het bedieningssysteem van Stellantis niet heel intuïtief is als je er voor het eerst mee moet werken, kun je het na een tijdje pielen wel zo configureren dat je eigen voorkeuren meer op de voorgrond treden. De Opel heeft dan weer niet de programmeerbare knopjes die ze bij Peugeot i-Toggle noemen. Je kunt wel met echte knoppen naar het beginscherm en naar de instellingen voor de rijhulpjes.

Ook zijn er knoppen voor alle belangrijke klimaatfuncties, behalve die ene die wij nou net veel gebruiken: die van de luchtstroomverdeling. Maar pluspunten voor de Grandland omdat zijn buitenste ventilatieopeningen in de deuren zitten, zodat de frisse lucht op je gezicht terechtkomt en niet op je knokkels. De topversie heeft ook een zeer informatief head-up display, wat maar goed is ook, want het tellerscherm maakt niet bepaald optimaal gebruik van zijn pixels.

En in de Explorer dan?

Maar goed, dat scherm is wel groter dan dat van de Explorer, die het moet stellen met dat minimale dingetje van VW. Diens touchscreen hebben ze echter achterwege gelaten in ruil voor een groot eigen exemplaar. Het is makkelijk te gebruiken, leesbaar, handig te configureren en over het algemeen een schoolvoorbeeld van logica. Althans, van een logica die correspondeert met de werking van óns brein – dat blijft een kwestie van persoonlijke voorkeur.

Het scherm kan trouwens ook omhoog en omlaag schuiven, zodat je het wat meer in het zicht of juist wat discreter kunt plaatsen. De ‘versnellingspook’ (eigenlijk de controle over de draairichting van de motor, natuurlijk) is een stengel rechts van het stuur, waardoor de ruitenwissers, sproeiers en richtingaanwijzers in één drukbezet stokje zitten.

De hoofdknop voor de verlichting is dat verwarrende aanraakgeval van VW, en Ford gebruikt ook hun absurd tegen je gevoel ingaande gedoetje met twee knoppen voor vier ramen. Waarom hebben ze dat niet gedumpt? Skoda deed dat wel.

De Ford Explorer is ruimer dan de Opel Grandland

Beide auto’s hebben prima voorstoelen en rijposities. De drie mensen achter in de Ford zullen blijer zijn dan hun collega’s in de Opel, want de Explorer biedt meer plek voor je benen. Aan de andere kant wint de Grandland het weer qua bagageruimte. Beide hebben daar een vloer met twee verdiepingen, zodat je onderin ook nog wat kwijt kunt. De Ford doet het beter qua opbergruimte in het interieur: de diverse vakjes zijn wat groter.

En beide hebben zo hun trucjes, zoals een verplaatsbare bekerhouder of een ‘geheim’ vakje achter het scherm van de Explorer, dat is afgesloten als je auto op slot zit. Handig voor waardevolle spullen. We hebben al vaker geklaagd over het gewicht van de auto’s die VW op dit platform maakt, en de Ford is met 2.099 kilo geen uitzondering. De Opel weegt echter nóg meer, al is het een verwaarloosbare 2 procent.

En toch krijgt de Grandland het voor elkaar om aan te voelen als de meer lichtvoetige van de twee. Dat zit hem voor een deel in de vederlichte besturing – té licht wat ons betreft. Daarbij heeft de ophanging een nogal snelle reactie op hobbels, bijna zoals een stadsauto. Die besturing went trouwens wel vrij snel; hij is verder prima op de snelweg, stabiel bij rechtuitrijden, maar ga wat actiever aan de gang en hij reageert verrassend snel en gooit de auto als een dartpijltje de bocht in.

Gevoel van behendigheid

Dat helpt mee om hem een zeker gevoel van behendigheid mee te geven (heel anders, trouwens, dan de zachtere afstelling van de Peugeot E-3008). De dempers weten goed om te gaan met grote bewegingen van de carrosserie, maar je hoort heel af en toe wel een klein rammeltje en het weggedrag is over het algemeen redelijk stevig. De ophanging en banden zijn dan wel weer heel erg stil. Omdat de motor van de Grandland fors minder koppel levert dan die van de Explorer, is tractie nooit een probleem.

Dat is hier wel het punt, natuurlijk: de Grandland is voelbaar de langzamere van de twee en pakt minder makkelijk op vanaf welke snelheid dan ook. Aan de andere kant: dit is een familieauto, het is maar de vraag of iemand hier op woeste prestaties zit te wachten. Hinderlijker is het rempedaal, dat overbekrachtigd is en zompig aanvoelt, waardoor het vrij makkelijk is om veel te abrupt tot stilstand te komen en de kinderen hun drankjes te laten morsen.

Als je de flippers gebruikt voor maximale regeneratie, wordt het rechterpedaal bij lage snelheden een beetje kribbig. Dus ja, de Ford voelt zwaarder aan. Maar hij rijdt daardoor wel soepeler, beheerster en volwassener. Ook de besturing is zwaarder, maar geeft wel altijd de reactie die je verwacht. Er is een subtiele maar merkbare achterwielaangedreven balans – niet in de zin van overstuur, maar dat gevoel dat de inspanningen verdeeld worden; dat de achterkant aandrijft en de voorkant stuurt.

Als een Focus ST

Hij ligt beter op de weg en rijdt progressiever. Het is een subtiel voldoening gevende rijervaring. En hij presteert natuurlijk beter dan de Grandland, met dezelfde 0-naar-100-tijd als een Focus ST. De standaardrespons op het gaspedaal is gewoon prima – er is ook een Sport-stand, die bereidt het pedaal een beetje voor en verbetert verder niet veel. Hoe dan ook, de ophanging van de Ford zorgt er wel voor dat je die extra power ten opzichte van de Grandland ook echt kunt benutten.

Hij maakt overal minder een drama van. Het weggedrag van de Explorer is wat druk bij lagere snelheden, maar als je eenmaal op gang bent is hij duidelijk minder onrustig dan de Opel. Het gevoel in het rempedaal is wat kunstmatig, maar progressiever dan bij de Grandland, en je kunt overschakelen naar een systeem dat zelf via de radar en navigatie bepaalt wat de beste vorm van regeneratie is. Daardoor rem je soepeler af als de auto voor je dat doet, of als er een kruising aankomt.

Beide hebben een behoorlijk allesomvattende hoeveelheid rijhulpjes aan boord, dus je hebt rijstrookhulp en adaptieve cruisecontrol, wat helpt bij langzaam rijden in de stad en files op de snelweg. Zonder hulpjes houden ze hun koers op snelheid trouwens ook prima vast – zo goed zijn hun onderstellen wel. De rijstrookhulp van de Ford past af en toe plots een stuuringreep toe terwijl je een volkomen normale koers volgt op een provinciale weg, maar gelukkig kun je een sneltoets instellen om het uit te zetten.

Hoe ver kom je met de Ford Explorer en Opel Grandland?

In deze uitvoeringen zitten ook camera’s die alles om je heen kunnen laten zien, wat fijn is omdat de stijlen dik zijn, de ramen hoog beginnen en er altijd wel ergens een kind in de weg van je zicht kan zitten. Dit was geen heel erg lange testperiode, maar we hebben veel ervaring met de aandrijflijn van de Ford en kunnen rustig zeggen dat hij op een niet al te koude dag zo’n 450 normaal gereden snelwegkilometers kan doen; meer op langzamere wegen.

De Opel stelt daar een kilometer of 400 op de snelweg tegenover. Een addertje onder het gras is dat Ford extra geld vraagt voor een warmtepomp, die op de Opel standaard is. Bestel je die niet, dan zul je het merken in de winter. De piek van de snellaadcapaciteit is iets hoger bij Opel en de accu is kleiner, dus hij is een paar minuten eerder klaar bij het laden van 10 naar 80 procent, wat ie in iets minder dan een half uur doet. Maar goed, die 80 procent brengt je dus wel weer minder ver.

En dus?

Als je de mindere prestaties en actieradius van de Opel geen probleem vindt, lijkt hij goedkoper. In deze versie, met matrix-lampen, panoramadak, betere stereo, warmtepomp en 20-inch wielen, komt hij op 49.499 euro (49.850 in België). Voor dat soort spul moet je bij Ford naar de Premium-versie. Dan ben je al 49.950 euro kwijt (48.650 in België) en moet je er nog twee pakketten bij bestellen die bijna drie mille kosten.

Wij zouden al blij zijn met deze uitvoering van de Explorer. Hij rijdt beter en is vlotter. Hij wint het van de Grandland, waarmee de oude strijd weer een beetje is beslecht. Maar dit is hoe de industrie tegenwoordig werkt: Ford mag dan een betere Volkswagen hebben gemaakt, Peugeot maakt de betere Opel.

Winnaar: Ford Explorer (14/20)

Maakt goed gebruik van de mogelijkheden van het platform. Het is Ford gelukt om dynamische kwaliteiten mee te geven – meer dan bij de Mach-E, eigenlijk. Binnenruimte en ergonomie helpen, prijs is ambitieus

Opel Grandland (12/20)

Zolang er niet gereden wordt, is hij de meerdere van de Ford. Betere uitrusting voor het geld, mooiere materialen. Langzamer en minder dynamisch, maar dat zal degenen die minder om rijden geven, minder kunnen schelen

Specificaties Ford Explorer (2025)

Specificaties Opel Grandland (2025)