Autotest: Honda Jazz Hybrid

Dit is de goedkoopste hybride die er is. Maar voor een hybride is ie niet goedkoop genoeg.

 

De Honda Jazz is natuurlijk een briljant autootje. Zuinig en schoon, klein maar bijzonder ruim, met een Nederlandse prijs vanaf 14.900 euro niet extreem duur, en toch precies even stevig als een spaceshuttle van 1,2 miljard euro. Waardevaster, ook.

 

Je zou zeggen dat dat in deze klasse zo’n beetje alles is wat je je kunt wensen. Echter, juist in deze klasse wordt ook geshopt door de mensen die hun dubbeltjes vijf keer omdraaien. Volgens Honda is de Jazz-klant opvallend vaak een man van 40 tot 70 jaar waarvan de kinderen het huis uit zijn. Dat is dezelfde groep die plastic kaas koopt bij de Aldi en al vijftien jaar hetzelfde nagelschaartje gebruikt. Dus als de Jazz nog net even wat spaarzamer met z’n brandstof zou kunnen omspringen, zou dat bijzonder fijn zijn.

 

Gelukkig had Honda nog een hybride aandrijflijn rondslingeren die zonder veel gedoe in de Jazz paste. Daarbij werd alleen het opbergvakje onder de laadvloer opgeslokt door de accu’s; voor de rest heeft de Jazz Hybrid niets aan interieurruimte ingeboet. De benzine- en elektromotor zijn hetzelfde als in de Insight en Civic Hybrid, evenals de cvt-transmissie. Waar die auto’s serieus langzaam zijn, lijkt de lichtere en meer wendbare Jazz een stuk beter op te schieten. De cijfers wijzen uit dat het nauwelijks verschil maakt, maar het gevoel telt, nietwaar? Wat ook helpt voor de snelheidsbeleving: zet de cvt-bak in de sportstand, en ga zelf aan de gang met de flippers achter het stuur. Dan lijkt het net een gewone automaat met vaste trappen.

 

Sturen deed onze Jazz voor geen meter, maar dat wijten we geen moment aan de auto zelf. Hij stond namelijk op de meest verschrikkelijke banden die je kunt bedenken: eco-winterbanden. Dat betekent dus dat er geen grip is – want grip is weerstand, en dat maakt ‘m onzuinig – en dat de wangen van de banden de structurele stijfheid van een drilpudding hebben. De elektrische stuurbekrachtiging helpt ook niet echt mee, maar de Jazz is over het algemeen een goed sturend autootje dat hier om zeep geholpen wordt ten gunste van een paar druppels brandstof en de Duitse winterbandenwet.

 

Eigenlijk is er dus helemaal niets mis met deze Jazz, behalve de prijs. We zullen je uitleggen waarom. Een hybride functioneert optimaal in de stad, wanneer de elektromotor effectief kan assisteren en de accu’s continu bijgeladen worden door het vele remmen. Op de snelweg, waar de benzinemotor het uit loeit om er een beetje gang in te houden, is de winst verwaarloosbaar. Laten we dus stellen dat iemand die specifiek een hybride koopt om geld te besparen of om het milieu te redden, vooral stadskilometers zal maken.

 

Nu is een gewone Jazz 1.2 nog geen twee liter per 100 kilometer onzuiniger in de stad dan deze hybride. Komen we weer even terug bij de man van middelbare tot hoge leeftijd die op de centjes let. Hoeveel ritjes langs de grachten zal hij wel niet moeten maken om het verschil in aanschafprijs van 4.300 euro eruit te halen? Nou, met een benzineprijs van 1,60 euro per liter: ruim 140.000 kilometer. In de stad, dus. Dat zien wij hem niet zo snel doen.