Autotest

Hyundai Kona 1.0 T-GDI Premium

De nieuwe Hyundai Kona dankt zijn naam aan een eiland dat deel van Hawaii uitmaakt. Dat klinkt al lekker zomers. En er zijn meer redenen om de zon te zien schijnen

Door Redactie TopGear

Gepubliceerd op 11 januari 2018 om 16:15 uur 1 reacties

Check deze TopGear-deals 🏁

Van de tien auto’s die we de afgelopen weken hebben getest, waren er zestien SUV’s of crossovers. Nee, dat klopt niet, maar zo voelt het wel. ‘Kunnen we misschien iets hoger zitten?’ is met afstand de best beantwoorde vraag uit de geschiedenis van deze planeet. We zagen laatst zelfs een invalidenwagentje dat zijn uiterste best deed om op een terreinwagen(tje) te lijken. Zo ver is het dus al gekomen.

Je zult dus van bijzonder goeden huize moeten komen om nog een SUV te maken die een beetje opvalt. Nou, laat dat gerust aan Hyundai over. Subtiel kun je de Hyundai Kona beslist niet noemen, met al die lijnen, al die (meerendeels neppe) luchtinlaten en al dat plastic rond de wielkasten. Kek kleurtje erop en hij spat zó heftig uit de grijze massa dat ie alleen met een Stevie Wonder-bril fatsoenlijk te bekijken is. Mooi of niet: dat mag je lekker zelf bepalen, maar opvallen doet ie.

Deelt de Hyundai Kona 1.0 T-GDI onderdelen met een andere Koreaan?

Om je even uit de droom te helpen waarvan je niet eens wist dat je ‘m had – jij dacht natuurlijk: ha, een klein SUV’tje van Hyundai, terwijl Kia net met die soortgelijke Stonic is gekomen, dat zijn vast broertjes! Je kon er niet méér naast zitten. Op de motor na delen de twee hoegenaamd niets. Waar de Kia in feite een hoger op de pootjes staande Rio is, is het onderstel van de Kona nagelnieuw. Het platform is ook voorbereid op allerlei vormen van (semi-)elektrische aandrijving. Dan weet je: die vol-elektrische Hyundai Kona zit er ook aan te komen. Klopt, die komt waarschijnlijk volgend jaar, en daarmee heeft Hyundai dan een mooie primeur, want zo veel crossover/SUV’s als er zijn: een elektrische is er nog niet.

Maar eerst deze maar eens. Het interieur is op te fleuren door allerlei randjes, stiksels en zelfs de gordels in kleur uit te voeren. Wordt het meteen een vrolijke boel van. De meeste materialen zijn in orde; je vindt altijd wel wát Lidl-kunststof, maar het valt mee. De bediening is simpel, de stoelen zijn goed en een fatsoenlijke zitpositie vinden is een eitje. Achterin zitten gaat, maar echt overhouden doet het niet. De bagageruimte is gemiddeld.

Uit welke motoren kan ik kiezen?

Er zijn voorlopig twee benzinemotoren: een 1,0-liter driecilinder van 120 pk en een 1.6 van 177 pk. Dat laatste lijkt veel, maar dat valt tegen: het lijkt wel of de helft van de paarden door de standaard automaat wordt opgegeten. Dan is de Hyundai Kona 1.0 T-GDI de betere keuze: hij is opvallend stil en biedt voldoende power om de gang erin te krijgen en te houden. Diesels volgen trouwens in een later stadium. Ook bijzonder: helemaal bluf-SUV is deze Hyundai niet, want de sterkste motoriseringen zijn ook met vierwielaandrijving te krijgen.

De Hyundai Kona rijdt opmerkelijk volwassen. Het onderstel is uitstekend in balans: geen overhellen in bochten, maar ook geen stuiteren op hobbels. De besturing is licht, maar precies en niet geheel gevoelloos – dat zien we wel eens anders. Ook opvallend is de riante uitrusting: al in de basis heb je weinig te klagen en andere niveaus bieden voor dit segment bijzondere snuisterijen als achteruitrijcamera’s, een head-up display en alle denkbare veiligheidselektronica. Heel bijzonder is het audiosysteem, van de Amerikaanse high-end fabrikant Krell. Klinkt fenomenaal!