Hyundai Tucson 1.6 T-GDI HEV

Het leukste wat een autojournalist kan overkomen, is een slechte auto rijden. Oké, het op één na leukste. Er gaat weinig boven een atmosferische V12 en een stuk asfalt waar je ongestoord je gang mag gaan. En een extra hamburger in je Thuisbezorgd-bestelling vinden staat ook hoog. We zijn soms net mensen. Goed, in een tijd waarin autofabrikanten steeds meer samenklonteren en alle auto’s op hetzelfde platform met exact dezelfde specificaties zetten, ontbreekt het soms aan variatie. Kijk maar even naar de elektrische Opel Corsa en zijn broertjes. Heel begrijpelijk, want waarom zou je elke keer het wiel opnieuw uitvinden?

Voor ons werkplezier is het best jammer dat moderne Hyundai’s al lang niet meer de bouwkwaliteit van Tesla’s uit de jaren tien hebben (voordat jullie massaal boos gaan tweeten: grapje). Gelukkig denkt Hyundai ook nog aan de autojournalist, want het Zuid-Koreaanse merk deed zijn stinkende best om ons genoeg te geven om over te schrijven.

Het uiterlijk van de Hyundai Tucson

Meteen maar beginnen bij het uiterlijk? Hyundai gebruikte blijkbaar lastige algoritmes om de geometrische vormen te creëren. Ze hebben een blik leuk gevonden marketingtermen opengetrokken om alles te omschrijven, maar het komt neer op een koets met scherpe vouwen en hoekige vormen. Het front kunnen we niet anders omschrijven dan het vizier van een robot of een Power Ranger. Tien van de 30 zogenoemde ‘parametrische juwelen’ geven licht, waardoor de koplampen verstopt zijn als de verlichting uit staat. In een kippige bui zou je de achterkant kunnen aanzien voor die van de Mustang Mach-E. En als je nou vindt dat er achterop iets ontbreekt, maar je ziet niet goed wat: de ruitenwisser zit verstopt onder de achterspoiler en het Hyundai-logo is volledig vlak. Het is een van de opvallendste Hyundai’s sinds tijden en dat ga je merken aan de blikken van mensen op straat. Wat ons betreft mag ie er best zijn, die Hyundai Tucson.

Diamantpatroontje

De perforatie in het leer van de stoelleuning is in een speels patroontje aangebracht. Voor elke noemenswaardigheid slaakt de Hyundai Tucson een bliepje of pingeltje – alsof ie blij is om je weer te zien na een lange koude nacht buiten. Het dashboard is links en rechts vrijwel symmetrisch, op de digitale tellerbak voor de bestuurder na. Het schermpje mist een afdakje, waardoor het lijkt alsof er een onderdeel ontbreekt. Qua reflecties of lichtinval mis je de overkapping overigens niet. De draaiknoppen aan de uiteinden van de richting- en ruitenwisserstengel zijn voorzien van een soort diamantpatroontje. Chic, maar dit komt dan weer nergens anders in of op de auto terug. Alsof dat thema halverwege was geschrapt, maar ze vergeten waren de stengels mee te nemen in het herontwerp.

De grootste ergernis

Een kwalijke zaak vinden we op het stuur. Door het volumeknopje daar omhoog te bewegen, gaat het geluid harder. Tot zo ver heel logisch, maar als je daarna de mediaknop omhoog beweegt, blijkt het de knop voor ‘vorige’ te zijn. Precies wat je niet zou verwachten, dus.

De bizarste functie van de Hyundai Tucson moet wel de optie voor rustgevende geluiden zijn. Het is zelfs zo belangrijk dat je het schaarse vastgoed op het stuur eraan kunt toekennen; de mode-knop kun je zo programmeren dat er allerlei omgevingsgeluiden worden afgespeeld in de auto. De ambiance loopt uiteen van een ‘gezellig café’ waarbij je de rumoer van een druk terras hoort, tot voetstappen in de sneeuw of een kabbelend beekje. Wellicht werkt het tegen agressie in het verkeer. Een ander geintje is de knipoog naar mensen die nog AM-radio luisteren. Als de radio op AM staat, dan verandert het cijferdisplay in een illustratie van ouderwetse buizenversterkers.

Een snel systeem, maar niet perfect

Het moderne uiterlijk van de Hyundai Tucson staat haaks op de vormgeving van de infotainment-interface. Zeker, het systeem werkt hartstikke snel, maar de graphics lijken op die van een achteraf ingebouwde Pioneer-radio van tien jaar geleden. De hele wereld stapt over op flat design (kijk maar even naar de icoontjes op je telefoon), maar Hyundai houdt vast aan goedkoop ogende 3D-icoontjes. Verder werkt het systeem oké, maar zo hier en daar moet er toch een handeling te veel worden uitgevoerd. Voor het selecteren van een andere bron als je de rustgevende geluiden zat bent, bijvoorbeeld. Of neem de navigatie met drie vensters naast elkaar: eentje voor de aankomende kruising, eentje voor een iets groter overzicht en het derde venster met de volledige route. Maar er is dan weer geen mogelijkheid om een kaart te tonen op het scherm achter het stuur. Het voelt aan alsof er net even wat langer over nagedacht had moeten worden.

Waar wel bijzonder goed over is nagedacht, zijn de twee knoppen op de bijrijdersstoel aan de kant van de bestuurder. Zo kun je als bestuurder de stoel van de passagier instellen. Bovendien krijg je een melding als je uitstapt en er ligt nog iets op de achterbank. Dat scheelt je weer een kapotte zijruit en een gesprek met de baas waarom de bestanden van je werklaptop niet in de cloud stonden. De zitting van de stoel is kort en in de rugleuning bovenin zit een plastic sierstuk, dat lange mensen kunnen voelen.

Diverse hybrides

Elke Hyundai Tucson verlaat de fabriek met een 1,6-liter viercilinder, maar het verschilt wel welk hulpje Hyundai aan de motor hangt. De instapper krijgt een 48-volt mild-hybridesysteem, er is nog een PHEV en de versie die wij rijden: een hybride zonder stekker. Een erg fijne en doorgaans stille aandrijflijn.

Samen zorgen de twee motoren voor 230 pk en 350 Nm, waardoor de voorwielaandrijver goed van zijn plek komt. Hybrides en ander eco-spul willen nog weleens een beetje wollig reageren op het gas- pedaal, maar dat is bij de Tucson helemaal niet het geval. Hij beantwoordt je input snel en de automatische transmissie gedraagt zich voorspelbaar, zonder dat hij ineens loeiend ervandoor schiet of juist niet vooruit te branden is. Dat betekent overigens wel dat de auto de bestuurder niet aan het handje houdt om het verbruik te drukken. Qua comfort is de Hyundai Tucson wat aan de harde kant. Niet écht storend, maar gevoelsmatig was een tandje minder stug wat fijner geweest, al valt het 19-inch velgspul daar ook wat schuld aan te wrijven. Hyundai biedt 17-inch exemplaren aan, dus probeer die ook eens als je gaat proefrijden. Perfect is de Tucson niet, maar het is een fijne auto in de omgang en een ideale optie voor mensen die net wat anders willen.

Specificaties Hyundai Tucson 1.6 T-GDI HEV (2021)