Autotest

Jeep Grand Cherokee 3.0 CRD Overland 241 pk

Deze Grand Cherokee is ouderwets goed

Door Redactie TopGear

Gepubliceerd op 22 juni 2011 om 14:02 uur 1 reacties

Met de geheel nieuwe Grand Cherokee maakt Jeep grote stappen. En dan bedoelen we niet per se in de modder. Wij reden met de Jeep Grand Cherokee 3.0 CRD Overland.

‘De originele luxe SUV’

Zo noemt Jeep haar Cherokee-familie. Op zich was de Range Rover er eerder, en de Chevrolet Suburban nóg eerder, maar dat zijn details. Feit is dat het segment sinds de invoering van de Grand Cherokee in 1992 geëxplodeerd is. Het model mag dan ook een groot succes genoemd worden, met inmiddels ruim vier miljoen verkochte exemplaren. Jeep is niet van plan om het daarbij te laten. Al een tijdlang zien we de nieuwe Grand Cherokee op foto’s voorbijkomen, en die maakten ons behoorlijk nieuwsgierig. Sinds de Fiat Groep zich tegen het merk aan bemoeit, schijnt er namelijk een hoop veranderd te zijn. Als ijzersterke merknaam en de enige Chrysler-telg die wereldwijd verkrijgbaar is, mag Jeep zich verheugen op een hoop aandacht van de Italianen. Dat blijkt bijvoorbeeld uit de 45.000 uur training die Fiat heeft gegeven aan de medewerkers van de Jefferson North-fabriek, met als doel om de afwerking en kwaliteit van Jeeps te verbeteren. Deze verse generatie Jeep Grand Cherokee 3.0 CRD Overland, die voor Europa niet langer in Oostenrijk, maar gewoon in de VS wordt gebouwd, is het eerste compleet nieuwe model waarbij deze hervorming vruchten zou moeten afwerpen.

Dat is gelukt

De Grand Cherokee is een imposante verschijning die er uitziet en aanvoelt als een topproduct. Het interieur, tot voor kort altijd een teleurstelling bij Chrysler-gerelateerd spul, sleept zelfs allerlei prijzen in de wacht. We begrijpen waarom. Ondanks dat we hier en daar nog wat hard plastic terugvinden (bij welk merk niet eigenlijk?), zit alles prima in elkaar en lijkt er ook over de ergonomie goed te zijn nagedacht. We vinden enkel nog een oude Mercedes-erfenis in de stengel links aan het stuur, waarin zo’n zeventien functies – inclusief de ruitenwissers – verwerkt zitten. Ach, dat went vanzelf.

We zijn in het Italiaanse Balocco, waar Fiat een mooi testcentrum heeft liggen. Vlak daarnaast is net een nieuw offroad-terrein neer geplempt, met hindernissen variërend van licht tot behoorlijk zwaar. Dan hebben we het over hellingen van 70 procent, plassen van 50 centimeter diep en rotsstapels die ogenschijnlijk alleen door berggeiten beklommen kunnen worden. Geen punt voor een echt terreinkarretje, maar voor zo’n grote, zware Grand Cherokee? We gaan het meemaken.

Hoe rijdt deze Jeep?

Eerst en vooral gaan we de weg op, want daar gaat het 90 procent van jullie natuurlijk om. Het vorige model blonk op het asfalt niet bepaald uit ten opzichte van gevestigde concurrenten als de BMW X5 en de Volkswagen Touareg; een beetje wiebelen en klotsen, losjes sturen, weinig indrukwekkende remmen, dat soort dingen. Ook op dit gebied scoort de nieuweling een stuk beter, niet in de laatste plaats omdat de carrosserie een fijne 146 procent stijver is, en de Grand Cherokee nu is uit te rusten met instelbare luchtvering, genaamd Quadra-Lift. Je kunt er de rijhoogte ruim tien centimeter mee verstellen, en in alle standen blijft de Jeep comfortabel zonder al te veel te deinen. Sturen doet ie zwaarder dan voorheen, maar nog steeds vrij indirect en met een redelijk dood middenpunt; en we vallen vrij snel uit onze stoelen aangezien die wat weinig zijdelingse steun bieden. De remmen zijn nu beter op hun werk berekend. Oftewel: het kan er goed mee door, maar voor dynamiek hoef je de Grand Cherokee nog steeds niet te kopen. Dat verwacht ook niemand. We rollen in de luxe Overland-versie met de nieuwe 3,0-liter V6-turbodieselmotor, die regelrecht uit de Fiat Powertrain-stal z’n weg naar de Grand Cherokee heeft gevonden. Het blok wint ons zonder enige moeite voor zich: het is soepel, krachtig en laat geen moment dat niet-chique, nagelende dieselgekletter horen. Sterker nog: in het interieur hoor je ‘m sowieso nauwelijks. Hij voldoet aan de Euro5-normen en vraagt, zeker als je bedenkt in wat voor beul van een auto hij ligt, best weinig diesel terug voor z’n 241 pk. Een mooi stukje techniek, dat hangt aan een zacht schakelende vijftraps automaat die eigenlijk nooit iets doet wat je niet wilt.

Nu toch maar even off-road

Tot dusver onze indruk van de Grand Cherokee op asfalt; tijd voor kort maar krachtig terreinwerk. Het parcours gaat één richting uit en wordt door meerdere persmensen tegelijk getrotseerd, dus we bewegen ons in een rijtje en hebben mooi uitzicht op een Wrangler voor ons. De hindernissen die die auto kan nemen, redt deze Jeep Grand Cherokee 3.0 CRD Overland vast nooit, dus wat ons betreft passeren we ze af en toe. Onze instructeur, die geen Engels spreekt behalve het woord ‘soft’ als hij wil dat we langzamer rijden, is in zijn gebaren echter behoorlijk standvastig: erachteraan, nu. Dus schakelen we de lage gearing in. We klikken we de differentiëlen op slot. En zetten we Quadra-Lift in de hoogste stand en klimmen we met de Grand Cherokee zomaar over rotsblokken heen. We kruipen fluitend tegen hellingen op die een normaal mens nooit zou kunnen beklimmen. We rijden de Jeep Grand Cherokee 3.0 CRD Overland met z’n linkerkant op een boomstronk. Hierdoor draait de carrosserie om z’n lengteas tot een hoek van 35 graden. En er weer af, met een wiel in de lucht. De instructeur doet z’n deur open en dicht om de stijfheid van de carrosserie te demonstreren; niks wringt of klemt.

De Wrangler voor ons hangt over een paar hobbels heen en ziet eruit alsof ie elk moment van z’n assen kan stuiteren, met het ene wiel diep begraven in de wielkast en de andere ogenschijnlijk een meter lager bungelend. Over dit soort krankzinnig terrein rijden wij dus ook, in onze beschaafde familie-SUV, met al z’n luxe, ruimte en veiligheidssnufjes. Het is nauwelijks te bevatten.

Wat vinden wij ervan?

Een collega reed ooit met een vorig model Grand Cherokee tegen de steilste rotswanden op bij Moab, Utah. Bij het vallen van het woord Jeep brandt hij nog elke keer los over hoe geweldig dat wel niet was. Na even van de ervaring geproefd te hebben, begrijpen we goed wat hij bedoelt. In de klasse van de grote SUV’s heb je auto’s die er uitzien alsof ze gemaakt zijn voor het terrein. Dan heb je auto’s waarmee je ook echt van het asfalt af kunt. Mits de modder niet verder reikt dan het spoilerlipje aan hun bumper. En dan heb je auto’s als de Jeep Grand Cherokee. Die nu beter is dan ooit.