Kan de Jaguar I-Pace harten van petrolheads winnen?

Zelfs een elektrisch voertuig dat financieel en praktisch verantwoord is, moet toch nog steeds ook je hart aanspreken. Dat is waarom de I-Pace aan de startstreep van de Santa Pod Pro Peak Performance staat. Hoe kijken mensen bij wie er spreekwoordelijk benzine door de aderen stroomt, en die letterlijk ethanol ­snuiven, naar een auto die z’n vermogen haalt uit accu’s?

Fronsend. Al is dat nog niet het opvallendst. Wanneer we door de pit­straat rijden, is het vooral oppassen geblazen omdat echt niemand hier erop rekent dat er een auto aankomt – dat er een auto bestaat – die geen geluid maakt.

Durfde er iemand te praten?

Dan staan we naast Simon Gough’s Racepak Camaro. De coureur slentert naar ons toe, steekt de klep van zijn baseballpetje door het geopende raampje, en velt het vonnis: ‘Zo’n ding is verdomme briljant voor dragracen, ik ben verdomme gek op innovatie.’ Maar denkt hij dat elektrische auto’s de toekomst hebben – in het dragracen? Een diepe, gorgelende lach. ‘Ha! Ik hoop het verdomme niet, vriend.’

Als het ijs eenmaal is gebroken, komen er meer geïnteresseerden om de Jaguar heen staan. Ze houden van z’n afgeknotte uiterlijk en zijn gek op de lange wielbasis, maar ze raken niet erg onder de indruk van z’n cijfers – ‘slechts’ 400 pk en van 0 naar 100 km/u in 4,5 seconden? Ze hoopten op iets ‘onder de twee seconden, zoals de Tesla’s die je hier soms ziet’. Geen wonder dus dat als je ‘Tesla drag race’ intikt op YouTube, je dik 617.000 resul­taten krijgt – twee keer zoveel als ‘Dodge Hellcat drag race’ oplevert.

Wat vond het publiek van de Jaguar I-Pace?

We begeven ons naar de startlijn. Nu hebben we de volle aandacht. De consensus is dat elektrische voertuigen inderdaad een grote toekomst ­zullen hebben in het dragracen, ‘maar alleen voor junioren’. Ze zijn snel, ze zijn stil, ze zijn goedkoper te onderhouden en ze zijn relatief veilig – en dat is prettig als het om je nageslacht gaat. Maar voor senioren? Nee, die zitten gebakken aan hun vuurspugende brandstofmotoren – dat is hun (niet zo) geheime genoegen.

Wel bestaat er een opvallende interesse voor een makkelijk rijdend ­elektrisch voertuig, voor de boodschappen en om hun gelauwerde race­auto’s mee voort te trekken. In dit ultieme bolwerk van verbrandingsmo­toren maakt de auto op accu’s onverwacht veel vrienden. De technologie wordt gewaardeerd en op waarde geschat.

Werd er ook nog geracet?

Maar Santa Pod laat ons niet zomaar gaan; onze vrijwillige opponent is publiekslieveling ‘Fast’ Freddy Fagerstrom, in zijn uit 1966 stammende Chevy C10. Z’n supercharger alleen verzwelgt al voor 600 pk, maar dat maakt niet uit bij een 8,5-liter V8 die in totaal 2.000 pk produceert. Freddy, 58 jaar jong, racet al met deze truck sinds zijn vijftiende. Hij doet de kwartmijl in zes seconden. ‘Wij hebben vierwielaandrijving’, zeggen we tegen de Zweed. ‘Ik denk dat de V8 de toekomst heeft’, zegt hij achteloos.

Dynamic-modus ingeschakeld, tractiecontrole uit, airco af… De Jaguar doet 12,8 seconden bij 171,4 km/u, wat men op Santa Pod toch wel indrukwekkend blijkt te vinden. Goed, Freddy bulderde dik vijf seconden eerder onder de banier door, met 354 km/u en het publiek stond voor hem op de banken – terwijl de Jaguar het rubber van zijn banden op z’n snuit kreeg. We zijn verslagen, maar we waren welkom. Test geslaagd.

Jaguar I-Pace EV400 HSE