Kia Niro: Poldermodel

Hij stond te blinken voor het Europese hoofdkantoor van Kia in Frankfurt, waar de introductie van de nieuwe Kia Niro werd gehouden. We liepen ‘m eerlijk gezegd straal voorbij. Was het omdat we, op basis van de foto’s, een veel grotere auto hadden verwacht? Of omdat ie domweg een wat grijze muis is? Een combinatie van beide, vermoeden we.

Hij is in al z’n allemansvriendelijkheid een wonderlijk apparaat, de Kia Niro. Hij is geen sta­tion, geen hatchback, geen SUV en geen cross­­over, hij is eigenlijk van alles wat. En, als gezegd, een stuk kleiner dan je op grond van de foto’s misschien zou verwachten. Ha, moeten ze bij Kia hebben gedacht, als het er nog niet was, dan is het dus nieuw, waarna de borstklopperij over ‘een geheel nieuw segment’ in alle hevigheid kon losbarsten.

Grapje natuurlijk, want dat doet vermoeden dat de Niro een toevals-auto is, terwijl lijnrecht het tegenovergestelde waar is. Uitgebreid onderzoek deed de Koreanen concluderen dat ‘de mensen’ SUV’s heel tof vinden (want stoer, veel ruimte, hoge zit, enzovoort), maar geen zin hebben in de (vermoede) nadelen van zo’n auto: groot, zuipt benzine, aso en niet leuk om te rijden. Daar hebben ze een tijdje op zitten pruttelen. Ze kwamen vervolgens op het idee van een kleine SUV-achtige met hybride aandrijving. Niks toeval, heel doordacht dus.

Voor wie is de Kia Niro bedoeld?

Voor wie de Niro bedoeld is, daar is men ook heel stellig over. Jonge gezinnen en senioren die geraniums geen probleem vinden, zolang ze maar in de vrije natuur staan, en eigenlijk alles wat daartussen zit. Iedereen dus, zo’n beetje. Daar begint de schoen al een tikje te wringen. Want ga ‘een auto voor iedereen’ ontwerpen en je kunt op je klompen aanvoelen wat eruit komt. Een auto die zo platgewalst is door compromissen dat het van alles wat, en van niks een heleboel is. Een poldermodel.

Dat geldt voor de Niro. Het is zeker geen lelijke auto, maar er zit ook niet heel veel echt aansprekends in. Niet stoer genoeg voor een SUV, niet compact genoeg voor een hatch, niet lang genoeg voor een station, maar een soort rijdende dwarsdoorsnede van de samenleving. Het ultieme voorbeeld van een allemansvriend die door de computer bedacht en in een reageerbuis geboren is. Niet dat dat tegen ‘m werkt: hij mag dan niet sprankelend en zelfs wat saai zijn. Juist omdat het nagenoeg onmogelijk is om ‘m beargumenteerd lelijk te vinden, zou ie het best nog eens heel goed kunnen gaan doen.

Een ontegenzeglijk voordeel is het feit dat ie een van de niet heel vele hybrides is die er niet als een hybride uitziet. Er zijn veel mensen die best voelen voor de lagere (verbruiks- en bijtellings)kosten en het groene imago, maar daarom niet meteen in zo’n wigvormig windtunnelproduct als de Prius willen rijden.

Maar hoe groot is de Kia Niro dan?

Qua formaat is ie dus een aparte. Hij is groter dan een Ceed, maar kleiner dan een Sportage. Hij heeft wel weer een iets langere wielbasis dan die laatste. Desondanks hoef je geen zeeën aan ruimte te verwachten. Je zit prima, ook achterin, maar uitzonderlijk is het allemaal niet. De bagageruimte is 427 liter groot; oké, maar in een Ceed SW kun je bijvoorbeeld 100 liter meer kwijt.

Voorin zit je net iets hoger dan gebruikelijk, op goede, wat harde stoelen. Ergonomisch heeft Kia de zaken uitstekend voor elkaar. Alle knopjes (veel, in deze tijden van touchscreens en knoppenminimalisme) zitten waar je ze verwacht. Het maakt alles makkelijk, snel en intuïtief te bedienen. Een extra pluim verdient het (mede door TomTom ontwikkelde) navigatiesysteem. Het is rap, simpel en superoverzichtelijk. En slim, want het geeft bijvoorbeeld aan de elektromotor door of er heuvels aankomen, zodat die zo efficiënt mogelijk met de accu’s kan omgaan. Z’n Koreaanse afkomst verraadt de Niro dan toch weer door het gebruik van niet altijd even fraaie kunststoffen. De afwerking is verder uitstekend.

Uit welke motoren mogen we kiezen?

Er is maar één aandrijvingsvariant, wat opmerkelijk is, zeker omdat technische tweelingbroer Hyundai Ioniq ook als plug-in en als vol-elektrische auto zal komen. Een plug-in Niro komt er overigens wel, maar pas volgend jaar – qua elektrisch rijden blijft Kia gewoon op de Soul leunen. De benzinemotor is de bekende, 105 pk sterke 1.6 die zo’n beetje in alles wat Koreaans is te vinden is, een 43 pk sterk elektromotortje completeert het geheel.

Het systeemvermogen bedraagt 141 pk, wat een sprint naar 100 km/u in 11,5 seconden en een top van 162 km/u mogelijk maakt. Niets om ‘s nachts zwetend van wakker te liggen inderdaad, maar daar is de Niro ook niet het soort auto voor. Eigenaardiger is het feit dat ie, hoewel de elektromotor toch 147 direct oproepbare Newtonmeters trekkracht heeft, wat nukkig uit de startblokken komt en ‘onderin’ vaak kracht tekortkomt. Dat is des te vreemder omdat Kia zo weloverwogen besloten had dat de Niro vooral ook leuk moest zijn om te rijden, en mede daarom niet voor een CVT-transmissie heeft gekozen, maar een (uitstekende) zestraps automaat met dubbele koppeling heeft gemonteerd.

Je kunt die bak ook in een sportstand zetten, waarmee het allemaal iets levendiger wordt, maar spetteren wil het maar niet en in de normale stand zijn de prestaties ronduit gezapig. Het verbruik zou trouwens 4,4 l/100 km moeten zijn, al kwamen wij daar (lang) niet aan. Maar goed, daar is dit soort testritjes niet echt representatief voor.

Heb je dan tenminste wel de wegligging kunnen testen?

De vering en demping zijn voor een auto als deze juist weer vrij stevig, al werd ook een duit in het zakje gedaan door de 18 inch wielen van ons exemplaar – de standaard 16 inch velgen zijn vast comfortabeler (en zuiniger: dan is het verbruik 3,8 l/100 km en komt de CO2-uitstoot op 88 g/km, goed voor 21 procent bijtelling). De besturing is erg licht en vrij gevoelloos, maar doet precies wat ie moet doen. Fun to drive? Mwah. Het rijdt, het rijdt goed, maar voor de leuk hoef je de Kia Niro niet direct te kopen.

Voor de uitrusting hoef je ‘m in ieder geval niet te laten staan. De tijd dat Kia’s prijsbrekertjes waren, is verleden tijd, maar om spul­letjes hoef je nooit verlegen te zitten. Onze topversie had alles wat je maar kunt bedenken, tot stoelventilatie en stuurverwarming toe. Veiligheid is een kwestie van geld: alles wat nodig is om een viersterren Euro NCAP-waardering mogelijk te maken, heeft ie; met bijbetaalzaken als automatisch remmen voor voetgangers wordt ie een vijfsterrenauto. Sleurhut-liefhebbers zullen verguld zijn met de mogelijkheid een grotere koelfan en dito remschijven aan te schaffen. Dan mag de Niro namelijk 1.300 kilo trekken. Ten tijde van het schrijven van dit artikel waren de prijzen nog niet bekend. Voor Nederland rekenen we op rond de 26 mille – tussen de Ceed en Sportage in dus.

Specificaties Kia Niro

Motor
1.591 cc
viercilinder hybride
141 pk @ 5.700 tpm
265 Nm @ 1.000 tpm

Aandrijving
voorwielen
6v automaat

Prestaties
0-100 in 11,5 s
top 162 km/u

Verbruik (gemiddeld)
4,4 l/100 km
101 g/km CO2

Afmetingen
4.355 x 1.805 x
1.535 mm (l x b x h)
2.700 mm (wielbasis)
1.425 kg 45 l (benzine)
427 / 1.425 l (bagage)

Prijzen
NL 24.995 euro
B n.n.b.

VONNIS
Rijdt aardig, smoelt aardig, is net even anders maar toch ook weer niet: de Niro wil zo veel dingen tegelijk dat ie een beetje plat genivelleerd is. Zo bijzonder willen zijn en toch zo gewoon worden: de Niro kan het