Is de Lamborghini Revuelto geschikt als lesauto? (review)

Tijd voor de noodstop. Ik controleer mijn spiegels en ga, zoals me is opgedragen, netjes aan de linkerkant van de straat stilstaan voor de briefing. Dan controleer ik mijn spiegels nog maar een keer. ‘Ik zou nu graag willen dat je een noodstop uitvoert. Als ik mijn hand omhoog doe en “stop” zeg, wil ik dat je…’ Terwijl mijn examinator praat, zie ik vanuit mijn ooghoeken hoe een gozertje uit een winkel aan de overkant van de straat komt benen. Je examen afleggen rijden in een Lamborghini Revuelto als lesauto is bijzonder spannend.

Een paar stevige knieën verschijnt in het zijraampje, daarna een druipend ijsje en uiteindelijk ook een gezicht. Het moest van ver komen.Wat is nu de etiquette? Is het toegestaan om met voorbijgangers te praten tijdens een rijexamen? Gelden hier niet de examenvoorschriften? Omdat de auto veilig langs de kant staat, handrem erop, in P, besluit ik dat een gesprekje misschien wel oké is. Ik doe het raampje omlaag. Ik hoor eerst een slurp, en dan: ‘Da’s nog eens een tof ding, man.’

Je kunt hem geen ongelijk geven, toch? Een Lamborghini Revuelto uitgedost als les­auto. Ik bedoel maar: ook zonder volgehangen te zijn met L-stickers zou Lambo’s 1.000 pk sterke hybride hier al de blits hebben gemaakt. Maar als je de boel echt op stelten wilt zetten zonder ook maar één verkeersregel aan je laars te lappen, helpt het wel…

Rijexamen afleggen met een supercar met V12

Dus, hoe moeilijk is het om rijexamen te doen in een supercar? Iets met vleugeldeuren, een draaicirkel om gek van te worden, zo laag dat elke verkeersdrempel schraapgeluiden oplevert en zo’n beetje nul zicht naar achteren? Daar ga ik vandaag achter komen. Mijn metgezel is de machtigste machine die Lambor­ghini maakt: de gloednieuwe Revuelto. Compleet met een 825 pk sterke, 6,5 liter grote V12, die met behulp van drie elektromotoren wordt aangevuld tot 1.015 pk.

Goed voor een sprint naar 100 km/u in ‘nee, dat ga jij vandaag niet meemaken’ en een topsnelheid van ‘ga meteen maar naar de gevangenis, je ontvangt geen rijbewijs’. Hij heeft een neusliftsysteem waarmee je de voorkant iets omhoog kunt tillen. Dat zal erg belangrijk blijken te zijn. En verrassend onvoldoende. Ik ben in Speke, ten zuiden van Liverpool, om geen enkele andere reden dan de belangrijkste: nergens in het VK zakken méér mensen voor hun rijexamen.

Waarom makkelijk doen als het moeilijk kan? Excuses aan lokale leerlingen die van dit feit niet op de hoogte waren. Maar goed, gezien de huidige planning van de DVSA (de Britse versie van het CBR) zul je voor je rijexamen toch naar Dover moeten afreizen. En ben je voor 2028 niet aan de beurt. We moeten natuurlijk wel even iets ophelderen. Nergens op de website van de DVSA staat specifiek te lezen dat je je rijexamen níétmag afleggen in een Lamborghini Revuelto.

De Lamborghini Revuelto voldoet aan bijna alle eisen als lesauto

Toch, als je het zou proberen, zou dat geweigerd worden, omdat net als bij de Smart Fortwo, Toyota iQ en Mini Cabrio (onder andere flagrante regelbrekers die de pech hebben gehad te worden opgemerkt door de autoriteiten) het zicht rondom niet goed genoeg zou zijn. Maar voor de rest voldoet ie keurig, voor zover ik kan zien.

Er branden nergens waarschuwingslampjes, ik heb meer dan 1,6 millimeter profiel op elke band, ik heb een extra achteruitkijkspiegel gemonteerd (voor wat het waard is), heb de gordel en hoofdsteun van de passagier gecheckt, heb proefondervindelijk vastgesteld dat de Revuelto inderdaad in staat is harder dan 100 km/u te rijden en ik heb bordjes met een grote L geïnstalleerd. En voor de zekerheid nog maar een groot bord op het dak gezet – ik wil wel dat de boodschap overkomt.

En jazeker: ik heb al een geldig Brits rijbewijs. Langer dan wie dan ook op de TopGear-redactie, nu ik erover nadenk. Met andere woorden: voor niemand van ons is het rijexamen langer geleden. Wat ik nu nog nodig heb, is een examinator. En dat treft: daar is Aman Sanghera, al twaalf jaar rijinstructeur, met meer dan een miljoen volgers op haar sociale mediakanalen onder de titel Clearview Driving.

Geen zenuwachtige leerling

Normaal gesproken zit ze op de passagiersplek van een Mercedes A-klasse, naast een zenuwachtige leerling; vandaag zit ze in een supercar naast een man van middelbare leeftijd met veel meer zelfvertrouwen dan goed voor hem is, met twee kinderen die bij hun eerste examen geslaagd waren en hem maar wat graag op zijn plaat zien gaan. Ik zal mijn best doen om niemand teleur te stellen.

De wachtruimte van het examengebouw van Speke. Je kent deze plek. Hij is precies hetzelfde als de wachtruimte waar jij naartoe ging. Of die in het ziekenhuis. Of die bij de politie, vermoed ik. Ik heb duidelijk geen idee. Saaie prikborden vol met ‘nuttige tips’, tapijttegels, foldertjes in rekken, nummers die je kunt bellen, wat goedkoop meubilair en absoluut niets dat enige bemoediging, gastvrijheid of behulpzaamheid uitstraalt. Je kunt de paniek ruiken, de angst proeven.

De herinneringen komen met bakken tegelijk binnen. Ik zakte de eerste keer. Te veel zelfvertrouwen, zei de examinator, ik weet het nog goed. Ik was ergens te hard gegaan, was vergeten richting aan te geven voordat ik van baan wisselde. En ik vroeg de examinator, toen ik woedend uit de auto was gestapt, wat ie er nou zo ont-zet-tend leuk aan vond om mensen altijd maar te laten zakken. Ik had er na afloop meteen spijt van en schaam me er drie decennia later nog steeds voor.

Uitpuilende hersens

Ik zie hoe op het parkeerterrein aan de overkant de eerste kandidaten aankomen. Ik herken hun stijve manier van lopen en hun verwarde blik, de hersens die uitpuilen van de verkeersregels en -borden. Ze komen aan met hun instructeurs en vertrekken 10 minuten later met hun examinator in reflecterende kleding. Na eerst de ogentest te hebben afgelegd. Oh help.

Ik zit op dat punt in het leven waar je gezichtsvermogen snel verandert, en mijn bezoekjes aan de opticien zijn niet bepaald punctueel te noemen. Een kentekenplaat lezen van ruim 20 meter afstand is… nog altijd een eitje, blijkt. Pfoe. En daar gaan we dan. Of nou ja: we schuifelen. Ik heb het op weg hierheen de hele tijd geoefend, dat doorgeven van het stuur, en ik haatte het met een passie. De Revuelto heeft lichte, directe besturing en een verfrissend klein stuur met een betrekkelijk dunne rand.

Je hoeft geen hele meters te hoepelen, er is genoeg ruimte tussen je handen en je dijen, en zelfs je hoofd zit niet klem. Geen Lambo was ooit geschikter voor een rijexamen. We slaan linksaf het terrein af en ik verwonder me er nu al over dat maar 27 procent van de kandidaten in Speke slaagt voor het rijexamen. Een brede straat zonder al te veel verkeer. Dan rechtsaf; en we treden het armageddon van de gemiddelde leerling binnen.

De splitter van de Lamborghini Revuelto als lesauto is minder geschikt

Er zijn werkzaamheden bij een rotonde, en daarna gaat het onmiddellijk linksaf, smalle straatjes met kinderkopjes in. Ik ben zo afgeleid door de talloze geparkeerde auto’s, de speeltuin aan mijn rechterhand en het gevaar van een voetbal die op de weg terecht kan komen dat ik een (niet gemarkeerde) verkeersdrempel over het hoofd zie. Krrrgggsjiiikk, doet de splitter. Aman slaakt een kreet van schrik, ik krijg een halve hartverzakking – ben je met het negeren van een verkeersdrempel automatisch gezakt?

Op het stuur van de Revuelto zitten vier draaiknoppen en zestien gewone knopjes. Plus nog een stuk of acht aan de achterkant. Eén van die knoppen bedient de neuslift. Durf ik even naar beneden te kijken? Ik zal wel moeten, er ligt alweer een drempel op de loer. Ik zoek met mijn linkerduim en vind de knop uiteindelijk. We kruipen over het onding, de ophanging stuiterig stug. De volgende straat lijkt wel gebombardeerd.

Ik moet zo langzaam rijden dat ik me afvraag of er eigenlijk een tijdslimiet aan een rijexamen zit. Dit stuk ellende wordt afgesloten met een dubbele drempel die ervoor zorgt dat ik van kop tot kont, of liever van voorsplitter tot diffuser, soort van klem zit. Neuslift of niet, de straat wint altijd. Krrrgggsjiiikk, gaat het weer. In dat opzicht is een Lamborghini Revuelto minder geschikt als lesauto.

De V12 laat e-bikers heel erg schrikken

We slaan een paar keer linksaf, een paar keer rechtsaf, en op het exacte moment dat een gast op een e-bike, uiteraard met zijn telefoon in de hand, mijn dode hoek in komt racen, slaat de V12 aan. Ik zag hem, echt, ik zweer het. Maar hij schrikt zo dat ie in een halve slip raakt, en hij probeert zijn forse snelheid richting een minirotonde eruit te halen door zijn voeten uit te steken. Christus te paard – of op een e-bike dan.

Het zou hem nog echt kunnen zijn ook, gegeven het feit dat ie met een kilometertje of 40 per uur probeert af te stappen en te gaan lopen. Ik heb tot nu toe vol-elektrisch gereden. Laten we het ‘5 kilometer onder de radar’ noemen. Nu het machtsvertoon van de Lambo zich niet alleen op de ogen, maar ook op de oren richt, vraag ik me af wat ze bij Lamborghini voor compromitterende zaken weten over bepaalde wetgevende instanties, waardoor ze ermee weg zijn gekomen de Revuelto zó luid te maken.

Mensen komen hun huis uit gelopen, al voordat we bij ze in de buurt zijn. Mensen met katten die langs hun enkels strijken of nieuwsgierige honden die tussen hun benen door staren. Kleuters op driewielers proberen me bij te houden – die noodstop kon er nog weleens eerder van pas komen dan gepland. En als we stilstaan, zie je de menigte zich verzamelen. Eerst een of twee, daarna vermenigvuldigen ze zich als cellen op een petrischaaltje.

Geen talent

Ze lijken niet eens zo teleurgesteld als ze ontdekken dat ik niet een of andere zeventienjarig supertalent van Everton ben. De Lamborghini Revuelto is de ster, ook als lesauto. Wat best een probleem is tijdens een rijexamen. Elke keer als ik over mijn schouder kijk, staar ik in iemands kruis, of in een telefooncamera die op me wordt gericht. En indringende stemmen eisen toeren – veel toeren.

De Lamborghini Revuelto als lesauto, moet ik zeggen, gedraagt zich onberispelijk. Hij beweegt zich haast lichtvoetig, is ook bij lage snelheden makkelijk, de versnellingsbak met dubbele koppeling gaat moeiteloos en ongemerkt door zijn ratio’s heen, en een hellingproef is een makkie omdat de handrem automatisch losgaat. Uitstekend nieuws als je een beroemdheid bent die er een op het oog heeft en niet graag een modderfiguur slaat.

Lamborghini Revuelto lesauto zakt voor de noodstop, opmerkelijk genoeg

Zonder het in al te veel woorden te zeggen: voor de beroemdheden hoef je niet naar Speke. En zoals mijn ijsslurpende vriend zei: ‘Het is hier een linke buurt, ik zou maar uit m’n doppen kijken.’ Aardig van hem. Ik heb hem maar niet gevraagd waarom hij niet op school was. De Revuelto zakte trouwens voor de noodstop. Ik was vergeten de maximale downforce in te schakelen, en de koolstofkeramische remmen en de banden waren niet warm genoeg, dus hij kwam vanaf 40 km/u hortend en stotend tot stilstand.

Daarna kwam die speciale verrichting waar ik al op had zitten wachten: ga naar de stoep aan de andere kant van de straat en rij twee autolengtes achteruit. Zicht is hier een dingetje. De binnenspiegel is meer bedoeld om je een goede blik op de V12 te gunnen, en waar de zijspiegels voor een auto als deze nog redelijk nuttig blijken, ga ik voor een andere methode: ik open de deur en leun naar buiten.

Ik kon net de achterbanden zien en dat maakte het makkelijker om niet zo’n akelig dure velg langs de stoeprand te schrapen. Ik weet niet of Aman het ook zo’n goed idee vond. Afgezien daarvan zijn die speciale verrichtingen natuurlijk prima. Dat zijn de dingen die je hebt geoefend, de examinator zal het je niet moeilijker maken dan strikt noodzakelijk, en dus doe je iets dat je al kunt.

Maximumsnelheid en de Revuelto zijn een dingetje

Het zijn de andere dingen waardoor je echt op de proef wordt gesteld; de bus die je vanuit de verte tegemoetkomt, de verwarrende tekens op het wegdek, het bezorgersbusje dat opeens uit een zijstraat komt schieten, de kruisingen die allesbehalve duidelijk zijn ingedeeld, de ‘wie heeft hier ook alweer voorrang’-straten. Maar dat is niet waar ik de mist in ga. Ik zak op drie andere grote punten. Ik mis een verkeersbord dat een lagere maximumsnelheid aangeeft en beuk rustig door met maar liefst 40 km/u.

Verder check ik mijn dode hoek niet vaak genoeg, en ik kijk ook niet genoeg om me heen als ik na de noodstop weer doorrij. En dat naar buiten leunen terwijl ik achteruitrij? Dat ik op zich niet per se een reden om te zakken, maar het feit dat ik mijn andere spiegel niet heb gecheckt voordat ik het deed, is dat wel. Ik kan de auto niet de schuld geven, want afgezien van de grondspeling kun je de Revuelto op geen fout betrappen.

De Lamborghini Revuelto lesauto inparkeren is nogal een opgave

Aan de andere kant: dat de richtingaanwijzers op het stuur zitten, met een apart knopje om ze weer uit te schakelen, is erg irritant. En proberen om deze 2.033 millimeter brede supercar (de spiegels nog niet eens meegeteld) achteruit in een parkeervak te krijgen, is nogal een opgave, waarvoor ik een tweede poging nodig heb. En dat is maar goed ook, anders was ik daarop óók gezakt.

Wat maakt Speke tot zo’n bijzondere plek? Volgens Aman en andere examinatoren waar ik mee spreek, gaat het vooral om de combinatie van smalle straten, ongemakkelijke, dicht op elkaar volgende kruispunten en een aantal op zijn minst verwarrende manieren van bewegwijzering. Willen jullie een tip, leerlingen van Speke?

Ga naar Montrose in Schotland, waar maar liefst 74,8 procent van de kandidaten slaagt (en pak niet de Lamborghini Revuelto als lesauto). Twee dagen na mijn rijexamen publiceerde de Driving Instructors Association overigens een artikel waarin werd gesteld dat Speke nu gezakt is naar nummer twee als moeilijkste locatie; het schijnt in Swindon opeens nóg moeilijker te zijn. Nee, ik ga het niet nog een keer proberen, ik dank hooguit de Schepper op mijn blote knietjes dat dit examen niet officieel was.

Met dank aan de DVSA, Ian Guy, Speke Driving test centre en Aman Sanghera van Clearview Driving

Lees ook: Zo (ontzettend) veel wegmisbruikers krijgen dagelijks een verplichte cursus bij het CBR